1080 ความสัตย์ซื่อของสี่เทพอยู่ตรงไหน
ตอนที่ 1080 ความสัตย์ซื่อของสี่เทพอยู่ตรงไหน
เมื่อเห็นว่าฉ่าเฉียงไม่สามารถระบายความโกรธได้และกำลังจะจากไปในไม่ช้า หลานซิ่วครุ่นคิดสักพักก่อนรีบปลอบประโลมอีกฝ่าย
“บางทีเจ้าอาจจะแก่เกินกว่าจะฆ่าราชาแดนชำระก็ได้ ถ้าเจ้าฆ่าจริงก็ต้องได้รับฉายา: ราชาแดนชำระ ไปแล้ว”
ฉ่าเฉียงปรบมือทันทีก่อนพลันเข้าใจ “เข้าใจล่ะว่าทำไมหมอนั่นถึงหลบเลี่ยงข้า เป็นเพราะไม่เต็มใจรับฉายานี่เอง!”
ตอนนี้ เสียงกรีดร้องดังมาจากทางเดินลับเป็นระยะ
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป
พวกคนที่ไปตอนแรกเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดแล้ว!
มีสัตว์ประหลาดอยู่ในทางเดินลับกี่ตัวกัน
“เร็ว กู่ฉิงซาน!” หลานซิ่วเร่ง
กู่ฉิงซานรู้สิ่งที่คนอื่นทำแล้ว เขาจึงรีบวางมือบนสัญญา
เมื่อลงนามในสัญญา ทุกคนจะโล่งอกที่มีคนหนุนหลังและคอยต่อสู้ร่วมกัน
ไม่ช้า ข้อมูลส่วนตัวของกู่ฉิงซานปรากฏขึ้นบนสัญญา
“นักฆ่ามังกรจากยุคโบราณ ศัตรูตัวฉกาจของเทพแห่งความโกลาหล ราชาภูตผีแห่งยมโลก ผู้ครอบครองดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ พันธมิตรของหุบเหว ราชามารและทูตสวรรค์ตัวน้อยแห่งบาป ชายผู้มีทักษะการจูบเก่งที่สุดในโลก ศิลปินผู้มีการแสดงมากประสบการณ์ กู่ฉิงซานลงนามสัญญาเป็นพันธมิตรเรียบร้อย”
“หมายเหตุพิเศษ: ยังมีบางตัวตนของเขาที่จะทำให้ท่านหวาดกลัวจนตัวตาย ถึงจะไม่มีผลอะไรกับสัญญานี้ แต่สัญญานี้ยังอยากมีชีวิตอีกหลายปี ดังนั้นจึงไม่ข้อทำการแสดงออกมา”
ทุกคนพูดไม่ออก
เมื่อเห็นชื่อและคำอธิบายยาวเหยียด ทุกคนต่างชะงัก
“หมอนี่เติบโตเร็วชะมัด”
ผู้ใช้ไพ่ ราชาหลานซิ่ง ครุ่นคิดอย่างเงียบงัน
“จุดกำเนิดของคนคนนี้มาจากไหนกัน ตัวตนพวกนั้นเป็นของจริงงั้นหรือ”
จ้าวแห่งช่องแคบเปลวเพลิง กู่เหยียนครุ่นคิดอย่างเงียบงัน
“เขาได้ตัวตนพวกนี้มาได้ยังไง ไม่สิ ข้าต้องหาโอกาสคุยกับเขาเพื่อดูว่าจะสามารถหาอะไรแบบนี้มาเพิ่มได้ยังไง”
มหาปีศาจแดนชำระ ฉ่าเฉียง ครุ่นคิดอย่างเงียบงัน
“…อย่างอื่นยังพอว่า แต่จูบเก่งที่สุดในโลกนี่มันยังไง ใครสอนเขากัน”
ซูเสวี่ยเอ้อร์กำหมัดขนาดเล็กขณะครุ่นคิดอย่างเงียบงัน
กู่ฉิงซานมองฉายา “ทูตสวรรค์ตัวน้อย” ก่อนถอนหายใจอย่างหมองหม่นออกมา
ต้องพยายามพัฒนาหน่อยแล้วสิ
ต้องรีบหาไพ่ในโลกมากขึ้นเพื่อเปลี่ยนฉายาแห่งบาปนี้
เมื่อเห็นทุกคนตกตะลึง เขารีบเตือนว่า “มีสัตว์ประหลาดอีกตัวกำลังมาจากทางเดินลับ พวกเราจะทำยังไงดีล่ะ!”
ตอนนี้ สัญญาถูกสร้างขึ้นแล้ว
เขาเห็นแสงสีขาวศักดิ์สิทธิ์ห้อมล้อมทุกคนเอาไว้
ไม่มีปัญหาเรื่องสัญญา รายละเอียดสัญญาเป็นไปตามข้อกำหนดของการเป็นพันธมิตร ทุกคนยอมรับได้
“เอาล่ะ นับจากนี้ ทุกคนเตรียมเผชิญหน้ากับศัตรูร่วมกัน!” หลานซิ่วกล่าวเสียงดังเช่นกัน
มหาปีศาจแดนชำระสะบัดมืออย่างเกียจคร้าน
ปีศาจทั้งหมดรวมเข้ากับร่างกายของมัน
มันตัวใหญ่ขึ้นอีกครั้ง
หลานซิ่วบัญชาลูกน้องเสียงดัง กู่เหยียนเริ่มจัดสรรกำลังคนและหน้าที่เช่นกัน ไม่นานนัก ทุกคนได้รับคำสั่งเพื่อเตรียมรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง
ด้วยผลของสัญญา ความร่วมมือของทุกคนจึงก่อเกิด
“ซูเสวี่ยเอ้อร์ การโจมตีของเจ้าสำคัญมาก ยืนอยู่ตรงกลางของทุกคน” กู่ฉิงซานกล่าวเสียงดัง
ไม่มีใครพูดอะไร
ในการต่อสู้ ผู้ใช้ไพ่ทรงพลังเช่นนางต้องได้รับการปกป้อง
กู่ฉิงซานกล่าวอีกว่า “ข้าคือผู้ใช้ดาบ จะเป็นคนแรกที่เผชิญหน้ากับศัตรูเอง!”
หลังจากพูดจบ เขาชักดาบสองเล่มออกมาก่อนเดินมาประจำตำแหน่งข้างหน้า
ขณะกล่าวและลงมือทำเช่นนั้น ความคิดทั้งหลายที่อยู่ในใจของทุกคนหายไป
ซูเสวี่ยเอ้อร์กล่าวอย่างกังวลว่า “ฉิงซาน ระวังตัวด้วย”
“ไม่ต้องห่วง”
กู่ฉิงซานเผยรอยยิ้มมั่นใจออกมา
ในทางเดินลับที่ปกคลุมไปด้วยความมืด เสียงอึกทึกจำนวนมากยิ่งมายิ่งชัด
เสียงคำรามและเสียงอึกทึกดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงกรีดร้องคร่ำครวญมากมายได้ยินอย่างแผ่วเบา
นั่นคือเสียงของคนที่เข้าทางเดินลับไปก่อนหน้านี้
ส่วนเสียงแปลกประหลาดที่ดังระงมนั้นเป็นเสียงของสัตว์ประหลาดอย่างไม่ต้องสงสัย
ในจัตุรัสขนาดเล็ก ทุกคนกลั้นหายใจขณะตั้งท่าพร้อม
สายลมและโลหิตมาจากความมืด
แขนขาขาดบางส่วนลอยออกมาจากทางเดินลับก่อนตกลงบนพื้น
เสียงเคี้ยวยังคงดังเรื่อยๆ
ทุกคนวิตกขึ้นมา
กู่ฉิงซานชูดาบเพื่อเตรียมพร้อม
“อะไรน่ะ!”
ผู้ใช้ไพ่ ราชาหลานซิ่ง พลันตกตะลึง
“เกิดอะไรขึ้น!” จ้าวแห่งช่องแคบเปลวเพลิง กู่เหยียนถามทันที
กู่ฉิงซานและมหาปีศาจแดนชำระเผยความกังวลออกมาพร้อมกัน
ต้องเข้าใจก่อนว่าในช่วงวิกฤติที่ศัตรูกำลังใกล้เข้ามาเช่นนี้จะให้มีสิ่งผิดพลาดเล็กน้อยไม่ได้
หลานซิ่วมองสัญญาในมือแล้วกล่าวว่า “ไม่มีอะไร แต่ว่านะ กู่ฉิงซาน จู่ๆ เจ้าก็มีตัวตนใหม่เพิ่มอีกแล้ว”
“ตัวตนอะไร” ทุกคนอดที่จะถามพร้อมกันไม่ได้
หกลานซิ่วจ้องสัญญาแล้วตอบว่า “นักเต้นนำของการร่ายรำลับ”
ใบหน้าของกู่ฉิงซานพลันเปลี่ยนไป
เพียงพริบตา กลองศึกโลหิตดังขึ้น
ตึงๆ!
ตึงตึงโป๊ะ!
ตึงตึงโป๊ะ!
ตึ่งโป๊ะ ตึงตึ่งโป๊ะตึง~
ทุกคนตกตะลึง
สียงดนตรีนี้มาจากไหนกัน
มหาปีศาจแดนชำระกล่าวด้วยน้ำเสียงหยาบกร้านและงงงวยว่า “กลองศึกหรือ ดูเข้ากันดีนี่ ข้าชักจะตื่นเต้นแล้วสิ”
ทำเอาโลหิตพลุ่งพล่านเลย!
หัวใจของกู่ฉิงซานดิ่งลงทันที
จบแล้ว นี่คือจังหวะการร่ายรำ
จะว่าไป ครั้งที่แล้วพวกเขาก็แทบแย่ ใบหน้าของจางหยิงห่าวในตอนนั้นล้วนเขียวซีดด้วยความหวาดกลัว
เขานึกย้อนไปถึงตอนนั้น
เพราะงั้นครั้งนี้จึงกลัวว่าจะซ้ำรอยเดิม!
‘สารเลวเอ๊ย นี่มันฉากสำคัญเลยนะ ข้ามีเพียงแค่วิชาสะเทือนฝันไม่ใช่หรือ’
จากที่สี่เทพผู้ชอบธรรมกับสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ในความว่างเปล่ากล่าวเอาไว้ พวกเขาบอกว่าคำสาบานไม่สามารถละเมิดได้ไม่ใช่หรือ
‘สี่เทพผู้ชอบธรรม พวกท่านหลอกข้า!’
กู่ฉิงซานไม่อยากคิดอะไรอีกแล้วก่อนรีบกล่าวกับทุกคนว่า “ทุกคน หนีไป อีกไม่ช้าข้าต้องร่ายรำ”
ทุกคนยังไม่ทันตอบสนอง แต่กลับเห็นว่ามีชายชราหัวล้านมาอยู่ข้างกู่ฉิงซาน
ผู้แข็งแกร่งที่สุดคนแรกในโลกโบราณ!
กู่ฉิงซานรีบกล่าวว่า “ท่านออกมาอีกแล้ว พอดีเลย ท่านดูให้ทีว่าสามารถหยุดการร่ายรำได้หรือเปล่า ข้าต้องเตรียมต่อสู้ที่นี่ ไม่สามารถทำการร่ายรำได้จริงๆ ”
ด้วยใบหน้าประหลาดใจ ชายชราส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “นี่คือการร่ายรำของเจ้า ข้าไม่สามารถหยุดได้”
“ถ้างั้น”
“ข้ามาเพื่อดูเท่านั้น ยังไงซะ การร่ายรำนี้คล้ายกับเสียงสะท้อนจากสถานที่อันห่างไกล”
ชายชราชี้ไปทางเดินลับขณะกล่าว
กู่ฉิงซานตกตะลึงเล็กน้อย
แสงสว่างวูบไหวในจิตใจ
การร่ายรำแปลกประหลาดนี้อาจจะข้องเกี่ยวกับโลกธุลีหรือเปล่า
ชายชราคล้ายกับรู้สึกถึงบางสิ่งก่อนกระซิบอย่างแผ่วเบาว่า “การร่ายรำนี้คือสิ่งที่มอบตัวตนให้กับเจ้า มันคือการร่ายรำที่มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่สร้างขึ้นมาได้ แถมเจ้ายังร่ายรำไม่เคยขาดสักครั้ง ดังนั้นครั้งนี้น่าจะเป็นการซ้อมร่ายรำ”
“ซ้อมร่ายรำหรือ?” กู่ฉิงซานประหลาดใจ
“ใช่” ชายชราพยักหน้า “เจ้าจะถูกควบคุมด้วยการร่ายรำ คอยอธิบายท่วงท่าและสอนการร่ายรำไปพร้อมกัน”
…
อีกด้าน
ผู้ฝึกยุทธ์สวมหน้ากากเจ็ดคนมาถึงสถานที่หนึ่งในทางเดินลับ
เงาสีดำยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพวกเขา
“ทุกคนเดินทางมาราบรื่นใช่หรือไม่” เงาสีดำถามด้วยเสียงแหบพร่า
“ราบรื่นดี แต่มีพวกมดปลวกอยู่ตามทางน่ะ ไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่” ผู้ฝึกยุทธ์สวมหน้ากากที่เป็นผู้นำตอบ
เงาสีดำคล้ายกับเผยรอยยิ้มออกมาแล้วกล่าวว่า
“อย่าห่วงไปเลย นี่คืออาณาเขตพวกเรา พวกมันไม่มีทางเข้ามาได้ มีแต่พบทางตันเท่านั้น!”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยจิตสังหารและความน่ายำเกรง
ผู้ฝึกยุทธ์สวมหน้ากากเงียบสักพัก
เงาสีดำพึงพอใจกับท่าทีของพวกเขาก่อนกล่าวอีกว่า “ทำไมพวกเราไม่ดูฉากคนเหล่านั้นถูกกินเสียล่ะ แบบนั้นพวกเจ้าจะได้พึงพอใจ”
มันยื่นมือออกไปลูบในความว่างเปล่า
ทันใดนั้น ฉากที่ทางเข้าทางเดินลับปรากฏขึ้น
อย่างแรกคือดนตรีแปลกประหลาด
ล้าล้าลา~ ล้าล้าลา~
ตุงแฉ่แฉ่!
ตุงแฉ่แฉ่!
ไอยา ไอยา ไอยา ไอยา~
จากนั้นภาพปรากฏตรงหน้าทุกคน
พวกเขาเห็นกู่ฉิงซานยืนอยู่ด้านหน้า เขาทำการร่ายรำอย่าสง่าแล้วกล่าวว่า “หนึ่ง สอง สาม เตะขา!”
“ใกล้หมุนแล้ว ฉ่าเฉียง ระวังตรงช่วงท้องหน่อย!”
“สี่ ห้า หก หลานซิ่ว กู่เหยียน พวกเจ้าออกมา ไม่ต้องยักไหล่แล้ว บิดก้นพร้อมกับข้า!”
“บิดซ้าย บิดขวา”
“ดีมาก!”
“ทำแบบนี้ต่อ…”
ทุกคนร่ายรำอย่างพิถีพิถัน
ทั่วจัตุรัสกระดูกน่าสยดสยองที่ไม่เหลือเลือดเนื้อคุกเข่าลงกับพื้น ทั้งหมดทำท่าสวดภาวนาอย่างเคร่งเครียด
ไม่มีการต่อสู้
ไม่มีสัตว์ประหลาดที่มีชีวิตอีกแล้ว
มีเพียง
ร่ายรำ! ร่ายรำ! ร่ายรำ!
………………………………….