Chapter Fourteen

"Oh eto ang baon mo." inabot ni Ester ang kaniysng inihandang baon para sa anak.

"Salamat po." agad namang nilagay ni Vergel ang baon sa kaniyang bag.

"Inay, baka po dumaan ako kay Ante Dolly. Baka po kasi magalala iyon eh."—Vergel.

"Sige. Pero wag ka na muna magtagal ah. Kakausapin ka pa ni Diego.

"Tungkol po saan?"—Vergel.

"Tungkol sa inatas nilang misyon mo."—Ester.

"Uhm.. sige po inay. "—Vergel.

"Mag-iingat ka."—Ester.

Vergel did not even think of finding Alehandro. Because for him if Alehandro really loves Autumn, he will automatically come to talk to the woman he loves.

Why does he have to hurt Autumn just to say he is back? What does he want to prove?

Yes, it has come to the point that they have a promise to each other that in their next life they must die together, but does that matter now? They are both alive now why don't they just love each other again and live happily ever after? What's so hard about that part and why do they even have to hurt each other? Ito ang mga bagay na naglalaro sa isipan ni Vergel.

"Puchang gala. Layo ng iniisip mo ah. Thinkirist ka na nyan?" natatawang sabi ni Rafa habang humihigop ng hawak niyang zest.O juice.

"Ba't ka absent?"—Joko.

Kasalukuyan silang nasa ground at nakaupo lamang sa makapit sa entrance ng gym kung saan nagpa-practice si Joko.

"Tanga, ba't sila absent ni Autumn."—Rafa.

"Nag-date kayo?"—Joko.

"Ba't wala si Autumn ngayon? Away kayo?"—Rafa.

"Date now, away later."—Joko.

"Pinagsasabi niyo?"—Vergel.

"Kalat na kalat kaya."—Rafa.

"Ha?"—Vegel.

"Hotdog."—Joko.

"Nagtatago kana samin ng sikreto ah."—Rafa.

"Wala nga. Hindi ko sya girlfriend. Anak yon ng amo ko. Boss ko sya." napapakamot-ulong sabi niya.

"Isa pa ano bang kalat na pinagsasabi ninyo?"—Vergel.

"Eto kasing si Rafa pinatawag sa student council office kagabi. Niyayaya syang tumakbo ngayong election. After ng chenes-chenes na meeting sabay-sabay na kaming umuwi. Ginabi na kasi kami. Etong si Ginger ba yon? nakiusap na ihatid sya sa bahay nila kasi hindi naniniwala parents nyang galing sya sa meeting. So ayun, sabi ko sa kanila malapit lang doon yung bahay ni Tita Dolly."—Joko.

"Oh tapos?"—Vergel.

"Anong tapos? Kami na dapat nagtatanong non sayo."—Rafa.

Hindi makasagot si Vergel. Kailangan niya maging maingat sa mga salitang bibitawan niya.

"Bakit mo ano..karga si Autumn?"—Joko.

He looked at Joko for a long time. Is it possible that Alehandro is Joko? But he quickly rebuked himself. He should not just accuse and he should not doubt his friends.

"B..bigla kasi syang nahimatay." pagsisinungaling nya.

"Ganun? Bakit hindi mo tinakbo sa hospital? tutulungan ka naman namin."—Rafa.

"Oo nga. Hindi ka man lang humingi ng tulong."—Joko.

"Nagpanic na ako eh.."—Vergel.

"Kamusta naman sya?"—Rafa.

"Okay na sya. Nagpapalakas lang."—Vergel.

"Pero seryoso, jowa mo na ba? hindi namsn kami magagalit kahit bet namin si Autumn."—Rafa.

"Hindi nga."—Vergel.

A few seconds later Vergel suddenly thought of something.

"Ibig sabihin nakita ni Ginger na karga ko si Autumn?!"—Vergel.

"Uhh... oo?"—Joko.

Vergel's shoulder seemed to fall. He then rubbed his right palm on his face. Meanwhile, Rafa and Joko seem to have a clue about what is happening to their friend.

"Aha! May gusto ka kay Ginger!" halos sabay na sabi niba Rafa at Joko.