( chapter 3 )the hidden sadness

Carmen's POV

when I saw Trix holding a basket of fruit hindi ako makapaniwalang tinupad niya ang kanyang sinabi na pupuntahan niya kami ni mama sa hospital kung saan Naka admit si mama kaya pagkakita ko sa kanya ay hindi ko mapigilan ang pagpatak ng mga luha sa aking mga mata dahil nakadama ako na May karamay pala ako na May tao pa pala tutulog sa amin ni mama malapit na akong mawalan ng pag asa noong hinagod ni Trix ang likod ko agad akong nakaramdam na hindi ako nag-iisa sa laban kung ito kaya naman hindi kuna napigilan ang sarili kung umiyak ng malakas kaya dinala ako si Trix sa labas kasi nag-alala siya na baka marinig ni mama na umiiyak ako at malungkot rin ito at mas lalong bumagal ang kanyang paggaling si mama ay naoperahan dahil sa tumor niya sa kanyang Matris successful naman ang operation habang na sa labas kami sinimulan naming magusap ni Trix.

alam mo Trix sobra ang pasasalamat sa panginoon dahil ginamit ka niyang instrumento para tulungan kami ni mama, sa sobrang dami ng pinagdaanan namin ni mama hindi kuna alam ang gagawin ko noong nalaman kung isinugod sa ospital si mama nasa trabaho ako noon kaya agad kung pinuntahan si mama at pagdating ko sa ospital nasa emergency room siya takot na takot ako non di ko alam kung ano ang gagawin ko tinanong ko ang doctor kung kumusta si mama sabi ng doctor kailangan siyang operahan ka agad kaya sinabi kung doc. gawin niyo po ang lahat mailigtas lang si mama sabi niya kailangan ko raw magbayad para sa operasyon ni mama kwento ko kay Trix habang umiiyak at sa puntong yon wala na akong ibang maisip na posibleng hingan ng tulong kundi ang ama kung kinamumuhian ko kinain ko lahat ng pride na meron ako para lumapit sa kanya para humingi ng tulong pero tinaboy niya ako at sinabihang wag ng magpakita sa kanya mas lalong lumaki ang galit ko sa kanya noong iniwan niya kami ni mama 6 years old pa lang ako noon at sinabi ko na kahit kailan hindi ko sa kikilalaning ama dahil sa ginawa kay mama sinasaktan niya si mama at nambabae pa siya kung tinulungan lang niya ako no'ng lumapit ako sa kanyang siguro nabawas bawasan sana ang galit na nasa puso ko si mama ang lahat para sa akin ginawa niya lahat para maibigay ang kailangan ko dugo't pawis ang puhunan niya para mapaaral ako sa collage palagi niyang sinasabi sa akin na ok lang siya na kaya pa niya pero alam kung hirap na hirap na siya at pagod na pagod na siya dahil nagising ako isang gabi at narinig ko siyang umiiyak gustong gusto ko na siyang lapitan at yakapin para patahanin siya pero hindi ko ginawa pinigilan ko ang sarili ko dahil alam kung hindi niya gustong makita ko siyang malungkot at umiiyak kaya umiyak nalang ako ng tahimik at pinangako ko sa sarili ko balang araw iaahon ko sa kahirapan si mama at gagawin ko siyang pinakamasayang ina kaya simula non ay pinagbibigyan ko ang aking pag aaral at nag part time job ako pero hindi ko sinabi kay mama dahil gusto niya na pagaaral ko lang ang aatupagin ko minsan nga naiingit ako sa iba dahil kompleto ang pamilya niya sa mga panahon na May family day sa paaralan nakaupo lang ako sa upuan nanonood sa mga kaklase kung sobrang saya naglalaro kasama ang mama at papa nila at palagi kung sinasabi na sana ako din merong ganyan kasayang pamilya, na sana ako nalang ang nasa kalagayan nila, na sana ipinanganak nalang ako sa pamilyang buo kahit hindi mayaman, na sana maranasan ko rin ang ganon kahit alam kung imposibleng mangyari. ang dami kung sana ganyan, sana ganito pero wala ehhh.....lahat ng yon hangang sana lang maraming pagkakataon na gusto kunang sumuko na sinabi kung ayaw kuna, na tama dahil sobrang sakit na pero wala akong ibang magawa eh hangang iyak na lang ako sa isang sulok na walang makakakita sa akin. noong nasa grade school palang ako palagi na akong binu-bully ng mga kaklase ko dahil ayaw daw ng papa ko sa akin kaya umalis ito na wala raw May gusto sa akin kaya lumaki akong mapag-isa nasa panahon na gusto mo sana ng kausap para maipalabas ang sama ng loob mo pero wala dahil walang handang makinig sa iyo sa sobrang bigat ng pakiramdam mo parang sasabog ang dibdib mo sa sakit nasabi ko lahat ng hinanakit ko kay Trix habang umiiyak at naramdaman ko rin si Trix na umiyak habang yumayakap sa akin pagkatapos kung masabi kay Trix ang lahat ng hinanakit ko ay gumaan narin ang pakiramdam ko....

Trix POV

hindi kuna napigilan ang aking sarili na umiyak dahil damang dama ko ang sakit na dinaranas ni Carmen parang sinaksak ang puso ko habang nakikinig sa kwento niya pagkatapos niyang i kwento sa akin ang lahat ng dinaranas niya sinabihan ko siyang wag mag alala dahil gagawin ko lahat ng aking makakaya para tulungan kayo at simula ngayon kaibigan mo na ako at kahit anong oras pwede mo akong lapitan kung kailangan mo ng tulong o kausap...