0054 -ความยากลำบากทำให้เกิดความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 54 ความยากลำบากทำให้เกิดความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลง

“ขอบคุณมากครับ” เกาเผิงพยักหน้าชื่นชมหม่าเจียง

หม่าเจียงยิ้ม “ฮ่าๆ แล้วผมจะกลับมาหาคุณอีกเมื่อหนูสายฟ้าโลหิตสีม่วงของผมถึงชนชั้นนักรบนะครับ”

เมื่อชนชั้นของสัตว์อสูรถูกยกระดับขึ้น ระดับของพวกมันมักจะร่วงลงหนึ่งระดับ เมื่อถึงเวลานั้นผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรจำเป็นต้องยกระดับของมันอีกครั้ง

หม่าเจียงต้องการให้หนูสายฟ้าโลหิตสีม่วงของเขาเป็นสัตว์อสูรระดับมหากาพย์ แต่เขาไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับระดับที่สูงกว่านั้นเลย

…

นี่เป็นครั้งแรกที่เกาเผิงได้เห็นแมงกะพรุนเหิน เป็นสัตว์อสูรธาตุมิติที่หายาก

ไม่ว่านิยายเรื่องไหน ความสามารถในการควบคุมมิติล้วนเป็นสิ่งลึกลับที่น่าสะพรึงกลัว แต่ตอนนี้สถานที่บางแห่งกลับมีสัตว์อสูรธาตุมิติวางขายอยู่ จึงช่วยไม่ได้ที่เกาเผิงจะเร่งหาข้อมูลเกี่ยวกับมันโดยเร็ว

จากข้อมูลในอินเทอร์เน็ต พบว่าแมงกะพรุนเหินอาศัยอยู่บริเวณชายฝั่งของเมืองเพิงเฉิง พวกมันได้วิวัฒนาการระหว่างเกิดมหาภัยพิบัติและได้รับความสามารถเกี่ยวกับห้วงมิติมา แต่ด้วยการถูกไล่ล่า พวกมันจึงระเบิดความสามารถออกมาและประสบความสำเร็จในการบินขึ้นสู่อากาศด้วยพลังแห่งห้วงมิติ

ถึงกระนั้นพวกมันยังคงถูกนกจับกินเป็นอาหารอยู่

กล่าวได้ว่าไม่มีสถานที่ไหนปลอดภัยสำหรับพวกมันบนโลกใบนี้

จากการศึกษาพบว่านอกจากความสามารถในการบินและเก็บของแล้ว พวกมันก็ไม่มีความสามารถอื่นอีก

ทว่าด้วยรูปลักษณ์ที่สวยงามและอ่อนโยน พวกมันจึงอยู่รอดได้ด้วยการเลี้ยงดูจากมนุษย์ เหตุผลสำคัญอีกประการที่ทำให้รอดได้จนถึงทุกวันนี้ก็คือรสชาติของพวกมันค่อนข้างแย่ ดังนั้นมนุษย์จึงไม่จับพวกมันกินเป็นอาหาร

“ช่างน่าสงสาร” เกาเผิงถอนหายใจ

ในเมืองเพิงเฉิง แมงกะพรุนเหินถือเป็นกระเป๋าเงินชนิดใหม่ ขนาดของพื้นที่ในมิติของแมงกะพรุนเหินขึ้นอยู่กับระดับของมัน

ยกตัวอย่างเช่น แมงกะพรุนเหินเลเวลสิบอาจเปิดพื้นที่ได้เท่ากับลูกบาสลูกหนึ่ง แม้ค่อนข้างน้อยแต่สำหรับเกาเผิงนั้นไม่ใช่ปัญหา เขามั่นใจว่า สามารถยกระดับมันได้

หลังจากเลิกงาน เกาเผิงตรงไปยังจัตุรัสวูชูทันที

เมื่อลงจากรถแท็กซี่ เกาเผิงได้ยินเสียงเร่ขายสินค้าดังไปทั่ว ที่นี่เป็นแผงลอยยกสูงและมีสินค้ามากมายวางขายอยู่

“ทางนี้ครับ...ทางนี้ กระเป๋าเก็บเงินที่สุดเก๋ที่ดีที่สุดจากเพิงเฉิง มันคือสัตว์อสูรชนิดใหม่ เข้ามาดูมาชมกันก่อน”

ผู้คนรวมตัวกันเข้ามาเพื่อดูการแสดงบนเวที คนขายแมงกะพรุนเหินโยนแอปเปิลขึ้นสู่ท้องฟ้าและหายเข้าไปในร่างของแมงกะพรุนราวกับการเล่นมายากล

และมีแมงกะพรุนเหินบางตัวพยายามจะบินหนีแต่ความเร็วของมันเท่ากับคนเดินเท่านั้น

“มันเป็นแมงกะพรุนที่สวยงามและน่ารักมาก” คนขายจับแมงกะพรุนหมุนไปรอบๆ

“ว้าว! น่ารักจัง ” เด็กผู้หญิงถูกดึงดูดด้วยความน่ารักของแมงกะพรุนเหิน

ผู้หญิงอีกคนจับแขนของชายคนรักและกล่าว “ฉันต้องการเจ้าตัวเล็ก” ชายหนุ่มตกหลุมพรางมารยาหญิงทันที

“แมงกะพรุนตัวนี้ราคาเท่าไหร่ครับ?” ชายหนุ่มถามคนขาย

“ตัวละ สิบเครดิตพันธมิตร” คนขายกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ไม่มีการต่อรอง”

รอยยิ้มของชายหนุ่มกลายเป็นแข็งค้าง “ปล้นกันชัดๆ เจ้าตัวนี้ทำสิ่งใดได้นอกจากสวยงามเท่านั้น!”

สิบเครดิตพันธมิตรเท่ากับหนึ่งแสนดอลลาร์พันธมิตร มันมากพอที่คนสองหรือสามคนจะใช้จ่ายได้เป็นเวลาสองปีเลย

“มันแพงเกินไป” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

“มันไม่แพงเลยเพราะว่ามันเป็นสัตว์อสูรธาตุมิติที่หายาก นายคิดว่าราคามันสูงไปเหรอ?”

คนขายเริ่มไม่พอใจ “แมงกะพรุนเหินของฉันถูกส่งมาจากเพิงเฉิงโดยตรง มันแทบจะหาไม่ได้อีกแล้ว ”

คนขายกวาดตามองชายหนุ่มก่อนกล่าวต่อ “เอาล่ะ ฉันเห็นความจริงใจของนาย หากนายต้องการจริงๆ ฉันสามารถให้ลด 20%ล่ะกัน”

แม้จะลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ทว่าราคาของมันยังสูงถึงแปดเครดิตพันธมิตร ต่อให้ชายหนุ่มมาจากครอบครัวที่มีฐานะ แต่มันก็ยังแพงเกินไปสำหรับเขา

…

อย่างไรก็ตามแมงกะพรุนเหินก็ถูกขายออกไปในที่สุด

เกาเผิงเดินไปยังแผงลอยและถาม “ขอผมดูแมงกะพรุนเหินของคุณได้ไหม?”

คนขายเผยรอยยิ้ม “ได้สิ”

“ไม่ ผมหมายถึงแมงกะพรุนเหินทั้งหมดของคุณ ผมต้องการเลือกด้วยตัวเอง” เกาเผิงกล่าว

คนขายหยุดสายตาที่เกาเผิงก่อนกล่าว “เอาละ พาท่านสุภาพบุรุษตัวน้อยไปด้านหลังให้เขาเลือกได้ตามความพอใจเลย”

แมงกะพรุนเหล่านี้มีไว้ขาย หากเด็กคนนี้ต้องการเลือกด้วยตัวเอง มันก็ไม่สำคัญนัก ตราบใดที่สามารถขายมันได้ จะใช้เวลาเลือกนานเท่าไรก็ไม่ใช่ปัญหา

………………………………….