7

NAKAKATULONG EDUKTO

C7

Kabanata 7: Kunin ang Hell Outta School

Si Claire ay walang mga klase sa hapon, kaya't lumibot siya sa mapayapang campus. Naisip muna ni Claire na bisitahin ang library.

"Mawalang galang sa akin, aling paraan ang silid aklatan?" Tanong ni Claire sa isang batang lalaking dumadaan.

Hindi inaasahan, ang estudyanteng lalaki na ito ay tumingin kay Claire na para bang multo, at nagmamadaling lumayo na may gulat na gulat na mukha, pabalik-balik sa paningin, na tila takot na habulin siya ni Claire upang asarin siya.

Walang imik si Claire. Parang baboy ang tao. Kahit na ang nakaraang Claire ay hindi magiging pantasya ng isang tao sa antas na ito. Ano ang nangyayari sa mga taong ito, hindi pa ba sila nakatingin sa isang salamin dati? Sobra ang pag-overestimate nila sa kanilang sarili. Ito ay isang insulto kahit sa nakaraang pamantayang pamantayan ni Claire.

Kumurot ang bibig ni Claire. Ang bawat taong nakilala niya ay tinatrato siya tulad ng isang ahas o alakdan, na iniiwasan siya sa hugis ng isang C.

Sa di kalayuan, isang pares ng mga mata ang kumislap at tumingin ng pag-iisip kay Claire. Ito ang kasumpa-sumpang lalaking humahabol sa idiotic na babae? Mukhang hindi naman siya tulad ng sinabi ng mga alingawngaw. Sa kabaligtaran, tila siya ay matatag at mas may edad kaysa sa kanyang tunay na edad. Lalo na sa mga nagbukod sa kanya, ang kanyang kawalang-malasakit ay tila siya ay mas matanda kaysa sa kanya.

Nang magpasya lamang si Claire kung hahanapin niya ang silid-aklatan mismo o maghanap ng isang guro at magtanong para sa mga direksyon, isang matamis na tinig ang lumutang sa kanyang tainga. "Kumusta, naghahanap ka ba ng silid-aklatan? Kung okay lang sa iyo, maipapakita ko sa iyo ang paraan. "

Binaling ni Claire ang kanyang ulo, namangha dahil ang boses ay hindi nakakainis o mapagpaimbabaw, ngunit napaka-taos-puso. Sino ang magiging mabait upang kausapin siya? Nang makita niya ang batang babae na nakatayo sa likuran niya, naramdaman ni Claire na bahagyang nagulat. Bagaman ang batang babae na ito ay nagsusuot ng isang simple, matikas na lavender na damit, ang kanyang buong pagiging napuno ng kadakilaan. Ang burda ng ginintuang Bauhinia sa kanyang kwelyo ay nagsiwalat ng kanyang pagkakakilanlan: ang nag-iisang prinsesa ng Amparkland - Maurice Adelien. Sa mahabang kulot na maroon, asul na mga iris, pinong labi, siya ay ganap na maganda.

"Iyong kamahalan." Yumuko pa lang si Claire, ngunit pinigilan siya ni Maurice.

"Ito ang Institute, hindi ang korte. Classmate kami, kaya hindi kailangang yumuko. " Ngumiti si Maurice habang pinipigilan si Claire na yumuko.

Ang maliit na gawa ng kabaitan ay lumikha ng isang kanais-nais na impression sa puso ni Claire. Ang nasabing prinsesa, hindi mayabang o marangya, natural na ginawang katulad niya.

"Salamat, iyong kataasan." Ngumiti si Claire.

"Hindi na kailangang maging napakalayo. Dadalhin kita sa library. " Ngumiti din si Maurice. Napaka-usisa at interesado ng dalaga sa kanya. Naramdaman niya na ang batang babae na nauna sa kanya ay hindi gaanong simple. Walang partikular na dahilan, naramdaman niya lang iyon.

Dinala ni Princess Maurice si Claire hanggang sa library. Habang papunta, maraming tao ang nagpadala ng mga tuliro na hitsura. Paano makakasama ang marangal na prinsesa sa idiot na humahabol ng tao?

Tahimik at kalmado ang silid aklatan. Sa pintuan, pinapasok sila ng librarian matapos suriin ang kanilang card ng mag-aaral, ngunit pinapayagan lamang sila sa unang tatlong palapag, hindi sa ikaapat. Sa sandaling lumakad sila, nahuli nila ang mga mata ng maraming tao. Isang marangal, pino, magandang prinsesa at isang kasumpa-sumpa na pigura ng kabisera na kilala bilang isang idiot na humabol sa mga kalalakihan. Ang dalawang ganap na magkakaibang taong ito ay magkakasamang naglalakad?

"Lashia, tingnan mo!" isang batang babae na naghahanda na umakyat sa hagdan ang tumawag ng mahina kay Lashia.

"Ano?" Si Lashia, medyo inis, tumingin sa kung saan nakaturo ang tingin ng dalaga. Agad na dumilim ang mukha niya. Gaano katapangan ang kalokohang ito ni Claire na gumulo sa prinsesa, ang kanyang Mahal na Hari? Dahil hindi lamang siya binigyan ng pansin ng isang tao ay hindi nangangahulugang maaari niyang pangasiwaan ang prinsesa! Kung gumawa siya ng anumang nakakaloko, magdadala siya ng kabuuang kahihiyan sa angkan ng Hill! Ang dumi na tanga! Parang may kailangang ipakita sa kanya kung sino ang superior bago niya kalimutan ang kanyang lugar.

"Humph, let's go," malamig na umbok si Lashia at naglakad paakyat. Hintay ka lang, Claire, tulala ka. Kapag nag-iisa ka, tuturuan kita ng isang aralin para kay Lolo, nanumpa si Lashia.

Nakaramdam ng tingin si Claire at ibinaling ang tingin. Nakita niya ang pigura ni Lashia habang paakyat sa itaas. Lashia ... tumahimik ang puso ni Claire. Alam niya na ang batang hindi mapigilan ay agad siyang mahahanap. Kailangan niyang pagbutihin nang husto ang kanyang lakas sa kaunting oras at pag-isipan ang isang diskarte.

"Claire, anong genre ang hinahanap mo?" Tanong ni prinsesa Maurice sa isang tahimik na boses.

"Nakatingin lang ako sa paligid" Tumango si Claire, nakangiti, "Salamat sa pagdala mo sa akin dito, ang iyong kadakilaan. Mangyaring patawarin ako habang naghahanap ako ng isang libro. "

"Syempre." Tumango si Prinsesa Maurice at umalis para umakyat.

Ang silid-aklatan ng Institute ay nagtataglay ng isang malaking koleksyon ng mga libro. Mabilis na natagpuan ni Claire ang ilang mga libro na interesado siya at umupo sa pinakadulo na sulok upang mabasa. Nakatutok siya sa mga libro na nakalimutan niya ang oras hanggang sa magsara ang silid-aklatan at dumating ang librarian upang paalalahanan siya. Sa paghusga sa kulay ng kalangitan, marahil ay lampas sa alas nuwebe. Nagsimulang magprotesta ang tiyan ni Claire.

Dahil sa sobrang pagtuon niya sa mga libro, nakalimutan niyang kumain. Naghiram si Claire ng dalawang libro at umalis na. Ang mga mag-aaral na kagaya niya ay maaari lamang manghiram ng dalawang libro nang higit, habang ang mga henyo tulad ni Lashia na pinapaboran ng prinsipyo ay maaaring mangutang ng limang libro nang sabay-sabay, tulad ng mga guro.

Gabi na sa campus. Isang mahinang simoy ang humihip, cool at nagre-refresh.

Upang umuwi o sa mga dorm? Tumingin sa langit si Claire at nagpasyang umuwi na. Mayroon pa siyang ilang mga katanungan patungkol sa mahika na nais niyang itanong kay Emery. Tumanggi si Gordon na payagan si Emery na maging guro ni Claire at inisip ni Emery ang kanyang sarili na hindi sapat, ngunit sa puso ni Claire, si Emery na ang kanyang naging tagapagturo.

Pasado lang sa kakahuyan at sa tapat ng plasa ay ang gate ng paaralan.

Pagpasok niya sa kakahuyan, humina ang simoy. Napatigil si Claire, dumilat ang kanyang tingin sa likuran niya. Malamig, sinabi niya, "Lumabas ka."

Ang tanging sagot lang niya ay ang ihip ng hangin at ang pagngalngal ng mga dahon.

Malamig at tigas ang mga mata ni Claire. Gaano kasawiang palad na naghintay ng matagal ang batang henyo, sarkastikong naisip ni Claire.

"Manalo ka! Tulala ka. " Sa susunod na sandali, isang malamig na boses ang tumunog sa kakahuyan. Lumitaw bigla si Lashia sa likuran ni Claire, mukhang multo sa puting damit.

Dahan-dahang tumalikod si Claire, walang pakialam na tumingin sa ganap na nakalap na mukha sa harapan niya at bumuntong hininga nang walang magawa. Ang sadya at walang pasensya na bata, na isinasagawa ang kanyang plano sa lalong madaling panahon.

"Kumuha ng impiyerno sa paaralan at manatili sa bahay nang masunurin. Huwag kang lumabas upang mapahiya ang aming pamilya. " Galit na galit ang ngipin ni Lashia. "Hindi ko alam kung ano ang iniisip ni Lolo, na pinapasok ang isang moron sa paaralan. Marahil ay hindi mo pa kami pinahiya? "

"Paano kung tatanggi ako?" Isang kakaibang ngiti ang sumulpot sa mukha ni Claire. Wala siyang oras upang makipagtalo sa brat na ito.

Sa mga mata ni Lashia, ang ngiti ay walang habas na panunuya.

"Pagkatapos ay ipapakita ko sa iyo kung ano ang mangyayari kung tatanggi ka." Inunat ni Lashia ang kanyang kamay ng biglang, ang kanyang mga mata ay puno ng poot, chanting.

Makipag-ugnay - ToS - Sitemap