C H A P T E R 15

C H A P T E R 15

DEMONIC series

***

~ DIE ~

          Mga salitang, ayaw nIyan'g tanggapin. Mga salitang pa ulit-ulit na buma balik sa kanyan'g pandinig na halos ikatigil ng mundo niya. No! Nawalan siya ng lakas At bago paman niya mabitawan si MONA. mabilis na itong na ilayo ni RAFFEALO mula sa kanya. Ska ito na walan ng malay agad naman siyang akmang lalapitan ng kanyan'g pinsan ng ma-agap niyan'g na i-angat ang mga kamay sa tangka nitong pag lapit sa kanya.

"Ayus na B-babe.."

Para siyan'g tinusok ng isang matalim na bagay sa kanyan'g dib'dib kasabay ng sunod sunod ng pag tulo ng kanyang mga luha.

MONA is pregnant? At hindi na niya kailangan pang alamin kung sino ang Ama ng ipinag bubuntis nito. Labis ang sakit, sampal sa kanya ng ka totohanan na hindi siya ang pipiliin ng binata.

kahit mag Asawa na pasila,

Talo na siy'a talong talo na. Wala na siyan'g pag-asa pa. Mas masakit sa mismong bibig pa ng taong mahal mo ay binitawan ang mga salitang iyon.

"M-MEG." YUAN said.

Ramdam niya rin ang galit at pag titimpi nito sa kaibigan Nguni't  alam niya rin na ayaw lang nitong mas lalo silang mag kasirang mag Asawa, wala rin ito sa posisyon para pangunahan siya at paki alaman sila. Mabilis siyang tumayo, di na niya pinansin pa ang pag tawag sa kany'a ng kanyan'g pinsan. Wala siya sa sarili ngayon nais niya lamang maka-alis sa lugar na ito  na-is niyan'g makalimutan ang lahat, lumayo.

Tama na ang isang linggo'ng pag aantay dahil hindi rin naman natupad ang nais niya na gawin ng binata sa kanya, tanggap na niya na talo at mag kaka Anak na ito at si MONA.  Wala narin bisa ang kasal nila dahil hindi naman tala siya minahal ng binata noon paman, siya kasing si tanga' pinag pilitan pa ang sarili rito.

Mabilis siyang naka alis tumakbo ng mabilis lahat ng mga ala-ala niya na kasama ang binata na'is na niyang kalimutan  pa. At kung papano niya ito na kilala na'is niya narin ibaon sa limot Ang lahat lahat ng sakit ng na idulot ng pag mamahal na yan. At sana sa pag  balik niya naka limot na siy'a sa sakit at na idulot ng binata sa sugatan niyan'g puso .

Nan'g maka rating siya sa pinaka tutok ng burol ng SANTA BARBARA. Hingal na hingal siya habang Lumuluha parin hindi niya Ma iwasan na hindi mapa hagulgol sa tuwing ipipikit niya ang kanyang mga mata mga salitang buma balik at buma balik  parin sa utak niy'a.

"Aahh! Bakit! Bakit! Bakit....! " 

Malakas niyan'g sigaw kasabay ng pag kulog ang siyan'g pag buhos ng malakas na ulan animoy na kikisampatya rin ito. Napaka malasa niya talaga pag dating sa pag-ibig sana hindi na lang ito nang yari

sa kanya.

Patuloy parin ang pag iyak niy'a ni hindi niya alam kung ilang oras  naba  siyan'g naroon ng may maramdaman siyan'g kumaloskos sa mga damuhan dahil humina na rin ang pag buhos ng ulan pinahid niy'a ang mga luha. 

Tina lasan ang pakiramdam, inihanda ang sarili sa panganib na ma aari niyang kaharapin. Ngayo'n gabi subalit bago paman siya maka kilos may isang bamilis na mga kamay ang bigla na lamang sumakal sa kanya kasabay ng mabilis na pag tarak na hawak nitong patalim mula sa kanyan' mismong dib'dib, napa luhod siya kasabay ng pag suka niya ng dugo Tila kinapos rin siy'a ng hininga at unti unti siyan'g nang hihina. Bago siya nag angat ng tingin pilit ina aninag ang isang bulto na naka tayo mula sa kanyan'g harapan hindi na niya kaya pa Wala na siyang lakas.

Dahil Unti-unti na kasing bumibigay ang talukap ng kanyan'g mga mata, hindi niya kilala ang nilalang na ito. Pagod na rin siya pagod na pagod na buti na ngang mawala na siya para wala na siyang maramdaman pang sakit.

Nguni't bago paman din siya tuluyan mawalan ng ulirat narinig niya pa ang huling sinabi nito.

" DIE MEGAMI. At Kalimutan mo ang lahat. "

@Rayven_26 ©®

All right Reserved

2020