Chapter 1: Who am I?

"Iligtas mo s-siya." the woman said while pointing her finger to the child. "I-Ilayo mo s-siya d-dito." nahihirapang sabi pa nito.

Aligagang kinuha ng babae ang bata na nasa ilalim ng mesa. "Saan ko n-naman p-po siya d-dadalhin mahal na E-empress?" tanong nito ngunit wala nang hininga ang Ina ng bata.

Naisip ng babae na pumunta na lamang sa mundo ng mga tao upang magtag——

Napabalikwas ako mula saaking pagkahimbing. Puta ano yun? Dahil ba sa pinanood kong fantasy kagabi? Shit.

Tumayo ako saaking kama at pumasok sa cr upang maligo at syempre magbihis, di ako nagbibihis sa kwarto ko kasi bigla bigla nalang pumapasok si kuya Tyler hmp!

Makalipas ang ilang minutong pagligo ay nagbihis at lumabas na ako saaking cr. Oha may cr ako kayo wala HAHAHAHA char.

Bumababa na ako at pumunta sa dinner room namin, panes ka nanaman hahahaha.

"Good Morning people in Earth!" pagbati ko ngumiti naman si Mommy Rossy saakin.

I kiss my mother's cheeks and sit on my spot in our dinner table. "Where's kuya?" I asked her.

"I'm here!" sigaw ni kuya at hinalikan sa pisnge ni mama at syempre saakin ahe.

He sitted right in my side, he started to fill my plate with veggies and some proteins, so as his plate. We started praying for awhile and eat when we finally finish our breakfast.

"Kuya? Saan nga ulit tayo mag aaral?" I asked, he looks at me and back to his food.

"Aeous Academy lil'sis." He answer it while looking at his food.

"I'm sooooo exciteddddd! Omaygash!" I said while my eyes is like a kid who recieve candy to her mother.

"Shh.. Just eat sis you too loud!" Kuya Tyler said, tsk napaka-kj talaga nito kahit kailan.

"You two did pack your things?" mom asked to us. "Done already." kuya said.

"Opo! Kagabi pa hehe." sabi ko, oh diba napaka excited ko? HAHAHAHAHAH.

We finish our food and ready all our packs, sabi kasi ni mommy may dorm dun at doon kami mag iistay ng ilang taon and this is our first time na mahihiwalay kay mommy.

Nang makasakay kami ni kuya ay hindi ako natigil kakatanong kay mommy, kung anong klaseng iskwelahan iyon? Paano sistema ng edukasyon meron sila? Pero sadyang ngiti lang ang sagot nito.

Si kuya naman ay tahimik lamang at nagpapatugtog ng kaniyang cellphone pero syempre siya lang nakakarinig nun pft.

Lumipas ang isang oras ngunit nasa byahe pa rin kami at puro puno lamang ang nakikita ko. Ayaw ko naman matulog dahil gusto kong makita ang daang tatahakin namin.

"Malapit na po ba tayo?" I asked.

"No not yet." mommy answered, "Why don't you sleep nak? Medyo gagabihin tayo sa daan nak." mom said and smile. So yeah natulog na nga ako.

——

Namatay lahat ng mga sa loob ng emperyo, walang natira maski isa..

Napabalikwas ako mula sa aking pagkahimbing. Puta yun nanaman ang panaginip ko tsk.

"Are you ok?" kuya Ty asked, "Yes, just a nightmare kuya." I answered and smile at him.

"Get up, We're already here." he said at kinuha ang bag ko. Lumabas na ako sa kotse at namangha sa aking nakita, napakalaking fountain ang bumulagta sa aming harapan.

"Wow!" my eyes wided as I see the modern type of building, It's like I'm in the future!

Isinara ni kuya Tyler ang bibig ko dahil nakabuka na iyon.

"Para kang bata tsk." kuya said at nauna siyang naglakad saamin ni mommy, mommy just giggles while looking at me.

Agad kaming sinalubong ng isang magandang babae.

"Is she's Christle?" she asked.

I look to my mommy confusely but she just smile at me.

"Yes she is." mom said while looking at na para bang sinasabing magpapaliwanag ako mamaya.

"Come inside and sit." the

beautiful lady said, "I'm Skylar Aeous the owner and dean of this academy nice meeting you in person empress Christle Turnier." she bows at us.

My reaction is still shocks and confuse, am I really the empress? I asked my self.

We heading to our room and of course as a empress my room was filled with gold and black, si kuya ang magiging kasama ko kwartong iyon.

Lalabas na sana si mommy ng hawakan ko ang kaniyang kamay. "Who am I?" tanong ko sa kaniya agad na naghula ang kaniyang mga mata. "Am I really your daughter?" tanong ko muli na agad niyang inilingan bilang sagot.

Napaupo ako dahil saaking nalaman, "Your real mother is the empress of be half of the venenutum world, she's a great empress as your lola but when the war start namatay lahat ng lahi niyo at ikaw na lamang ang natitira. Kinailangan kong itago ang buong pagkatao mo upang iligtas ka mula sa kaaway ng angkan niyo at doon nabuhay si Astrid." pagkwekwento niya.

Di ko naman masisisi si mommy napag utusan lang naman siya ngunit masakit sa part ko dahil itinago nila ito saakin ng matagal.

Tatlongpung minuto mula nang umalis ang ina inahan ko ngunit nandito pa rin ako at nag ninilay nilay.

Inayos ko ang aking mga gamit, inayos ko ang aking mga damit sa aparador. Kakatapos ko lang maligo kanina nang maisip g mag ayos muna nang aking mga bagahe, si kuya naman ay pumuntang department store para mamili ng mga gagamitin namin.

Para din daw itong paaralan sa lupa ngunit may idinagdag na mga subject, nakuha na rin namin yung sched namin tas uniform. Ang cool nga ng uniform eh HAHAHAHA.

Tengene lakas nga daw ng tama ko sabi ni kuya dahil lahat ng uniform namin ay sinukat ko. You read it right lahat! Iba iba kasi yung uniform namin HAHAHHA.

Lemme describe you one by one, yung uniform namin sa monday ay black with a touch of gold, tapos tuesday namin white and black, sa wednesday naman pink and red, thursday white and red at sa friday ay pe uniform duh.

"Astrid? Astrid!" tawag ni kuya kaya naman tumalima ako at pinagbuksan siya ng pinto.

Piste nakakatakot talaga si kuya pag tumatawag HAHAHAHAHA. Pero oks lang mauutusan naman, nang mabuksan ko ang pinto ay pumasok naman si kuya ngunit nagulat ako at nagtaka sa mga babaeng nasa labas ng kwarto namin.

"Close the door Astrid!" maotoridad na sabi ni kuya saakin, kaya naman sinarado ko na ito.

"Kuya? Bakit ang daming babae sa labas?" I asked him, he sighed and look at me.

"They followed me until here." he just said and nilapag ang mga pinabili niya sa center table.

"Follow you? Did they know you?" I asked, "No." he simple said, ang saya niya talaga kausap.

Inalungkat ko na lamang ang mga school supplies na binili niya. Karamihan dito ay libro tungkol sa science at math.

"Kuya! Sabi ko panda notebook, hindi panda na brand nakakainis ka naman eh!" I said at nagmaktol na parang bata.

"Wala akong nakitang panda design puro ganyan at plain na notebook lang." pagpapaliwanag niya nang nakapikit. Oh diba? Apaka bastos hmp!

"Wahhh kuyaaa! Bat ganung ballpen naman binili mo? Dapat sign pen or jell pen! Ano ba yaaannn." reklamo ko nanaman. "Edi sana ikaw nalang bumili tyaka pare pareho lang naman lahat yan eh!" iritang sabi ni kuya.

Kahit kailan talaga walang kalambing lambing sa katawan si kuya tsk. Meron pala minsan HAHAHAHAHA..

Kuya was cooking for our dinner, sabi ko nga na sa canteen nalang kami para di na siya magluto pero sabi niya di daw pwede, baka daw pagkaguluhan daw siya tsk ang hangin amp. 

I was playing with my phone here in my room, nakakaboring pala pag nasa loob ka lang ng bahay no? Pero bat si kuya di naboboring? I mean he's just in his room all the time, ni minsan di ko siya nakitang lumabas ng kwarto niya at gumala with his friends. Never ko rin siyang nakitang nagpapunta ng kaibigan sa bahay namin noon. 

Sikat naman siya pero walang friends pft. Buti pa si crush gwapo na may mga friends pa HAHAHAHA. 

"Astrid? Let's eat!" kuya said while knocking so I opened my door at sumabay sa kaniya. 

Umupo ako sa katapat niyang upuan. Parang mansion tong dorm namin, may mahabang lamesa at doseng upuan, may mga kwarto dito, may sala at may malaking pintuan, may grand piano din. Siguro di lang kami ang titira dito. 

"What are you thinking?" kuya asked, "I was thinking kung may ibang tao pang titira dito kasama natin. 

"Meron pa nga, yun ang sabi ng president." simpleng sagot ni kuya. "Asan sila?" I asked him again. 

"Baka bukas nandidito na sila." he said and eat his foods, kaya kumain na rin ako. 

We both go to our as we finished eating our dinner. 

I close the door, nung nakapasok na ako. Naghalf bath at natulog. 

Ano kayang mga ugali ang mga taong makakasama namin dito? Ewan ko ba ang sama talaga ng pakiramdam ko eh.