1 Prologue

Hindi magkamayaw at rinig namin ang napakalakas na hiyawan ng libu-libong Tinkerbells na nag-aabang sa paglabas namin sa entablado ng napakalaking Philippine Arena.

We've been doing this for almost 10 years already pero legit parin ang kaba sa tuwing sumasampa kami sa stage.

Butterflies in our stomach, at feeling na parang maiihi ka sa sobrang kaba.

"Kuys, mag propose ka na kaya kay Zoey mamaya sa solo stage mo," pagsusuggest ni Kyle habang abala kami sa paghahanda para sa first set of performance namin sa backstage.

Si Zoey. Ang nag-iisang babae na gusto kong makasama habang buhay.

How could I not fall for that woman?

She is a kind of person who will give everything that she has. She even registered herself as an organ donor if ever na mamatay daw siya. Like seriously? Sino bang mag-iisip ng ganoon?

I can't help but smile everytime I think of her.

People say that we are a perfect match, sa pangalan palang, LOEY-ZOEY ay match na match na kaming dalawa.

People around us admires the relationship we have. We make the perfect couple daw sabi nila at kulang na lang ay magpakasal kami.

"Maganda sana kaso, wala siya rito. Nasa Australia nagbabakasyon," tugon ko.

"Talaga bang sure ka nang magpapakasal ka? Baka magsisi ka pagdating ng araw," Kantiyaw ni Mr. Babaerong Blake na nakikinig lang pala sa usapan namin ni Kyle.

"Ho ho! Ako nagpakasal naman pero masaya, hindi naman ako nagsisi," pagsagot naman ni Jaydee na narinig din ang sinabi ni Blake.

"What do you expect from a Casanova's point of view? Huwag niyo na nga lang pinagpapapansin yang mga sinasabi ni Blake, puro kalokohan lang 'yan e,"

Sabi naman ni Jaydee na sinang ayunan ng lahat pati ng mga kuys naming nakakatanda.

"Grabe naman kayong lahat. Siyempre magtitino din naman ako balang araw. Kaso wala pa yung babaeng 'yon."

Biglang nagbago ang mukha niya from a happy face to a sad one real quick. At wala ni isa sa'min ang nag-ingay pa.

Alam ng lahat ang dahilan kung bakit naging babaero siya. Kaya shut up na lang kami.

Going back sa usapang pagpapakasal, Sa aming siyam na members, isa samin ang happily married na at iyon ay si Jaydee. Masayang tinanggap iyon ng mga genuine tinkerbells namin at patuloy parin siya sa pagiging member ng grupo.

Dati si Kuys Jayem din ay nag asawa kaso naghiwalay sila at labo-labo oa silang dalawa ngayon.

Pero asang asa parin si Kuys rito.

Kaya kung papakasalan ko si Zoey ay tiyak kong magiging masaya din ang mga fans para sa'ming dalawa, so I think this is it. I should propose to her as soon as she comes back from her trip abroad.

Nakahanda na kami para sumalang sa stage nang makatanggap ako ng di inaasahang tawag.

It came from Zoey's Mom.

Hindi ko mawari ang kabang biglang naghari sa puso ko, exaggerated it may sound pero kinakabahan talaga ako. Hindi ko alam kung bakit.

Sinagot ko ang tawag na iyon at inisip na lang na baka si Zoey 'yon na gusto lang akong i-cheer, alam niyang may concert kami at baka hiniram niya ang phone ng Mommy niya dahil wala siyang roaming number.

"Hello?" Sagot ko at agad namang nagsalita ang nasa kabilang linya.

"Loey, hijo. I know this will surprise you..." huminto muna ito at tila huminga nang malalim, dinig na dinig ko iyon.

"Bakit Tita? May problema po ba?" Takang tanong ko.

"I am... I am... sorry to let know that.."

Parang naghihirap ang kanyang kalooban habang pinipilit niyang sabihin ang kung anumang nais niyang iparating.

At hindi na maganda ang kutob ko.

"What is it tita?" Medyo frustrated ko nang tanong.

"Z-Zoey.." napasingap siya at himikbi bago naideretso ang sasabihin.

"...is gone," She said while having a hard time talking because she can't help her bursting tears already.

It just came so fast, just like a lighting.

Sa sobrang bilis ay hindi ko gaanong naintindihan ang kung anumang nais nitong iparating.

Zoey is gone? Is that what she said?

"Ano po bang ibig sabihin niyo Tita?" Takang tanong ko parin, kasi hindi ma process ng utak ko yung sinasabi niya.

Paanong wala si Zoey? Ano bang nangyari?

"S-she died in a car accident, kaninang umaga. Wala na si Zoey. Wala na yung anak ko!" Sabi muli nag Mommy ni Zoey habang umiiyak na ng todo.

Para akong pinagsakluban ng langit at lupa sa narinig ko.

Car accident? Why? How? And no! This can't be true. Prank lang 'to 'diba?

"N-no way, that can't be true Tita. No..." Hindi na ako makapag-isip nang maayos, natataranta na ako at di ko mawari kung ano ang mararamdaman ko. Sumikip bigla ang dibdib ko at ang tanging alam ko lang ay kailangan ko siyang makita.

I need to see her kahit manlang yung katawan niyang wala nang buhay. Kung totoo mang wala na siya.

Ang sakit-sakit.

Di ko kinakaya ang pangyayari.

Why? Why this happened? Napakabata pa niya, bakit siya? Why of all people siya pa?

Nanlambot ang tuhod ko at napalupasay ako sa sahig ng backstage. Isa-isang nagsilapit ang mga members sa'kin at inuusisa ako sa kung ano ang nangyari.

"Bakit kuys? What happened?" Tanging boses ni Sean na lang ang narinig ko.

At nanlulumo akong sumagot.

"Wala na si Zoey..."