webnovel

Seduce Me At Sunset

•••DISCLAIMER••• This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. READ AT YOUR OWN RISK. ALLURING SERIES Seducing My Crush [Book I] Seduce Me At Sunset [Book II] All Rights Reserve 2020 •••WARNING••• THIS MIGHT CONTAINS SPOILER FOR BOOK I, I RECOMMEND TO READ BOOK I FIRST. THANK YOU! ••• Maddileigh, a college student who's taking medicine after her business administration course last school year. She choose medicine because it's her passion-she want to save other peoples life. Being a 19 years old med student, she suffered tons of afflictions particularly in love and attachments. Maddy met a guy who's hiding his identity since he turn out to be her unknown texter. She become more attached to him day by day not knowing that the man she's talking have a relationship with his ex. What will happen if Maddy finds out who's the stranger and discover the factual reason behind their break up of his boyfriend? Is she going to be his ex-boyfriend's girlfriend once again or she will choose the unknown guy who's been nice to her since day one? •••

maentblack · Teen
Not enough ratings
7 Chs

Kabanata 2

"My princess?"

Napairap ako at umiling.

"Ang lakas naman ng loob mong sabihan ako ng my princess? Sino ka ba? Tigilan mo na ngang makipag-usap sa—"

["Hey calm down, number neighbor. Ang dami mo naman agad nasabi. Hinay hinay, gusto ko lang naman talagang makipag-usap."]

He cut me off by his words and laugh.

Hindi ko nanaman napigilang umikot ang mata.

His voice wasn't familiar. He had a deeper voice that made me look interested what is his face look likes, sound as if he have a sore throat or what you can call it, a voice that does not go up and down but when it comes to his laugh, it's unpleasant and annoying. So loud that makes me uncomfortable... not soft and plummy to listen.

How could that happen? His voice was sexually attractive when talking but his laugh— ayoko na lang sabihin.

It's not Kuya or Dem like what I am expecting.

It's also not the man who's I saw earlier. Malabong s'ya 'yon dahil ilang taon na akong nagpalit ng number.

Besides, I know his voice. Hindi ko pa rin nakakalimutan ang boses n'ya. Kahit nakapikit ako, malalaman kong s'ya ang may-ari ng boses na 'yon dahil noon...

His voice was sound a harmony in my ears.

"Di ba kakasabi ko lang na ayoko ng may kausap? Huwag na lang ako. Humanap ka ng ibang neighbor number mo."

Malumanay kong sabi rito, hindi pa ako sigurado kung tama ang pagkakabigkas ko sa neighbor number o number neighbor na sinasabi n'ya.

Basta ang alam ko, para s'yang si Dem, ang dami nilang alam sa mundong ibabaw.

["Hindi ako naniniwalang ayaw mo 'kong kausap..."]

His voice sounds like he's teasing and with loud breathing noises.

"At pa'no mo nasabi?"

["Because your phone is on your ears, still listening to me. Alam mo, we're having a good chitchat now, number neigh—"]

Hindi ko na pinatapos ang sunod n'yang sasabihin dahil kaagad kong pinatay ang tawag.

"Still listening pala ha..." saad ko habang nakatingin sa screen ng phone ko.

Bumuntong hininga ako at isinilid sa bulsa ng shorts ang cellphone.

Boys terribly know how to tickle a girls using their honeyed and fruity words.

Buti na lang sanay na ako sa mga banat nilang pang 90's.

Pagkasuot ko ng jacket, bumaba na ako sa luncheonette para kumain ng hapunan.

Balita ko buffet ulit ngayon, ayoko kasi talaga kapag ala carte. Nabibitin ako sa pagkain kakahintay ng iseserve nila.

Pagkababa ko, marami na ring mga guest ang nasa kan'ya kan'yang table. They are with their friends, families, lovers and such.

Sana all.

Pero ayos lang, nakikisana all lang ako pero hindi naman talaga ako naiinggit.

Mas masaya pa ring kumain mag-isa at walang kasalo.

Kumuha lang ako ng chicken fillet with sauce, roast beef, one cup of rice at butternut squash soup. Mamaya na lang ako kukuha ng drinks, hindi ko na kayang bitbitin.

Ipinatong ko ang malaking plato sa lamesa at hinigit ang upuan.

Dito ako nakaupo malapit sa sea side, wala rin kasing masyadong naupo rito. Tsaka pang 2 person lang kaya nararapat lang na dito ako maupo. Ayoko rin namang umupo dun sa gitna, mag-isa na nga ako, uupo pa ako roon sa center.

Tinusok ko ng tinidor ang chicken fillet na nasa plato pagkatapos ay nagscroll sa facebook ko.

Puro naman react ang ginagawa ko r'on lalo na't puro photos at shared post ni Dem ang lumalabas. Halos sakupin n'ya na ang newsfeed ko.

Napapailing na lang ako sa mga pinopost n'ya, natatawa na rin.

Inilapag ko sandali ang phone sa tabi ko para humigop sana ng soup ngunit nakita kong may umupong Amerikano sa bakanteng upuan.

"Hi lady, do you mind if we share a table?" Sabi noong Kano na nasa harap ko.

Napatingin naman ako r'on sa isa na humila pa ng upuan para itabi sa'kin.

Napalunok ako at tumingin sa paligid.

Ang dami namang bakanteng upuan pero bakit dito sa tabi ko pa?

Nginitian pa ako nitong nasa tabi ko at kumurap kurap. Akala n'ya siguro ay madadala ako ng kulay asul n'yang mata, hindi sila parehas nung kasama n'ya dahil gray ang iris nito, matangos din ang ilong, mapulang labi, at mapilantik n'yang mga pilik.

His genes was perfect, mas maitsura rin s'ya kesa rito sa lalaking katapat ko. They are both Americans but I don't want to have a conversation with them.

Ngumiti ako pabalik sa kanilang dalawa at akmang tatayo na hindi dinadala ang plato ko ngunit nagulat ako nang bigla nitong hawakan ang pulsuhan ko.

"Where are you going? Don't you want to eat with us?" Sambit nitong nakahawak sa kamay ko.

Mas lalo akong kinabahan at tumingin muli sa paligid, abala ang mga guest sa kani-kanilang kasama samantalang ang mga staff naman ay abala rin sa ginagawa.

Napalunok ako at hinarap ang lalaki.

I forced a smile even I'm scared. Nauubo na ako pero kailangan kong pigilan.

Ito ang mahirap kapag nagtatravel alone ka.

No one can protect you but yourself.

"I'll just get some ice tea, do you want?" Palusot ko.

Tumawa naman ito at mas nagulat ako nang hilahin n'ya ako pabalik ng upuan ko.

My heart starts to tremble and skips a beat.

"You don't have to, lady. You can have my drinks. Sit there and eat with us. Don't worry, we're not going to—"

Hindi na naituloy ng lalaking katabi ko ang sunod na sasabihin nang biglang may magpatong ng San Miguel Beer bottle sa mismong table namin.

Lahat kami ay tiningala ang taong gumawa noon.

Two American guy started to mock him while I was blindfolded and shocked at the same time.

Anong ginagawa n'ya rito? Why are we at the same place?

"Who are you?" Tanong noong gray-eyed.

His lips curved into a grin. "It's not important to tell you my name but the reason why I came here is because of her," he looked at me and pointed his finger in my direction.

Both American boy laughs, "Oh? Really? Why? Do you want to share a table with her, too?"

Umiling ito at tumawa, "No, morons! You might get out of this table and leave us alone before I call the manager of this resort." Seryoso nitong banta.

Hindi naman nagpatalo ang dalawa, tumawa ulit ang mga ito.

"You're such a bonehead! Who are you again and what's your relationship with this lady?" Blue-eyed said and glanced on me.

Muli akong napalunok nang mas lalong lumawak ang ngisi n'ya at nagawa pang ipatong ang dalawang palad sa ibabaw ng lamesa.

He looked at me before turning his stare on this two jerks.

"Maddy is my friend, I'm with her and I can't stand seeing my friend being sexually harassing by aliens. Get out of this table together with your shits before I kick your ass out of your chairs." He threatened.

His voice was modulated like he doesn't even stop to take a breath just to slap those words.

Natahimik naman muna ang dalawang binatang kano at ilang sandali pa ay tumayo rin ito dala ang kanilang plato.

Pinanood lang niya ang mga ito paalis ng table.

Nang masigurado ay naupo s'ya sa harapan ko at kinuha ang bote ng alak na ipinatong nito kanina.

I took a gulp before delivering a words.

"What are you doing here?" Takang tanong ko rito.

Ininom muna n'ya ang alak bago tumingin sa'kin at ngumiti.

"Having a vacation?"

Umiling ako at umayos ng upo.

"Why here? There's so many places you can visit but why here?"

I know my questions are too much. Nagtataka lang talaga ako. Sana walang kinalaman dito si Dem, masisiko ko talaga s'ya.

"Ikaw ba owner ng resort na 'to. 'Di ako na-inform," He laugh before drinking his liquor agad.

Sinamaan ko naman s'ya ng tingin.

"Ivann, I'm serious. Nagtatanong kasi ako nang maayos." My voice still in a flat tone.

Muli nanaman s'yang tumawa at inilapag ang bote sa lamesa.

"It's your friend. Sinabihan kasi ako ni Demrene na uuwi ka na bukas pabalik ng Manila," he stopped talking and pick some fillet on my plate. "She asked me to check on you since my vacation spot are near from you. Kaya pumayag na 'ko." He explained.

Patago ko namang ikinuyom ang kamao dahil sa ginawa ni Dem, pero mabuti na lang din at dumating si Ivann.

Pinaalis n'ya ang dalawang bastos na 'yon!

Tumikhim ako at tumingin sa kan'ya, "Thank you for coming here and saving me."

"No need to thank. It's the least I could do. Binabastos ka na rin ng dalawang hilaw na 'yon, e."

Napangiti naman ako pagkatapos ay tumayo.

Ivann looked at me with a mere surprised.

"Aalis ka na?" He asked.

Tumango naman ako, "Salamat ulit. Matutulog na 'ko." I smiled.

"But you're still not done eating. Wala ka pa ngang nababawas sa pagkain mo." He noticed my plate that's not been disturb and curtailed.

"Nawalan ako ng gana r'on sa dalawang kano, tsaka busog pa naman ako. Mauna na 'ko."

I waved him a good bye and ignored what he said before turning around.

Habang naglalakad papunta sa kwarto ko ay hindi pa rin mawala ang inis ko kay Demrene.

Isang taon na ang nakakalipas pero tinutulak at binubugaw pa rin n'ya ako kay Ivann!

Umiling na lang ako at bumuntong hininga.

Nasa hallway na ako at malapit ng makapunta sa kwarto nang biglang may humarang sa daraanan ko.

I also jump because of sudden startled they made.

"Hey, lady. We meet again,"

Pinanlakihan ako ng mata at hindi ko naiwasan ang maubo dahil sa kabang nararamdaman ko sa'king dibdib.

Ayoko pa naman ng ganito, once na kinakabahan ako or something makes me  uncomfortable, naninikip ang dibdib ko dahilan para maubo ako.

Humakbang ako palayo sa dalawang kano na nakita ko kanina sa luncheonette.

Kagat labi ako habang papalapit sila sa'kin.

"Don't be scared, we're not going to hurt you. We just want to invite you to our room." Sambit noong gray-eyed na mukhang lasing dahil sa paraan nito ng paglakad.

"Come on, lady..." The blue-eyed said and put his arm on my shoulder that caused me to shiver.

I try to remove his hands but he was stable and persistent.

"I'm sorry but I don't want to— aray ano ba? Bitiwan mo nga ako!"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko na hindi lumaban kahit na takot na takot na ako.

They are pushing me to enter in the elevator. There's no one in the hallway as well as in the elevator.

Nasasaktan na rin ako sa paghawak nilang dalawa. Halos maiyak na ako nang tuluyan nila akong ipasok doon at ikulong sa gilid matapos magsara ng pinto.

Nanginginig ang buong katawan ko nang maramdaman ko ang presensya nilang papalapit sa'kin.

Their laughs also add frightened and makes my hand more shaky.

What kind of resort is this? Why they are allowing their guest to act like this?

Wala ba silang CCTV?

Where's the security guards?

Anyone... please save me from this jerks!

Napaupo ako sa kinatatayuan ko nang maramdaman ko ang paglandas ng kamay ng isa sa kanila sa buhok ko.

My tears started to fall on my cheeks and I heard their laughs again.

"She's so cute, man!" One of them uttered.

"I know right. I'm going to use her first, you're next."

"Fuck, dude! No, you're second. I'm the one who saw her first at the dinning area."

"But I'm the one who push her here, I must be the first!"

They are talking like a monster who's going to eat their prey first.

This bullshits needs to be in jail!

Narinig ko ang paghikbi kasabay ng pagbukas ng pinto ng elevator.

Hindi ko magawang tumayo nang hawakan nila ang braso ko upang patayuin.

"Bitiwan n'yo 'ko! Ano ba?!" Sigaw ko habang hinihila nila ako palabas ng elevator ngunit bago pa nila ko mailabas, may narinig na naman akong isang pamilyar na boses sa labas ng pinto.

"What the fuck?!"

Kaagad akong tumakbo papunta sa likod ni Ivann nang mahimigan ko s'yang magsalita.

He's standing in front of the elevator, hands on both side of his pant's pocket and looking at those jerks with rage.

Bakas naman sa mukha ng dalawang kano ang pagkagulat. They both step backward when Ivann started to step closer after tooking a glanced on his back where I am standing.

Pagkarinig n'ya ng hikbi ko ay kasabay din noon ang pagpintig ng kan'yang panga.

Akmang isasarado na nila ang pinto ng elevator ngunit mabilis naiharang ni Ivann ang kamay.

"Ivann!" Sinubukan ko s'yang pigilan sa pagpasok sa loob ng elevator ngunit huli na ako dahil nagsarado na ito.

He's also inside of the elevator, together with those jerks!

Nagtakbuhan naman ang mga staff at guards sa pwesto ko.

"Ma'am ano pong nangyari?" Tanong ng security guard sa'kin.

Kaagad ko naman s'yang hinawakan at pinahis ang luha sa pisngi ko.

"Kuya yung kaibigan ko po nasa loob. Kasama po s'ya nung dalawang stupid jerks!" Sumbong ko rito na halos maiyak na naman.

"Ho?" Takang tanong nito bago tumingin sa isang kasama n'yang security guard din. "Brad, tawagan mo si Manager! Sasamahan ko lang si Ma'am sa third floor."

Pinangunahan ni Kuya ang pagtakbo papunta sa third floor, sumunod naman kaagad ako sa kan'ya.

Nang makarating kami sa third floor, malayo pa lang ay rinig ko na ang pagpitik ng nagbukas na elevator.

Mas binilisan ko ang pagtakbo at saktong pagtigil ko ay ang pag labas ng dalawang kano sa loob nito.

They are crawling on the floor with blood on their hands and faces.

Tatakbo sana ang mga ito palayo ngunit kaagad silang hinawakan ng security guard na kasama ko.

Napahawak ako sa bibig nang makita ko si Ivann sa loob ng elevator.

His hand is leaning on the wall, breathing slowly, bloody lips but still manage to smile when our eyes met.

Tumakbo ako papalapit sa kan'ya. I'm so careful when I tried to touch him.

Magsasalita na sana ako at tatanungin kung ayos lang ba s'ya ngunit naunahan n'ya ako.

I felt his hand on my shoulder, "Are you alright?"

I took a gulp when I heard his voice and reminds me of someone...

It's impossible.