0381- ความทะเยอทะยานของสิงโตตัวน้อย

ตอนที่ 381 ความทะเยอทะยานของสิงโตตัวน้อย

เกาเผิงเอาแต่ยืนมองอย่างอึ้ง ๆ เขาไม่รู้จะพูดตอบมันอย่างไรดี

‘หา นี่ฉันโง่อย่างนั้นเหรอ?’

“อ่อ ที่นี่ใช่โลกแห่งหมอกสีดำใช่ไหม?”

“ใช่!” เจ้าสิงโตตัวน้อยตอบพลางเหลือบมอง

“เอ่อ แล้วที่โลกนี้มีสัตว์อสูรชนชั้นมหาราชใช่ไหม?” เกาเผิงถามต่อ

“ก็ใช่”

“...อืม แต่ที่โลกของฉันมีสัตว์อสูรแข็งแกร่งเพียงไม่กี่ตัวและสมบัติต่าง ๆ ก็มีน้อยด้วย” เกาเผิงไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ถ้าที่โลกนั้นมีสมบัติเยอะแยtล่ะก็เขาไม่โง่ปล่อยให้มันหลุดมือหรอก

“เจ้าคิดอย่างนั้นจริง ๆ หรือ? งั้นเจ้าก็เป็นมนุษย์ที่โง่เขลาจริง ๆ”

“สมบัติบางอย่างนั้นต้องใช้เวลาในการเติบโตถึงจะพร้อมใช้งาน ไม่ใช่อยู่ ๆ จะนำพวกมันมาใช้ได้เลย” สิงโตน้ำค้างเยือกแข็งกล่าวสีหน้าที่เจ็บปวด มันไม่คิดว่าจะต้องมาลงเอยกับเจ้านายที่โง่ขนาดนี้

“เจ้าไม่คิดเหรอว่า ฉันจะสร้างที่นี่มาทำไม ถ้าที่นี่ไม่มีของล้ำค่าที่ต้องปกป้อง” สิงโตตัวน้อยกล่าวอย่างใจเย็น

“เดี๋ยว ๆ ฉันตามไม่ทัน” เกาเผิงยกมือขึ้นทั้งสองข้าง “แกกำลังจะบอกว่า…ที่นี่มีสมบัติเหรอ?”