0097 - เสียงเพรียกของโลหิต
ตอนที่ 97 เสียงเพรียกของโลหิต
เหงื่อเย็นเปียกชุ่มเสื้อของเกาเผิง ในขณะที่ปากของเขาซีดเผือด ถ้าดัมมี่ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา เขาและต้าซื่ออาจถูกกลืนลงท้องงูไปแล้ว!
อนาคอนดายักษ์กลายพันธุ์มองเกาเผิงและสัตว์อสูรที่หลบหนีอย่างไม่แยแส สามเหตุที่มาที่นี่ก็เพราะว่ามันตรวจเจอสัตว์ที่แข็งแกร่งแค่นั้นเอง
เมื่อได้ผลลัพธ์ที่ต้องการมันก็ปีนกลับขึ้นไปบนต้นไม้อย่างเกียจคร้าน
เกาเผิงหรี่ตาและพูดเบาๆ “ดัมมี่!”
เกาเผิงได้สั่งให้มันปล่อยตัวเขาลงพื้น ในขณะที่ดัมมี่เอียงคอมองเกาเผิงอย่างสงสัย
“แกฆ่ามันได้ไหม?!” เกาเผิงถามขณะที่มองดูอนาคอนยักษ์คลานออกไป ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่เขารู้สึกถึงภัยคุกคาม
ดัมมี่ยืนเงียบไม่ตอบคำถาม แต่กำหมัดทั้งสองแน่นและชกเข้าด้วยกันพร้อมส่งเสียงต่ำ “ฆ่า!”
เสียงของดัมมี่ดังก้องทั่วป่า จิตสังหารแผ่ออกมารอบตัว
ดัมมี่วิ่งไปหาอนาคอนดายักษ์กลายพันธุ์อย่างบ้าคลั่ง เสื้อคลุมสะบัดไปมาตามแรงลมเผยกระดูกสีเงินและสีเทาอันน่ากลัว ไฟสีฟ้าลุกโชน ในขณะที่มันส่งเสียงคำรามต่ำ
ดัมมี่กระโดดจับกิ่งไม้ด้วยแขนซ้าย จากนั้นแกว่งตัวขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่อนาคอนดายักษ์กลายพันธุ์ที่เกาะอยู่
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com