My Heart's Tears

"My Heart's Tears"

✒Ley Azeine Darkeil♡

~♥~Azelea Vy~♥~

"Ano ba?!" Bulyaw nito habang patuloy parin akong umiiyak. "Alam mo. Nakakasawa ka na. Iyak ka ng iyak sa tuwing nag-aaway tayo. Wala ka na bang ibang magawa? Ha?!" Galit nitong tanong.

"S-sorry.." I apologized. Matalino akong tao pero potangina, pagdating sa ganito, subrang hina ko.

"Sorry? Really, Aze?" He unbelievably said.

"I just really don't wanna lose you, Zed." I straightly said while looking at his eyes. Damn it! I can't even stop my sobbing. "You know how much I love you and how important you are to me, r-right?" I added. Trying my best not to mumble.

"So ano ang gusto mong sabihin ko?" Bakas ang inis sa boses nito.

"P-Please tell me na di totoo ang sinabi n-ng mga kaibigan mo kanina.. N-na may kinikita ka daw na babae. I trust you, Zed. And I love you so much, you know that, right? So please, tell me the truth." I beg. God! I do really love him to the point na tinatapakan ko na rin pati ang kunting dignidad na mayroon ako.

He expressionlessly stared at me. I didn't let go of his hand, looking down to it while hoping that he will answer me the way I am expecting.

But he just keep silently that make me feel more helpless and pain.

My tears didn't stop falling. I slowly feel numb and dumb. He just stared at me and shake his head unbelievably.

"You're so unbelievable, Az. I can't believe that you'll beg someone like me who actually hurt and cheated you. This is there reason why I feel bored and tired of you. You are not that interesting anymore. Let's end this." He just said and left me.

My knees became numbed and my tears falls even harder. I can't even make any sounds while dumbfoundedly staring at nowhere.

My heart is broken. My mind stop working. It feels like my world stop spinning. Falling for someone feels so miserable. It's so hard to breathe. I can't hear anything. I want to shout. I hate this feeling.

*****************

2 years later~

"Aze!" Napatingin ako sa lalaking kulang nalang sakupin ang buong mukha ko ng dalawa niyang kamay.

Tinulak ko ito palayo at inis na tinignan. "What's wrong with you, Flade?!" Pasigaw kong tanong.

Nakanguso itong umupo pabalik sa upuan niya at pinagtaasan ako ng kilay. Siraulo talaga. "You've been in daze again, Azalea Vy. Are you thinking about him, again." Nag-oobserbang wika pa nito sabay inom ng kape.

Nandito kasi kami sa coffee shop. Nag-aya kasi itong manlibre at dahil wala naman akong ginagawa ay pumayag agad ako. Lagi daw kasi akong oover-time at miss na miss na daw niya ako.

"Obviously. But I can tell now that I'm starting to get over him. Gosh!" Napakamot ako ng ulo dahil sa mga ginawa ko noong iniwan ako ng tarantadong lalaking 'yon. "I can't understand why I become like that. For God's sake. I'm a strong and independent woman before I met him. I'm even the most beautiful girl in our department and most outstanding of all. So how on earth did I became so obsess and dependent on him and ridicule myself when he leave me? I'm so naive and stupid for not seeing the real color of that jerk. Tsk." Inis ko pang sabi dito at saka naghiwa ng cake at agad isinubo.

And all of the sudden, natawa na naman ang kumag. "Yun nga ang pinagtataka ko e. Ibang klase kung purihin ka ng mga tao sa paligid natin pero antanga mo naman pagdating sa ganyan. Grabe! Napakabobo mo." Natatawang anito.

Napakunot naman ang noo ko at nagbabantang batukan ito. "E kung batukan kaya kita dyan. Nakakainsulto ka na ha." Umakto naman itong haharangin agad ang kamay ko.

"Ohh. Kalma. Haha." May halong pang-aasar na saad nito. Kaya napataray nalang ako nang wala sa oras. "Pero kung sakaling makita mo siya ulit. Anong gagawin mo." Biglang seryosong dagdag nito.

Hindi ako napakibo ng ilang segundo dahil sa tanong na iyon. Hindi ko akalain na mapapaisip ako kung sakaling magkita nga kami ulit.

I breathe heavily and look at him in the eyes. "Once is enough, I don't think that I can see myself being hurt by the same person twice. I've had enough. I think I deserve to move on." I just said and unconsciously sip my coffee.

"Aze."

Napahinto ako sa pag-inom ng kape ko at hindi makapaniwala sa boses na narinig. Agad na bumilis ang tibok ng puso ko habang nakatulalang nakatingin kay Flade.

Napahawak ako sa bandang dibdib ko dahil sa biglaang kirot at sakit na nararamdaman ko. Lahat ng masasakit na pakiramdam mula noong iniwan niya 'ko ay bumabalik. Maski ang pakiramdam na di makahinga dahil sa ginawa niya ay bumalik.

The guy who cheated and hurt me, 2 years ago is behind me.

Dahan-dahan akong napatingin sa likod ko habang patuloy ding bumabalik lahat nang nararamdaman ko mula noong iwan niya ko.

Our gaze meet. He is now slowly walking towards me. "Aze." Tawag ulit nito sa pangalan ko.

The anger entered my system and heart. "What are you doing here?" I expressionlessly asked.

"Aze." Bakas ang sakit at pagkalungkot sa mukha at boses nito.

"What are you doing here?" Pagalit kong ulit sa tanong ko.

"I-I'm sor--sorry."Nauutal nitong paghingi ng tawad habang puno ng lungkot ang mga mata nito.

"For what?" I just said.

"C-can we t-alk to some-somewhere else?" Umaasang usal nito.

"What if I don't?" Walang emosyon ko paring sagot.

"Maybe I should go out first." Biglang saad ni Flade. Kaya naman matalim kong ibinaling ang tingin ko sa kanya.

"If you dare, Flade." May halong pagbabanta kong wika.

"I-its okay, Flade." Mahinahong ani naman ni Zed. "Aze. I am here, just to tell you how sorry I am for hurting you. I'm sorry for being a jerk back then. I'm sorry for making your life miserable. I'm sorry for ruining you. I'm sorry for--."

"Stop!" Pagputol ko rito dahil di ko na talaga kayang marinig pa ang boses niya. Dahil sa tuwing humihingi siya ng tawad ay unti-unting mas sumasakit. "I don't need your apologies anymore. Just stop pestering my life again. It's making me sick." May diin kong wika tsaka tumayo at hinarap. Nandito naman kami sa dulo kaya di kami gaanong napapansin ng mga tao. "If you want me to forgive you, just stop showing up again in front of me. My forgiveness won't change anything afterall."

Agad kong kinuha ang bag ko at naglapag ng pera sa mesa tsaka tinalikuran siya at mabilis na umalis ng coffee shop.

Sinundan naman ako ni Flade at mabilis na hinagip ang braso ko nung medyo nakalayo na kami. Napatingin ako rito nang walang kahit anong emosyon. "Aze." Nag-aalalang sambit nito sa pangalan ko.

At bago pa man ako makapag-react ay niyakap na niya ako. "I'm sorry, Aze. I'm really sorry." He whispered. Consoling me while sobbing like a baby on his shoulder.

"Potangina, Flade. Ansakit parin pala." Patuloy na umiiyak kong sumbong rito. "Ayoko ng ganitong pakiramdam. Fvck! I still love him."

Hindi kumikubo si Flade habang patuloy parin ako sa pag-iyak at pagsasalita. Damn this heart!

***************

Ilang sandali lang nang maramdaman kong wala nang luhang lumalabas sa mga mata ko. At nandito na kami ngayon sa condo ko. Iniuwi ako ni Flade dahil iyon ang sabi ko. I'm so tired and down. I can't even think properly that time.

"Ayos ka na ba?" Mahinang tanong ni Flade habang iniabot sa akin ang isang baso ng tubig.

"Thanks." Pagpapasalamat ko rito at saka kinuha ang tubig tsaka ininom.

"Sorry nga pala kanina. Gusto ka lang kasi talaga niya makausap." Paghingi nito ng pasensya.

Ibinaba ko ang basong hawak ko at kalmadong napatingin sa kanya. "Why did you do that." Mahinahon kong tanong.

Kilala ko si Flade. Siya ang dahilan kung bakit naging kami ni Zed at siya din ang nakasama ko mula nung iwan ako ni Zed. At alam kong nagalit din ito rito dahil pinuntahan niya ito sa isang bar na madalas pinupuntahan namin dati at walang pakundangang sinapak. Kaya alam kong may dahilan siya.

"Because I have to. He is still my best friend after all. Even though I did hate him for hurting you." Paliwanag nito pero alam kong meron pa siyang hindi sinasabi.

"Again. I'm asking you, Flade. Why?" This time, mas sumeryoso pa ang tanong ko.

"Because he is sick. His dying, Aze." Kasabay ng pagtulo ng luha niya ang pagtusok ng iba't ibang klasing matutulis na bagay sa puso ko. "He tried not to see you but he can't help himself. He don't want to hurt you but he have too. He don't want to leave you, helplessly. He have a heart disease and now it's worsen. May taning na ang buhay niya. Hindi na namin alam kung bukas, makalawa ay iiwan na niya tayo. Nung una ang sabi ng doktor ay hanggang isang taon lang ang itatagal niya pero nagpapasalamat kami na umabot siya ng dalawang taon dahil gusto niya pang mabuhay, Aze. Gusto ka pa niyang makasama at pakasalan pero papaano niya magagawa yun kung kahit siya ay di segurado sa kahinanatnan niya. Ayaw ka niyang makitang masasaktan mag-isa kung mawawala siya. That is why he let me be with you kahit na nahihirapan at nasasaktan na siya. He tried, Aze. He know that I like you ever since but he choose to keep distance and let me chase you. I--." Naputol ang pagsasalita ni Flade nang may biglang tumawag sa kanya.

"It's him." Pagpipigil ng luhang umiiyak nito. Pero ako, hindi parin malaman kung anong irereact ko dahil ponyeta! Subrang sakit!

He answered the call at pinindot ang loud speak nito.

"Hello, Zed"

"Flade! Where are you?!" Imbis na boses ni Zed ang marinig namin ay iyong boses ng nanay ni Zed na umiiyak sa kabilang linya na naghahanap rito ang nagsalita.

"What happened, Tita?" Nag-aalalang tanong ni Flade.

Bigla akong kinabahan. Natatakot sa maaaring marinig sa kabilang linya.

"F-Flade. S-Si Z--ed." Hindi na nito naituloy ang sasabihin dahin napuno na ng hagulhol nito ang tawag kaya maski ako ay napaluha na rin.

It can't be....

*******************

10/24/2020