Chapter 02 : Start of the Game

Nang magising ako sa loob ng room ko, may nag padala daw sakin ng sulat sabi sakin ng mama ko. Tinanong ko kung sino siya pero ang sinabe sakin ni mama, " hindi ko alam" kaya nagsimula nanaman akong magalala kahit isang clue, ay wala akong nakita. Hindi rin ito nakasulat kamay, dahil halata itong tinype sa laptop at printed din ito. Kanina din ay hindi ko na talaga makita ang matanda kahit pa ang anino niya. Nagtanong tanong nako sa mga tao sa labas, pero iisa lang ang sagot nila kundi " wala kaming kilalang matanda jan sa makitid na kantong iyan" Hanggang sa may isang nakapagsabing matagal na daw siyang naninirahan sa Bicol.

Pero, satingin ko ay baka ito ay umuwi lang galing Bicol, dahil hindi ko naman siya makikita dito kung hindi siya pupunta dito. Biglang may sumagot sa likod ni Jason. Tama ka jan pare, sagot ni Angelo. Ahhh! napasigaw si Jason sa pagkagulat nito. HaHaHa kaibigan, nakakatawa ka palang tumawa kapag nagugulat ka, malakas na sabi ni Angelo kay Jason. Ha? ah eh, malamang nagulat ako eh sabi ng mga tao dito, matagal na raw nakatira ang old woman nayun kaya hindi ko na mahanap. At tsaka, Kung nasa Bicol siya, edi dapat ang laro niya ay dapat andun rin. Huwag nanatin alamin kung bakit dahik baka mapahamak pa tayo jan pare, sagot ni Angelo kay Jason. And maybe she has someone to help her with her game, like her family, malay mo anak niya nagpapatakbo ng company niya. Ayy, mali Game pala, well ok, baka game company ito. Just dont mind the things happenning around the old woman pare. Mag handa nalang tayo sa Game bukas.

Siguro nga tama ka Angelo, I just cant stop being curious. Well, wala rin naman masama kung maging curious ako diba? Kaya, sige, tara na at umuwi baka hinahanap narin ako ni nanay. By the way, anong oras na pala? Umm, mga 8:39pm na Jason. Ha? naku, uuwi na nga talaga ako, bye na pare. Sige pare, ingat, bye narin. Nang medyo malayo-layo na si Jason, hindi niya parin matangal sa isip niya and tungkol dun sa"old lady" . Nang nasa bahay na si Jason ay, nakatanggap narin siya ng sulat or list ng mga players at agad naring napaisip kung bakit sila binigyan ng ganito. Pagkakain ni Jason ay agad nang naghilamos at nahiga sa kama para matulog, ngunit isang araw, nagising siya ng parang nagtataka. Pagkagising niya ay tila nakahiga na siya sa isang malambot na kama. Hala! pano ako napunta dito? Hindi kaya, binuhat ako ni nanay at kuya Bernard papunta dito? Bakit ako nandito? Hindi napigilan ni Jason ang sunod sunod na pagtanong nito sa kanyang sarili. Pagkalabas niya ay nalaman niyang nasa isang hotel na pala siya sa loob ng isang theme park, dahil itsura palang ay mukha ng mamahalin at susyal ang mga gamit dito. Pag labas niya ng kuwarto ay hindi mga numbers ang nasa pintuan kundi PLAYER 01,02,03,04 at hanggang sa huling number ng Players. Hindi siya makapaniwala na totoo ito. Meron din mga Caffe dito Restaurant, souveneir shops, rides at iba pa. Napatulala nalang siya hanggang sa may maamoy na siyang masarap at pumunta na sa kitchen ng hotel, pagkapuntang-pagkapunta niya ay agad siyang binati ng iba pang mga players. Goodmorning Sayo, Uyy goodmorning pare, Hello ako si Red. Sunod-sunod ang pagbati sa kanya ng mga players hanggang sa maya maya lang ay maging magkakaibigan na sila at masayang nagu-usap-usap and sumasakay sa mga rides. May nakita siyang isang room na tila parang hindi binubuksan at pinapansin ng mga players. Pero hindi na niya ito pinakeelaman at nakipag kwentuhan nalang kina Red, Tim at Philip. Buong araw silang masaya at nag enjoy, nang may marinig sila galing sa Game Court. Players, Welcome to the Game called Who is the killer?. sabi ng Game Master. At patuloy nitong sinabi ang mechanics ng Game. Players, magsisimula tayo Tomorrow, Please BE READY.