Snippets

Real friends root for your success. They're part of your story starting from the get-go, experiencing every ups and downs. Since young, dad influenced me to value quality over quantity. I have a lot of acquaintances but friends who I consider as family can only be counted with both hands. There's no need to complicate my life. Nothing is wrong with being simple. Though some may call it boring.

I grinned as I snapped pictures of Georgina along Magsaysay highway. The girl is flaunting her beauty. She's now an endorser of her favorite cosmetic brand. Ito ang bagay na pinapangarap lang niya dati. Parang kailan lang noong unang beses niyang tumanggap ng isang proyekto, mula sa maliit na pwesto sa dulo ng isang magazine hanggang sa ngayo'y sariling billboard na ang sakop. I can't wait to be like her. Someone who's thriving on her endeavor.

As if she can read my mind, I received her call. "Pupunta ka mamaya diba?" mabilis na sabi niya. I raised one light brow at her antics. Katatapos lang ng launch ng isang company na pinuntahan niya. "You can go straight to my house. Sabay na lang kaya tayong pumunta?" she commanded, not allowing refusal.

Tumawa ako. Malamang naninigurado lang ito. "I will go. Isa pa um-oo na ako sa iyo diba?" Wuffy rubbed his fluffy head at my hands. I petted him making him wag his short tail. He never fails to capture my heart.

"As if naman. E hindi ka nga nauubusan ng emergency kapag ganito ang usapan." Wuffy barked as if agreeing to what she said. I shush him away. "Stop restricting yourself. Isang semestre na lang at makakapagtapos na tayo. And you need connections. Hindi ba't magtatayo ka ng business mo?" they've been pushing me to offer the nightwear that I'm making to the public. There are designs that I want which is not available in the market. Ito ang dahilan kaya naman naisipan kong ako na lang ang gumawa. Nagvolunteer na nga si Georgina na maging model. With her fanbase, sigurado ang traffic sa aking website. Siya na rin ang nagdesisyon para kay Mark dahil papayag din naman daw ito. Para saan pa ang pagkakaibigan kung hindi naman nagtutulungan, sabi pa niya. I know they are supportive. Ganoon pa man, natatakot pa rin ako na sumubok. Aside from the capital, it will also consume my time.

"Hey. Wag na tayong magbilangan. Alam kong madami akong atraso pagdating sa usapang ito. Pero alam mo namang ayaw kong lumalabas masyado pag gabi na." depensa ko. Hindi dahil sa hindi ito pwede. Malaki na ako para pagbawalan pa. Isa pa, may tiwala sa akin si dad. Mahirap lang talagang baguhin ang mga bagay na nakasanayan na.

"I know. That is the funny part Lil. Ni hindi ka nga binabawalan ni tito pero ikaw mismo ang umaayaw." sanay na sila sa pagtanggi ko pero minsan hindi naiiwasang pinipilit nila ang pagsama ko sa mga lakad para makumpleto kami. "Malapit ka ng magkaroon ng award. Hindi ko alam kung matatawa o maiiyak sa'yo." dagdag pa niya.

"You can blame my dad then. Ganoon siya kagaling magpangaral." biro ko. Kung tutuusin ay ito ang totoo.

"I don't care. Get your ass in here." matapos ay binabaan lang ako ng bruha. I laughed, sniffing Wuffy only to declare this day as his bath-day. Hindi siya pwede sa loob ng bahay kung ganito kadungis. Madalas ay sa kwarto ko pa naman ang kaniyang tambayan. His paw prints will leave a mark on the carpet. Kawawa naman si Manang Rosa kapag nagkataon.

Ibinili pa siya ni dad ng inflatable pool. Mahilig kasi sa tubig. Imbis na sa loob ng bahay pinapaliguan ay dito na lang sa may garden. He can take all the time that he wants. I can't wait to introduce him to my brothers and to Joaquin. Nasa training na kasi sila noong iniregalo siya ni dad. I sighed as I look up to the skies. Miss ko na siya. Kaunting tiis na lang Lilliana. Malapit na malapit na.

Mukha ni Joaquin ang lagi kong nakikita sa cellphone. Ginamit ko kasi ang natutulog niyang litrato na pasimple kong kinuha noong nasa bahay niya ako. Kumusta na kaya siya? Malapit na silang matapos nila kuya. Ilang taon na rin ang lumipas simula noong umalis sila. Tinupad ko ang aking pangakong magpapakabait habang pinagbubuti ang pag-aaral. Even my social life is peaceful. Right now, I'm contented with this pace. May kaunting kurot sa puso dahil pakiramdam ko ay may kulang.

The pain from the separation never dulls. But I am coping. Missing him became part of my daily life. Ngayon pa lang ganito na. Paano pa kaya kapag isa na siyang ganap na sundalo? I heard dad was like that during his early years in the service. Nabago lang noong retirable na. Hindi na siya nalalayo sa headquarters simula noon. I wonder if we will meet soon only to part ways again.

My life has been planned the moment I knew what I want, like a horse with blinders. I hate distractions, I stay on the line. That's why I tried to stop myself from falling for Joaquin. My eyes should always focus on my goal. And that is to be a soldier. With him, there is an added risk, an unknown factor. Malay ko ba kung ano ang magiging hinaharap naming dalawa. Ngunit hindi ito naging hadlang para ako ay sumugal.

Now, I am a person waiting for my plans to be implemented. Dreams require courage from dealing with the unknown and perseverance during tumultuous times. Patience makes the man.

Compared to them, I will not go through PMA or PMMA. There's an available Officer Candidate Course that I will be taking. It will only take a year of training before I will be enlisted. One of its requirements is a bachelor's degree. Opisyal din ang magiging ranggo pagkatapos nito. Sa ngayon, binabaan nila ang edad ng mga pwede para dito. Kung dati ay hanggang 29, ito ay naging 26 na lang. Pasok pa rin naman ang edad ko kahit ganito. Maaari namang ma-waive ang age requirement kung special enlistment o para doon sa mga may special skills na kailangan. Para sa mga nakapagtapos ng high school o K-12 ay may Basic Soldier Course na pwedeng kuhanin. Anim na buwan lang ang kailangan nilang guguling panahon para dito. Just a short time invested for a stable and meaningful future - one dedicated to the country.

I snapped my head when I heard Wuffy's cry of help. Nag-iinarte na naman. Palibhasa ay siya lang baby sa bahay. The pup just wants his toys but is too tired to move. I groaned while ruffling his furs. This brat! Kanino kaya nagmana? Hindi naman ako ganito katamad. What will my kuyas say pag-uwi nila?

While waiting for their graduation, traveling the country with Georgina and Mark became one of my favorites. It helps me divert my attention from reminiscing the good times and getting ahead of myself of the future that we'll have once we meet again.

Every time I lack inspiration, I long for the sea. My worries about my lover were washed away. Gone are the what ifs clouding me. Minsan talaga ako lang ang gumagawa ng sarili kong problema. I can't stop myself from overthinking things.

Thanks to my friends' support, my crafts are now available to the public. There are only limited number of supply for every edition each month. Pero ang pinakagusto ko ay ang magcustomize lalo na kung pamilyar ako sa personality ng aking client. So far, so good sabi nga. I'm starting it small. Baby steps, Lilliana.

Madapa man, kaya pa ring bumangon.

Ganito ko ginugol ang mga panahon ko para sa sarili. Hindi naman tumigil ang mundo dahil nalayo ako kay Joaquin. I can still breathe, I can still live. Marahil ay dahil hindi ko nakalimutan ang magtira ng para sa sarili. Nagmamahal ako ng totoo pero hindi ibig sabihin ay hindi ko na kakayanin ang mag-isa. Ako pa rin naman si Lilliana. Someone who's independent, can stand on her own. Still, I love Joaquin and I'm willing to wait for him. For our future.

I also train regularly and read books. Dad advised me to continue my studies to masteral. Sabi ko nga sa kaniya, tyaka na kapag sundalo na ako. Katatapos ko lang at nais magpahinga. Pwede namang magleave para sa pag-aaral. The military encourage its soldiers to learn. Bakit hindi? The better they are, the bigger the contribution they can give to the state. There's nothing to lose.

Days passed by like usual. I'm a Severino preparing for my future. The fear of the unknown didn't stop me from exploring and pushing through. But the camp will always be my home. I know I can't stay away from it. Neither am I willing. Narito na ang puso ko.

"Lily!" bati ni Manang Rosa sabay kuha ng mga dala ko. I waved my hand to stop her. Tumatanda na rin siya. Buti na lang at wala pa siyang balak magpahinga. Nasanay na kasi ako na parte siya ng pamilya.

"Kaya ko na po ito. Nasaan po si dad?" hindi ko kasi nakita ang sasakyan niya sa labas. Malamang ay nasa opisina pa. He will never change.

"Maya-maya pa ang dating noon Lily. Kumain ka na ba?" hinawakan niya ang aking braso at akmang susukatin ito. "Bakit parang pumapayat ka? Halika't ipagluluto kita ng paborito mong carbonara." nailing na lang ako sa tinuran niya.

Hasta la vista, pasta.