Chapter 4

(JASMINE)

It's 2:30 in the afternoon. I was on my way to the bench to read a new book. Ako lang mag-isa kasi vacant ng klase namin ngayon for it is friday already. Every friday kasi vacant namin ang 2:30-3:00pm and I used it to stuck my nose in a book. Well, sa mga kaibigan ko naman, for we have different strands we also have different vacancy, except for Lily kasi magkaklase nga kami. But lily's not coming with me though, as usual, coz she uses our vacant time for her training. Ganun siya ka sipag. Masipag din kaya ako. Kaya kong basahin ang mga libro as long as I want. Kung siya nag tritraining every vacant time, well ako nagbabasa, I don't have any talent like hers.

Nandito na ako sa bench ng school ground namin. I put my bag down and get my book. TIGER LILY by Jodi lynn Anderson. It is some kind of a retelling novel of peter pan. And it was the most suggested book on social media so I guess I should read this. And by the way tapos na akong magbasa nung THE LAST TIME WE SAY GOODBYE, ang saya nung ending. Well, most of the book I have read has a happy ever after. I don't like it if it's a sad one, hindi madaling kalimutan. And I hope this tiger lily is a good choice.

"Hai Jasmine." OH.MY.GAHHDD. I cringe when I hear the voice of a man on my right side.

Ano na naman kailangan niya. Hindi niya ba halata na natatakot ako sa kanya. I'm scared of him coz he is a dirty, off school guy. My Mom told me to stay away from the person like them kasi they're perverts. At ang worst sa lalaking to, isa siyang pervert stalker.

"Pwede ko na bang hingin yung number mo? Hihih. Kung pwede lang sayo?" sabi niya.

Huminga ako ng malalim and then I close my book and started to walk away. But he followed me. I have to face him. I should be brave.

"What do you want?!" sinigawan ko siya para malaman niya talaga na naiirita ako sa kanya. Pero hindi ako tumigil sa paglalakad.

"Sinabi ko na, number mo"

"No." nagpatuloy parin ako sa paglalakad.

"Bakit? Kung ayaw mong ibibigay number mo eh di ibibigay ko nalang number ko sayo. Hahah... Pwede naman yun diba?" sabi niya habang nakasunod sa likuran ko.

"Ayaw ko! Ayaw ko sayo! You're a stranger to me." tumigil na ako sa paglalakad at hinarap ko na siya. Hindi na ako takot sa kanya. Naiirita na ako.

"Eh di kilalanin natin isa't-isa pwede naman yun diba?" nakangiti niyang sabi.

"I'm not interested."

"Gusto ko lang naman makipag-usap sayo Jasmine." he said it while rubbing the back of his head.

Hindi naman siya pangit. Naka sleeveless siya ng puti with matching butas-butas na short. They said it was stylish but not for me coz it looks dirty and messy in your clothes. Mataas din siya at naka slipper ng spartan. And I realized, kawawa pala sila tingnan. They look so poor and pathetic.

"Don't call me by my name kasi hindi mo ko kilala." I said it calmly.

"Kilala ko pangalan mo at ako si Ali. So magkakakilala na tayo. "

Tinalikuran ko siya at nagpatuloy ulit ako sa paglalakad. Wala akong pakialam kung sino siya kasi may pakialam ako kung ano siya. That's right, I have underestimated him, I've always do, to people like him.

"Huy! Saan ka pupunta??!!" sigaw niya sakin.

"Babalik sa classroom." sagot ko habang nagpatuloy parin sa paglalakad.

"Kakadating mo lang naman dito ah aalis ka agad?"

I didn't bother to listen to him again.

"Jasmine... Dito ka lang. Usap muna tayo kahit sandali. Siguro pag ganun mas makilala mo ko." he said lowly.

I turn my back and face him. AGAIN.

"I told you not to call me by the name coz we're not friends. And... I don't want to know you coz, I know what you are, ok?!"

pagkatapos kong sabihin yun his expression fall. He look sad and...

I don't know. I'm not like Ella who always said harsh words to the people she doesn't like. I'm not straight to the point. I just give them a hint kung ano ang nais kong iparating.

"Gusto ko lang naman makilala ka." sabi niya in a calm way

Why me???

"Bakit ako pa? I don't like you don't you understand that?!" I almost shout because he acted as if he's the victim here?

Tumahimik siya ng sandali at tumitig sakin ng walang expressions.

"Dahil ba ganito ako? Ganun ba talaga ka baba tingin niyo samin?" then he said it.

I feel guilty. I didn't even said that I don't like him because he is like that, well, that's the case though but I didn't said it right through his face.

"Wala akong sinabi." sabi ko with a low tone.

Why am I guilty?

"Alam ko. Ang gusto ko lang naman ay makilala kita at makilala mo ako kahit ganito ako, pag makilala mo ko, siguro masasabi mo na tao lang naman ako kahit ganito ako kababa."

"At Jasmine, gusto kitang makilala kasi interesado ako sayo. Hindi ako maniac na stalker kaya huwag kang matakot sakin." dugtong niya.

pagkatapos niyang sabihin yun, tumalikod siya at dahan-dahang naglakad pabalik sa trabaho.

Pinanuod ko siya habang kinuha niya yung pala niya.

I didn't mean to let him down. I don't know why Ella doesn't feel guilty everytime she says sharp words to people. And I also don't feel guilty too if she's doing it. And-- I don't know why I am guilty right now when I didn't even say anything.

That Ali...

he's-- I don't know.

I never felt so mad and guilty like this in my whole life.

(ALI)

Matagal-tagal bago umalis yung Jasmine matapos ko siyang iwan.

Ewan ko ba. Parang-- Parang gusto kong magalit, malungkot, ewan ko. Alam ko na yun ang gusto niyang iparating, na sobrang baba ng mga taong kagaya ko, na hindi niya kayang magustuhan. Na pinandidirian niya. Kasi ganito buhay ko.

Buhay ko? Imbes na mag-aaral ako, nagtatrabaho ako. Hindi ako kagaya niya eh. Hindi ako mayaman. Wala akong pera at upang magka pera ako at makapag-aral sa susunod, magtatrabuha muna ako, at para na rin sa pamilya ko.

Pero gusto ko si Jasmine.

"Huy! Anong iniisip mo diyan!!? Trabaho na!!" sinigawan ako ni Boss kaya natauhan ako.

"Sorry po boss."

"Lapit ka nang lapit dun sa babaeng yun. Huy Ali! Isipin mo lugar mo! Nagtatrabaho ka dito! Nag-aaral siya dito! Layo mo sa kanya! Tsk. Batang to." sigaw na naman ni boss sakin. Napansin niya ata.

Oo nga. Ang layo ko nga.

Sobrang taas niya.

Sobrang baba ko.

Hahah... Nakakatawa ka Ali.