0025-หนูสายฟ้าโลหิตสีม่วง

บทที่ 25 หนูสายฟ้าโลหิตสีม่วง

เมื่อชายหนุ่มเห็นสัตว์อสูรแสนรักถูกโยนลงไปในหม้อต่อหน้าต่อตา หม่าเจียงถึงกับกรีดร้องราวคนเสียสติ ‘เจ้าเด็กนี่จะทำซุปหนูหรืออย่างไร? มันจะมากเกินไปแล้วนะ’

เขาพุ่งเข้าคว้าคอเสื้อเกาเผิง แต่เกาเผิงมองเขาสายตาเรียบเฉยก่อนพูดว่า “คุณทานอะไรมาหรือยัง? สนใจซุปหนูไหม? มันบำรุงร่างกายได้เป็นอย่างดีแถมอร่อยด้วย”

“แกว่าอย่างไรนะ?!”

“ผมเพียงล้อเล่นเท่านั้น อย่าพึ่งโกรธ” หลังจากทำงานมาทั้งวันเกาเผิงเริ่มคุ้นเคยกับมันแล้ว

หม่าเจียงคลายมือออก ตอนนี้เขาราวกับจะร้องไห้ “นายแน่ใจนะว่าจะไม่กินมันหลังต้มเสร็จ”

“ใจเย็นก่อนนะครับ นี่เป็นวิธีรักษาเจ้าหนูของคุณ” เกาเผิงกล่าวก่อนจะเปิดฝาหม้อ และใช้ตะเกียบพลิกหนูสีม่วงไปมา ท้องสีขาวของหนูสายฟ้าม่วงถูกพลิกขึ้นมาพร้อมกับฟองอากาศทะลักออกมาจากปากของมัน

“อย่าคิดมาก ผมกำลังทำให้แน่ใจว่ามันจะได้รับยาอย่างเต็มที่ครับ” เกาเผิงกล่าว

หม่าเจียงมองเกาเผิง เขาขมวดคิ้วและพยายามบอกตัวเองว่า ‘ฉันต้องใจเย็น…ใจเย็น…ใจเย็น…’

เกาเผิงไม่กังวลว่าหม่าเจียงจะขโมยทักษะของเขา เพราะสิ่งน่ากังวลมากกว่าคือ หากหนูสายฟ้าม่วงกินเห็ดหลินจือโลหิตเข้าไป มันโอกาสรอดน้อยมาก แท้จริงแล้วพวกมันอาจตายทันทีหลังจากกินเห็ดเข้าไป

นอกจากนี้ หนูสายฟ้าม่วงแต่ละตัวยังมีความแตกต่าง ส่วนผสมที่ใช้ก็แตกต่างกัน ฉะนั้นจึงไม่มีปัญหาอะไร ถ้าเขาจะปล่อยให้หม่าเจียงคอยสังเกตวิธียกระดับสัตว์อสูรของเขา

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง หม่าเจียงทนไม่ไหว เขาเอ่ยถามอีกครั้ง “ยังไม่เสร็จอีกหรือ?” เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าหนูสายฟ้าของเขาจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

น้ำตาของเขาเริ่มไหลออกมาด้วยความเป็นห่วง

ใบหน้าของเกาเผิงยังคงนิ่ง แต่ในใจกลับเป็นกังวลมากขึ้น เขาเริ่มกลัวว่ามื้อเย็นของเขาวันนี้จะเป็นซุปหนู

“มันจะต้องไม่เป็นอะไร หนูสายฟ้าม่วงตัวนี้โชคดีมากที่มาถึงมือผม แค่ต้องใช้เวลาเคี่ยว เอ๊ย! ต้มอีกสักพัก” เกาเผิงกล่าวใจกำลังใจและตบไหล่ของหม่าเจียง

“จี๊ด…จี๊ด”

ทันใดนั้นหนูสายฟ้าม่วงที่ถูกต้มในหม้อตลอดกลับส่งเสียงออกมาพร้อมพ่นของเหลวสีดำจากปากและเริ่มชักกระตุกรุนแรง

“ตึง!”

หนูสายฟ้าม่วงสะบัดหางฟาดฝาหม้อลอยออกไปทันที

มันกระโดดออกมาราวสายฟ้าฟาดและเริ่มทำลายสิ่งของในสำนักงาน

“ดูเหมือนว่าค่าธรรมเนียมคงต้องเพิ่มขึ้นด้วยนะครับ” เกาเผิงกล่าว

แต่หม่าเจียงหาได้สนใจไม่ เขามองไปยังสัตว์อสูรของเขาและตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจนัก “เอาสิ บวกเพิ่มตามที่ต้องการเลย”

หลังจากได้เห็นสัตว์อสูรของตนแข็งแรงดี ความกังวลทั้งหมดของหม่าเจียงหายไปในพริบตา

ผ่านไปสักพัก เจ้าหนูเริ่มเหนื่อย มันจึงหยุดยืนอยู่บนโต๊ะ หางยาวสีม่วงอ่อนสะบัดไปมา ดวงตาประกายดั่งทับทิมสีแดงจ้องมาทางพวกเขา

ชื่อสัตว์อสูร หนูสายฟ้าโลหิตสีม่วง

เลเวล ยี่สิบ[footnoteRef:0] [0: ]

ระดับ สมบูรณ์

คุณสมบัติ ธาตุสายฟ้าและโลหิต

“คุณโชคดีมากที่ได้รับสัตว์อสูรระดับสมบูรณ์มาครอบครอง ตอนนี้คุณสมบัติของมันคือ สายฟ้ากับโลหิต สิ่งที่คุณต้องทำคือ ดูแลมันให้ดี มันจะได้เติบโตเป็นสัตว์อสูรสายชนชั้นนักรบในอนาคต” เกาเผิงกล่าวก่อนจะส่งเอกสารบางอย่างให้หม่าเจียง “นี่เป็นรายการสิ่งของที่ได้รับความเสียหาย คุณต้องชำระค่าเสียหายรวมถึงค่าปรึกษาให้กับสำนักงานของผมด้วย หากมีข้อสงสัยอะไรเพิ่มเติม คุณถามผมได้นะครับ”

“ไม่ครับ ไม่มีปัญหา” หม่าเจียงเก็บเอกสารใส่กระเป๋าอย่างไม่แยแสและมุ่งความสนใจทั้งหมดกับสัตว์อสูรของเขาเท่านั้น โดยปกติผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรจะเรียกค่าธรรมเนียมสี่สิบเครดิตพันธมิตรสำหรับการยกระดับสัตว์อสูรสายพันธุ์ขุนนาง

แต่สำนักงานของเกาเผิงได้รับค่าธรรมเนียมและค่าเสียหายทั้งหมดรวมทั้งสิ้นสี่ร้อยเครดิตพันธมิตร!

“ขอบคุณครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ” เกาเผิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

แน่นอนว่าเขาชอบลูกค้าตรงที่ไปตรงมาเช่นนี้มาก

“พรุ่งนี้ ฉันจะกลับมาอีก ฉันมีสัตว์อสูรอีกหลายตัวที่ต้องให้นายดูแล หลังจากวันนี้ อนาคตของหม่าเจียงขึ้นอยู่กับคุณแล้ว เกาเผิง!”

“ด้วยความยินดีครับ” เกาเผิงตอบอย่างสุภาพ อย่างไรก็ตามพรุ่งนี้เขาต้องไปโรงเรียนหนังสือจึงไม่มีเวลาพบหม่าเจียง

“ผมขอนัดเป็นวันเสาร์ได้ไหมครับ? พอดีผมยังต้องไปโรงเรียน วันพรุ่งนี้ผมคงไม่สะดวก”

หม่าเจียงตะลึง “นายยังเรียนอยู่หรือ?”

“ใช่ครับ ผมยังเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายอยู่เลย หากไม่มีอะไรแล้ว ผมคงขอตัวกลับบ้านไปทําการบ้านก่อนนะครับ” เกาเผิงโบกมือลา

“หากมีคำถามอะไรเกี่ยวกับหนูสายฟ้าโลหิตม่วง โทรหาผมได้ตลอดเวลานะครับ คุณนำมันมาฝึกฝนที่สํานักงานของเราได้นะ เอาล่ะ ผมขอตัวครับ” หม่าเจียง มองเกาเผิงเดินออกไป

เด็กมัธยมสมัยนี้เก่งขนาดนี้เลยหรือ

หลังจากออกจากสำนักงาน เกาเผิงมุ่งหน้าไปซื้อวัตถุดิบในการยกระดับให้ต้าซื่อและของกินให้ดัมมี่

เดิมทีเกาเผิงคิดว่าสามารถยกระดับดัมมี่ได้ แต่หลังจากตรวจสอบข้อมูลแล้วพบว่ายังทำไม่ได้ในตอนนี้ เพราะต้องรอให้มันพัฒนาไปอย่างช้าๆ จึงจะสามารถยกระดับได้อีกครั้ง

เกาเผิงซื้อของหมดเงินไปถึงห้าสิบเครดิตพันธมิตร

หลังจากกลับถึงบ้าน เกาเผิงพบว่าต้าซื่อผอมลงเล็กน้อย เมื่อเขามองข้อมูลของมันเขาถึงกับต้องขมวดคิ้ว

ชื่อสัตว์อสูร ตะขาบกรงเล็บเหลืองหลังม่วงวิวัฒนาการ

เลเวล แปด[footnoteRef:1] [1: ]

ได้บริโภคแก่นคริสตัลสัตว์อสูรประเภทสายฟ้าและเนื้อตะขาบสายฟ้าจํานวนมากเป็นเหตุให้มันกำลังวิวัฒนาการ

‘มันเกิดอะไรขึ้น? มีวิธียกระดับง่ายๆ แบบนี้ด้วยเหรอ? แค่กินเนื้อและแก่นคริสตัลสัตว์อสูรประเภทเดียวกันที่แข็งแกร่งกว่าเข้าไปก็สามารถยกระดับได้แล้ว’

หลังจากคิดทบทวน เกาเผิงคิดว่าทั้งหมดนี้ลุงหลิวต้องมีส่วนเกี่ยวข้องเป็นแน่และลุงหลิวให้มันกินอะไรไปบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา

…

ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ขณะเกาเผิงยังอยู่ที่สำนักงาน ลุงหลิวเดาว่าเขาคงยังไม่กลับมาเร็วๆ นี้ เขาสั่งให้กิ้งก่ายักษ์ของตนลอบเข้ามาในบ้านของเกาเผิงด้วยการล่องหน

ต้าซื่อรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง มันส่งเสียงขู่และวิ่งไปรอบๆ แต่มันกลับไม่พบสิ่งใด เพราะกิ้งก่าพรางตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้เนียนมากและเกาะอยู่ตรงกำแพง

เมื่อกิ้งก่าทำภารกิจเสร็จ มันเหลือบมองต้าซื่อครู่นึงก่อนจะใช้ลิ้นเปิดหน้าต่างหนีออกไป

หลังจากผ่านไปสักพัก ทุกอย่างในห้องกลับสู่ภาวะปกติ

ต้าซื่อกำลังคลานกลับโซฟาในห้องนั่งเล่น ในระหว่างทางมันเจอแก่นคริสทัลสัตว์อสูรสีม่วงวางอยู่บนพื้นอย่างไร้ที่มาที่ไป หนวดของต้าซื่อส่ายไปมาราวมีความสุขพลางจู่โจมเข้าขบเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อมันอิ่มหนำสมใจจึงกลับไปนอนที่ใต้โซฟาต่อ

…………………………………………….