CHAPTER 1

NARRATOR POV'

"Keyriea did you hear something about the urban mountain of the small province of ARTIBUS? They say there is something weird happening inside of the mountain." Ashlire asked me out of nowhere.

By the way im here in my little balcony together with my friends, infact were five in group 3 girls and 2 boys, were already friends since elementary days, now we are college students 2nd year to be exact.

"What about that so called URBAN MOUNTAIN OF ARTIBUS? Why did you ask?" I ask in return, out of confusion.

"Kenny suggested that, how about exploring that mountain and let's find ourselves if those gossips were true, that there is some monsters roaming around." Warren added.

"Monsters? As far as I know Monsters are just only found in fairy tales not in real life Warren, you're not a kid anymore, think!." Selara argued.

"Shut up Lara, Azul what do you think? It would be fun visiting that place just once, we were about to graduate 3 months from now so let's have some little fun dear." Ashlire said.

I heard a lot about ARTIBUS they say don't you ever think of going inside of their only mountain I think the mountain's name is "Teras Vouno", and they're is some myth that some scientist exploring this mountain didn't return up until now, they lost their way home because of monsters roaming there, and many more, that I'm confused which one is true.

"Senses back to Keyriea." Someone shouts, that makes me jump out of shock, so i look at Selara with a death glare.

"What's your problem Lara?" I ask while my eyebrow frown.

"Nothing, you've been so high this whole time, what are you thinking about?" She ask, I just shook my head.

"It's nothing, so what's the plan?" I ask, and look at them one by one.

"Ahmm, we already agreed that we will visit Artibus just for three days, guess you're the only one who still doesn't decide? Your thinking too far that we can't reach you, so what's your decision Azul? Wanna come?" Warren ask.

"Well, I guess I didn't have any choices, so I will come too." I replied, so they smile like a freak, what's their problem?.

"Ok then, the trip will be tomorrow so Azul prepare your things later." Kenny said, and stood up and said.

"So i guess I needed to leave, I have something to take care of, I'll prepare my things later, let's meet here tomorrow morning guys, adiós." He said while waving his hand and walk away.

I just nod to him while watching his back leaving.

"Keyriea we will also proceed, goodbye take care Azul" Ashlire said, so i nod as a response to them, so they leave.

When i didn't see them anymore I walk inside my room and lazily lay, as if I'm too tired today.

(F.F)

I'm now preparing my things, dahil sasama ako sa plano nilang pagpunta sa Artibus.

Seryoso ba talaga ang mga yun na pupunta kami sa Artibus? I have a bad feeling about this, parang nagdadalawang isip ako kong sasama ba ako o hindi.

Hys wala din naman akong choices, I hope nothing bad will happen to us sa Artibus bukas.

Nang matapos akong mag handa ng mga gamit ko ay nahiga nadin ako sa kama dahil sa medyo napagod ako sa mga pinaggagawa ko ngayun naglinis din kasi ako ng buong bahay, dahil aalis na kami bukas, ayaw ko namang iwang makalat ang bahay. Maya-maya pa ay bigla akong dinalaw ng antok.

So sleepiness slowly consume me, so everything went black.

(FAST FORWARD: MORNING)

CRING! CRING! CRING!

I woke up when i hear my alarm clock makes a very loud noise. So i look at the clock wanting to know what time in the morning it is.

When i looked at my clock i saw that.

"Ohh great, it's almost time for our trip." I shout out of horror and goes to my bathroom to do my usual morning routine.

When i finish everything, i hear a knock in my door, i think they're here now.

So I open the door so as what im expecting, the four of them are now infront of me while carrying their own bags.

"Good morning Keyriea." Lara greeted.

"Morning too Lara." I greet back.

"So let's go?" Warren

"Yup, wait kukunin ko muna ang mga gamit ko." I said, tumango naman sila bilang tugon sakin.

(F.F)

We are currently here sitting inside of the bus, habang papunta sa distinasyon namin, naka tingin lang ako sa labas na senaryong nadadaanan namin, lalo na ang mga magagandang tanawin sa labas.

(F.F)

Papalapit na kami sa Artibus, nang bigla nalang akong nakaramdam ng kakaiba, parang binabalaan akong huwag nang tumuloy sa plano namin, kaya bigla akong kinilabutan.

"Anong nangyayari." Tanong ko sa sarili, nagkibit-balikat na lamang ako, di ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayun.

(F.F)

Nang huminto na ang bus sa distinasyon namin ay isa-isa na kaming bumaba at nag-ayos.

Nang makababa kami ay tanaw namin mula dito sa kinatatayuan namin ang napaka taas na bundok sa malayu, yun na ata ang bundok na gagalugarin namin ah, maraming makakapal na hamog ang naka palibot sa tuktok nito, at madilim tingnan ang paanan hanggang itaas nito, may mga itim na mga ibon ding lumilipad sa paligid nito, nakakakot nga talaga ang wangis nitong bundok, nakakasindak!, bigla tuloy akong nanlamig nang ma-alalang dyan kami pupunta.

"tara na guys." aya ni Ashlire.

We just nod and follow her when she starts to walk along the path through the mountain.

Marami kaming nadadaanang mga kakaibang tao, na naka tingin sa bawat galaw na ginagawa namin, napaka weird, nagkibit-balikat nalamang ako.

Nang biglang nabaling ang atensyon ko sa isang babaeng kakaiba, naka itim ito lahat mahaba din ang buhok na naka tayo sa sulok habang naka tingin sa mga mata ko, parang pinapahiwatig niya sa akin na huwag kaming tumuloy sa binabalak namin gamit ang mga mata nitong napaka-bizzare.

Kaya napakunot ang noo ko at napa tingin sa mga kasama kong seryosong naglalakad, at binalik ko ulit ang paningin sa babae ngunit napagitlag ako nang makitang wala na ito sa kaninang kinatatayuan nito.

"Saan na yun?." Tanong ko sa sarili habang nagtatakang naka tingin sa madilim na pasilyo habang papalayo na kami sa bayang ito.

"Guys pwede pa naman tayong umatras hehehe". Awkward kong sambit sa kanila habang binabasag ang napakatahimik na paglalakad.

Bigla naman silang napatingin sa akin sa ikinaatras ko, madilim kasi ang paraan ng pagtitig nila.

"Nandito na tayo Keyriea Azul Harrier!, Bakit aatras pa?." Tanong ni Selara, parang di nagustohan ang sinabi ko.

"May nararamdaman kasi akong kakaiba, baka mapahamak lang tayo kong magpapatuloy tayo". Nanginginig kong paliwanag.

"Bakit ba napaka matatakotin mo Azul?." inis na sambit ni Ashlire.

"hindi naman sa ganon, masama ang pakiramdam ko dito."

"Wala nang atrasan ito Azul, manahimik ka nalamang at sumunod." sambit ni Warren at nagsimulang maglakad sumonod naman sila, habang ako naman dito ay nakatayo lamang habang nagdadalawang isip kong susunod paba o hindi. At napansin ko ring biglang nag-iba ang ugali nila, hindi naman sila ganyan kong magsalita sa akin ah?.

"bilisan mo Keyriea." sigaw nang kong sino kaya napatalon ako sa gulat at napa tingin sa kanila na ngayun ay naka tingin din sa akin, may kalayuan na sila sa akin, wala nakong choice kaya dali-dali akong sumonod sa kanila.

"bakit parang nag-iba ang ugali nila?." mahinang bulong ko sa sarili. Nagdadalawang isip pa rin ako kong magpatuloy paba ako, ngunit isinantabi ko na lamang dahil baka mapano pa sila, kong aalis ako.

(FAST FORWARD)

Nandito na kami sa paanan ng bundok, nagsimula nakong manlamig sa hindi mawaring dahilan, nasisindak nako habang nakatingin sa mga matatayog na puno, Dyosko sana'y walang mangyaring masama sa amin rito.

"Tara na" saad ni Ashlire, at naunang maglakad, sumunod naman sila habang ako ay nasa likoran lamang nila nakasunod.

Habang naglalakad ay may napapansin talaga akong mga matang nagmamasid sa bawat paglakad namin, kaya palinga-linga ako habang naglalakad. Hindi na mapakali ang sistema ko, parang pinipintig ng puso ko na kami mismo ang naghuhukay ng sariling libingan sa pagpasok namin rito.

"Azul!! Bilisan mo nga maglakad, naduduwag kana ba talaga!!?" Matinis na sigaw ni Selara, kaya napaigtad ako sa gulat at napalingon sa kanila, ngayun kolang napansin na napakalayo na naman ng agwat ko sa kanila, nalutang ata ako sa dami ng mga negatibong bagay na pumapasok sa isipan ko.

Kaya tahimik lamang akong naglakad ng mabilis upang mahabol sila, ngunit pinanatili ko paring nasa likoran nila.

"A-ahm g-guys!" Utal na pag-aagaw ko ng atensyon sa kanila, agad naman silang napalingon sakin habang nakakunot ang noo, nang titigan nila ako ay biglang nagkasalubong ang mga kilay nila, sabay-sabay pa, na ikinataka ko. Parang subrang kakaiba na nila ngayun ah.

"Oh bakit?." Nakataas kilay na tanong ni Warren sa akin.

"M-may n-napapansin ba kayong kakaiba sa paligid?." Medyo utal pero naituwid ko rin ang boses ko habang hindi magkamayaw ang kabang nararamdaman ko.

"Kakaiba? Wala namang kakaiba sa paligid, napakatahimik at presko ng hangin ah." Sagot naman ni Ashlire.

"Yun na nga eh, napakatahimik!, walang ni ingay ng mga kuliglig o ng mga ibon sa paligid, tila'y may kinakatakotan sila rito!." Untag ko sakanila.

"Napa-praning kalang Azul! Ano naman kong walang ingay ng mga insekto o kahit na anong hayop? Basta ba ganon, may kinakatakotan na?." Nanlilisik na sambit ni Selara sa akin na ikina-atras ko sa gulat. Nakaramdam man ako ng kaunting kaba ngunit hindi ko ito pinakita sa halip ay tinapangan ko ang sarili at...

"Bakit biglang galit na galit kayo sa akin ngayun hah? Kanina lang ay napakasaya niyo, ngayun ay parang may pagkamuhi na kayo sakin!." Matapang kong saad sa mga ito. Ramdam kong nanginginig na ang mga kamay ko ngunit hindi ko ito pinapahalata sa halip ay tinago ko ito sa bulsa ng sout kong pantalon.

"TUMAHIMIK KA AZUL! Kong wala ka nang ibang sasabihin ay manahimik kana lang at sumunod, huwag kang duwag!." Malakas na singhal sa akin ni Warren at naunang naglakad.

Tinitigan naman ako ng mga ito bago sumunod kay Warren habang ako rito ay halos gusto na lamang umiyak, dahil sa paraan ng pananalita nila sa akin. Walang gana ko silang sinundan, habang mas lumalakas ang pakiramdam ko na may nagmamasid sa amin, kaya napalingon ako sa mga kaibigan kong seryosong naglalakad, tila ay hindi nila nararamdaman ang mga nararamdaman kong kakaiba rito.

(FAST FORWARD)

Malapit nang gumabi, kaya napagpasyahan nilang mag set-up na muna ng mga tent, ang dalawang lalaki ay naghahanap ng panggatong, habang ang dalawa pang babae ang nag-aasikaso sa ibang bagay, habang ako naman ay heto nasa ugat lamang nang malaking puno naka-upo habang nagmomukmuk, parang na out of place ako eh, diko sila maintindihan.

Nang dumilim nanga ay mahinahon nila akong inayang kumain, kaya lumapit nako sa kanila, gusto ko pangang tumanggi ngunit naisip kong baka mas magalit pa sila sa akin, kaya tahimik na sumunod na lamang ako.

Habang kumakain ay ramdam ko ang iilang pagsulyap nila sakin na ikina-ilang ko, kanina ko parin napapansin ang bahagyang pagiging tahimik ni Kennyth, mula kanina ay hindi ko na ito narinig na nagsalita. Minadali ko nang taposin ang pagkain para makapagpahinga na, dahil parang nanghihina ako sa paraan ng pagsulyap nila sakin eh.

(FAST FORWARD)

Nasa loob ako ngayun ng maliit na tent na ako lang mag-isa ang nagset-up, hindi ako makatulog ng maayos, dahil sa samot-saring bagay na pumapasok sa isipan ko.

Habang nasa malalim na pag-iisip ay biglang napukaw ang atensyon ko sa tunog ng parang nabibiyak na bagay, parang puno ito na napuputol. Kaya bigla akong nakaramdam ng kakaibang takot, at biglang napabangon galing sa pagkakahiga.

"A-a-ano i-iyon?." Mahina at kabado kong bulong sa sarili.

Dahil sa hanggang ngayun ay patuloy parin ang nakakasindak na tunog ng parang sinisirang puno, kaya ay napagdesisyonan kong buksan ng maliit na siwang ang naka zipper kong tent, mahina at tahimik ko itong ibinaba. Nang silipin ko ang nasa labas ay napakadilim na gubat ang bumongad sa akin pwera nalang sa side naming may liwanag ng apoy galing sa bonfire na ginawa nila.

Nang luminga-linga ako sa paligid ay biglang nawala ang tunog ng puno, at bumalik sa napakatahimik na senaryo ang kagubatan, kaya agad konang sinirado uli ang tent at nahiga agad sa kaba, humihingos ako dahil hindi ko napansing hindi na pala ako nakahinga ng maayos ng binuksan ko ang tent, dahil sa takot na biglang bumalot sa akin.

Hindi na talaga maganda ang pakiramdam ko ngayun, mas bumibigat ang pakiramdam ko, dahil sa nakakabinging katahimikan, hindi naman ganito ang kagubatan ah, noong nagha-hiking kami ng mga kaibigan ko ay subrang ingay ng mga insekto lalo na kapag gabi pero iba ang nangyayari sa lugar na ito, napakatahimik!.

Bigla ko namang naalala ang laging kwento ng Lolo ko patungkol sa kagubatan, kapag raw maingay ang kagubatan ay ligtas ka at walang mga lamang lupa ang magbalak gawan ka nang masama, PERO kapag ang kagubatan ay napakatahimik ni mga maiingay na kuliglig ay hindi nagbalak umugong ay isa lamang ang dahilan nito!.

MAY HALIMAW SA PALIGID O MAY NILALANG NA KINAKATAKOTAN NG MGA INSEKTO. Dahil sa naalala kong iyon ay sinakop nanga ako ng takot, kailangan na naming umalis rito sa lalong madaling panahon! Bukas na bukas mismo pipilitin ko silang umuwi na kami!.

Dahil sa malalim na mag-iisip ay bigla nalamang akong nakaramdam ng matinding antok kaya nakatulog nanga ako...