Chapter 1

Please VOTE!

Present Time.

"I missed you. Don't you missed me?" Basag nito sa katahimikan nila. Sampong taon na din silang hindi nagkikita nito.

Pinigilan niya ang sarili na yakapin ito dahil ang totoo niyan mas na miss niya ito. Pero, hindi iyon ang dahilan niya kung bakit siya umattend ng Reunion nila sa College.

"How have you been?" Simpleng tanong niya dito at kinokontrol ang emosyon.

"'Yan lang ba ang masasabi mo. After ten years?" Sarcastic naman na sabi nito.

"I'll not beat around the bush. Can you sign this divorce papers?" Tanong niya dito at bigla naman tumalim ang mata nito.

"Ngayon lang tayo nagkita ulit kaya hindi kita paptulan." Simple lang naman na sagot nito.

"But--

"Para ano? Para mapunta ka sa iba?" Sarcastic ulit na tanong nito. Hindi naman kasi talaga iyon ang dahilan kung bakit gusto niyang makipag hiwalay.

"It's not that. I just want us to completely--

"What? Strangers? I'll not let that happen. Sorry, Rence nice try." Pa suplado pa na sabi nito.

"Alam mo napansin ko lang. Sa nakalipas na sampong taon. Lalo kang naging nakaka inis!" Buwisit na niyang sabi dito.

At ngumiti lang naman ito ng pagka tamis tamis. Yeah, that smile. Paano nga ba niya makakalimutan iyon? That smile that made her fall for him 10 years ago.

University of Los Angeles

LA California, U.S.A.

April 21 (10 YEARS AGO)

"Seniorita, Si Senior po sinugod sa ospital." Iyon ang bungad kay Isabelle ng katulong nila na si Nana Margarita na nasa Pilipinas at sapat na iyon para umalis siya sa klase.

Ang boyfriend niya na si Conrad ay nakamasid lang sa kanya. Sumenyas naman siya na tatawagan na lang niya ito mamaya. Umuwi siya upang mag empake at kinuha niya ang pinaka mabilis na flight sa Manila.

Tatlong taon na ang lumipas mula ng mag migrate siya sa Amerika para mag aral, iyon kasi ang gusto ng kanyang lolo.

Ito na lang ang kasama niya ngayon dahil namatay sa aksidente ang mga magulang niya nang papunta ang mga ito sa kanyang high school graduation.

It should be a happy graduation for her but it turns to be a tragedy. Every month ay dumadalaw ang lolo niya sa kanya puwera lang kapag sinumpong ito ng sakit dahil may edad na ito.

Nag iisang anak lamang siya ng susunod na taga pagmana ng pinaka malaking chains of Malls sa Pilipinas.

But, it turns out na siya na ang papalit sa yapak ng lolo niya dahil sa pagkamatay ng kanyang ama. Masaya ang kanyang pagkabata, lumaki siya sa magarang pamumuhay at sa labis na pagmamahal ng kanyang mga magulang.

Hindi lumilipas ang araw kapag hindi siya nakakamusta ng mga ito. Hindi kagaya ng ibang mayayaman na wala ng oras sa pamilya.

Kaya't malaki ang pinagbago niya buhat ng mamatay ang mga ito. And now, her grandfather is in the hospital.

Sana naman ay ayos lang ito. Sinundo siya ng Nana Margarita niya sa airport at dumeretso agad sila sa ospital.

"Lolo!" Sigaw niya pagka pasok na pagka pasok sa pinto.

May nakakabit na oxygen sa bibig nito at kung ano ano pang apparatus. Gising ang lolo niya ngunit mababakas ang panghihina sa mukha nito.

"Hija, I'm sorry." Iyon si Dr. Lopez ang doktor ng kanyang lolo.

"What do you mean, Doc?" Naguguluhan na tanong niya.

"We did everything we can to lessen his pain. It's too late for the surgery, his body can't take it anymore. I'm sorry. Matagal na namin siya sinasabihan na magpa opera pero ayaw niya." Doon na siya napahagulgol.

Ang akala niya ay simpleng atake lang sa puso. Bakit hindi niya alam na matagal ng may sakit ang lolo niya. Bakit hindi nito sinabi. Lumapit siya sa kanyang lolo.

"Lo, bakit hindi mo sinabi? Sino na ang makakasama ko kung wala ka." Umiiyak na tanong niya dito and her lolo just smiles.

"Then, find a man and get married para may makasama ka." Biro ng lolo niya kahit nanghihina na ito.

"Lolo naman eh."

"Iyon naman talaga ang gusto ko ang makahanap ka ng lalaki na makakasama mo habang buhay."

"It's not that simple, lolo."

"Please hija, take care of yourself. And be wiser from now on, lalo na pag wala na ako. Maraming mapag samantalang tao sa mundo."

"Don't be to naive hija or else hindi mo alam ay bumagsak ka na. Don't trust anybody easily dahil sa business kaylangan tuso ka. And I want you to take the family business at ingatan mo iyon para sa amin ng Papa mo."

"I will Lolo." Umiiyak na sabi.

"I will always love you, Hija. Tandaan mo iyan." At biglang bumagsak ang kamay ng kanyang Lolo at nag deretso ang linya ng heartbeat nito. Agad siyang tumawag ng doktor.

"I'm sorry, Isabelle pero wala na siya. Marahil ay inintay ka lang niya bago mag paalam." Malungkot na sabi ng Doktor.

"No! Dadalin ko si lolo sa ospital at doon ko siya ipapagamot. Mr. Torres ihanda mo ang lahat ng kaylangan para maka lipad agad kami ng bansa." In denial pa siya sa nangyayari.

Hindi maari na mamatay ang lolo niya ito na lamang ang natitira sa kanya.

"Anak." Naawang sabi ni Nana. Margarita sa kanya.

"Pero, Nana." Tigalgal na ang kanyang boses. Hindi niya na alam ang gagawin.

"Lolo! No! Hindi ito puwede, lolo!" Pa ulit ulit niyang sigaw.

"Seniorita, please get grip of yourself." Sabi ng secretary ng kanyang lolo na si Mr. Torres.

"Sir, may mga media na po sa labas. Ano po ang gagawin natin?" Tanong ng kanilang bodyguard.

"Tumawag ka ng mga kasama mo at paalisin sila. Hindi nila maari makita si Seniorita. Kapag nalaman nila na estudyante palang siya, pilit siyang pa bababain ng mga Chairperson at ayaw ni Senior iyon."

"Masusunod po."

"Kamamatay lang ng lolo ngunit hindi na nila ito ginalang." Galit na sabi niya.

"Masanay na po kayo dahil nagsisimula pa lang po kayo sa lupit ng mundo."

"Mr. Torres ihanda mo ang lahat ng kaylangan para sa libing ni lolo at hindi ako tatanggap ng media at i schedule mo ang pagpunta ng mga Chairperson."

"Gusto ko ma ilibing si lolo sa pinaka mabilis na paraan, ayoko siyang pag piyestahan ng kahit na sino." Bilin niya kay Mr. Torres ng mahimasmasan na siya sa pangyayari.

Tama si Mr. Torres kaylangan niya magpaka tatag dahil iyon namn talaga ang gusto ng kanyang lolo.

"Ayoko din na malaman nila ang tungkol sa akin lalo pa't hindi pa ako tapos sa pag aaral. Ikaw muna ang bahala sa kompanya."

"Masusunod po."

"Papuntahin mo sa akin ang abogado ni Lolo. Ihanda mo na din ang mga paper works na iniwan ni Lolo. At saka ang report tungkol sa kompanya sa loob ng taon na ito."

"Na iintindihan ko po."

"Lolo, I'll take care of everything. I love you." Ginawaran niya ng halik sa noo ang kanyang lolo.

*****

Oops! Umpisa pa lang iyan! Si Rence Isabelle pa lang ang nagpapa kilala.

Marami pang magaganap!