0138-ป่าที่เต็มไปด้วยความลึกลับของสัตว์อสูร

บทที่ 138 สัตว์อสูรลึกลับที่ตามมา

“ซิลลี่มานี่สิ”

เกาเผิงโบกมือเรียกซิลลี่ให้ลอบมาหาเขา

“พูชิ พูชิ”

หลายวันมานี้พวกเขาได้ต่อสู้มาอย่างต่อเนื่องทำให้ส่งผลให้เขาและสัตว์อสูรรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก

ถึงแม้เขาจะเหนื่อยล้ามากเพียงไหน แต่เมื่อนึกถึงการรวบรวมวัตถุดิบที่มีค่าก็ทำให้เขาตื่นตัวขึ้นมาอย่างเต็มที่

“ใบเงินแถบแดงมีค่าราว 3เครดิตพันธมิตร แต่มันก็มีค่าน้อยกว่าดอกต้นราชพฤกษ์ประกายฟ้า แต่ใบเงินแถบแดงใช้พื้นที่น้อยกว่าดอกต้นราชพฤกษ์ประกายฟ้าทำให้เก็บได้มากกว่า ดังนั้นยิ่งเก็บได้มากก็ขายได้มาก งั้นเอาใบเงินแถบแดงล่ะกัน” เกาเผิงพึมพำอยู่คนเดียว

เขาหยิบดอกต้นราชพฤกษ์ประการฟ้าออกจากช่องมิติของซิลลี่และเอาใบเงินแถบแดงไว้ข้างในแทน

เกาเผิงคำนวณอย่างถี่ถ้วนเพื่อที่จะได้ของไปขายให้ได้มากที่สุด

ขณะที่เกาเผิงกำลังสำรวจป่าอย่างเพลิดเพลิน จู่ๆ ป่าก็เงียบลง ไม่มีแม้แต่เสียงนกและแมลงเลย นอกจากเสียงลมที่พัดผ่าน

มันเงียบเกินไปจนน่าขนลุก และป่าแห่งนี้ค่อนข้างทึบ แสงและเงาที่มืดสลัวแบบนี้ทำให้เพิ่มความรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก

เกาเผิงได้กลิ่นเหม็นจางๆ ที่เหมือนกับปลาเน่าที่ลอยมาลม