0120 - ตั๊กแตนตำข้าวที่ดูดุร้าย

ตอนที่ 120 ตั๊กแตนตำข้าวที่ดูดุร้าย

ดัมมี่ที่หายใจเสียงดังเหนื่อยหอบ ร่างที่อยู่ตรงหน้าของมันคือแมงป่องยักษ์ผืนนที

พื้นสนามถูกอาบไปด้วยเลือดของแมงป่อง

แมงป่องยักษ์ผืนนทีลืมตามองดัมมี่ด้วยความหวาดกลัว มันต้องการหนีเอาชีวิต แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมันเสียเลือดมากเกินไป

แมงป่องยักษ์ผืนนทีส่งเสียงครวญครางอ้อนวอนด้วยความสิ้นหวัง มันอยากให้ดัมมี่ปลิดชีพของตนเสีย

ดัมมี่มองมันเงียบๆ จากนั้นก็เดินไปหาแมงป่องยักษ์ผืนนที ก่อนจับหักคอของมันอย่างนิ่มนวล

หลังจากฆ่าแมงป่องยักษ์ผืนนทีเสร็จสีหน้าของดัมมี่ดูนิ่งเฉย ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด

ดัมมี่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าจ ากนั้นหันหลังกลับมามองที่เกาเผิง

ดัมมี่คุกเข่าลง และโน้มตัวกอดเผิงอย่างนิ่มนวล มันกลัวว่าหากตัวใหญ่กว่านี้ มันจะไม่สามารถกอดเกาเผิงได้

ดัมมี่เอาศีรษะพิงไหล่ของเกาเผิงพร้อมพึมพำ “ขอบคุณนะเจ้านาย”

หากไม่ใช่เจ้านายที่มาช่วยในตอนนั้น มันคงได้แต่นอนรอความตาย

เกาเผิงยืนอยู่นิ่ง เขาก็อยากกอดดัมมี่เช่นกัน จึงเอามือวางไว้ที่ซี่โครงของดัมมี่

“พอแล้วดัมมี่! หากกอดนานกว่านี้เดี๋ยวต้าซื่อก็อิจฉาพอดี”