A Loser in the Apocalypse

Sa napakagulong bitak na daanang puno ng patak ng mga dugo at mga basurang nakakalat sa sira-sirang paligid.

mga grupo nang mga barumbadong tao na puno ng armor at spike sa katawan ang nagmamarcha at sumimigaw ng"alipin,alipin!!"kagaya ng pag sigaw sa ghost oayter ng tapusin, tapusin, habang buwat-buwat nila ang isang hawla na pinaglalagyan ng mga nakalap nilang alipin.

Kid pov

well isa nga pala ako sa mga taong nasa loob nito.

ako si kid and i would kill for anything para magkaroon lang ng mamahaling game console ang mga kamay ko.

but sadly the world doesnt work that way, and believe me it doesnt work the same way at all.

wala nang halaga ang pera,mayaman man o mahirap you can own anything base sa kung anong talents o kakayahan mo to take it forcefully.

wala naring relihiyon every man for himself, so anong nangyayare sa mga useless at walang kakayahan mag survive sa mundong ito.

di lang naman sila nagtatagal,makikita mo silang nakatambay dito sa hawla chillin kasama ko.

in a long story short.

let just say that where in the apocalypse now.

graaww!!tunog ng ulol na kung ano,one thing is for sure,di na sila tao.

"incoming!!"sigaw ng mga barumbado dahil may natanaw silang horde na paparating.

"in position,aim and fire"utos ng pinuno nila na nakatayo sa taas ng hawlang kinakukulungan ko na kanilang binubuhat.

pinaulanan nila ito ng bala.

but they attract even more attention dahil sa ingay at mas dumami ang dumating.

pero biglang may dumating na higanteng lobo, gamit ang matatalas na kuko at pangil nilapa nito ang mga zombie sa paligid.

"mutated animal!!"sigaw nila.

well that escalated quickly

"ilabas niyo na ang rocket launcher!!"utos ng pinuno nila sabay nitong itinusta at nagpatuloy sa pagbalik a kanilang base.

pagdating doon isa itong malaking collosium,bumakas ang malaking harang na tarangkahan,sabay kaming pinapasok.

matapos nito meron pang sumunod na malaking pintuan at pagpasok dinala kami sa gitna ng arena.

puno ng taong nanonood.

gagawin yata nila kaming pbb, ano ito pipili nang ma eevict?

nagsalita ang pinuno"sino kaya sa mga bagong salta na itong ang mapapasama sa amin sa kampo natin,but they need the right survival skill to do so,sabik na ba kayo"

nagsipalakpakan ang mga refugee sa paligid at maganang umindak"simulan na!!".

game show yata ang napasukan ko.

"well without further ado ilabas na ang mga pagsubok"sabay inilabas ang mga zombie sa likuran namin at kaagad kaming hinabol,nasa kabilang banda pa ng arena ang mga koonting armas, kailangan pa naming mag-agawan.

this is not my kind na laro.

sabay karipas ng takbo,kaso nahablot ako ng isang zombie sa jacket na at naunahan ng ibang kalahok na kunin ang armas.

kasalanan ito ng pag cutting class sa p.e.

kaagad kung hinubad ang jacket ko para makatakas.

kaso di na ako umabot ubos na ang armas.

isang stick lang ang nakuha ko.

"di nanga ako sinwerte sa kahit saang raffle o weteng,pati ba naman dito"

sabay papalapit na saakin ang mga pulutong ng mindless eaters.

well mas maganda na ito kesa wala,better to get used of what you have.

inihampas ko sa mga paa ng zombie ang nalaking stick,para patumbahin.

"aray!!"ako pa ang nasaktan dahil sa hina ng mga kamay ko,ano bang maasahan sa isang taong-bahay na maghapon na nakahilata.

sobrang lapit ng mga zombie at wala narin akong matatakbuhan at nakorner.

kahit nga ang mga ibang alipin na may armas ay naubos na ang bala at dedo.

i guess its end of the line ika nga.

sana gusto ko pang makabalik sa mga panahong maayos pa ang lahat.

2 weeks before the apocalypse.

sa loob ng classroom.

"dumating na ang test score niyo" as usual betlog ako.

napayuko ako then napansin kung nakangiti rin ang kaibigan kung si edgar, then nakita kung bagsak din siya,parehas naming naisip na well its a relief di kami nag-iisa.

habang lahat ingit na ingit sa katabi kung highest na si katarina.

di ko masabi kung maganda ba siya o hindi dulot ng makapal na makeup.

isa siyang goth,naiiba sa mga genuis sa eskuwela with matching edgy personality.

lahat ng kaklase namin ay galit sa kanya at hindi masukat ang inis ,makikita sa masasama nilang titig,dahil di pa siya nauungusan pag dating sa lakas at talino sa loob ng room na ito,dahil doon wala pa siyang nagiging kaibigan tapos magtransfer.

ang pangongopya sa kanya ang dahilan kung bat ako nakapasa sa ibang subject.

its time to repay him back,dinaya ko ang score ko at tinaasan ito, mas mataas sa lahat.

at ipinakita ko sa lahat na parang winawagayway at ipinagmamalaki dahil doon na-tuon ang pansin nila sakin,nang sinabi na ang score nalaman ang ginawa kung kadayaan dahil doon napingot ako at napagtawanan.

kahit pansamantala man lang naalis ang mga masasakit na tingin nila sa kanya and thats worth it.

tapos nito ay recess,kinawayan ako ni edgar senyales na pumunta na kami sa sikretong tambayan.

pero kaagad siyang sinapok ni raymond bago makapalabas.

i know,i know luma na ito and cliche na ang mga bully, pero hangat may mga naapi at duwag na kagaya namin,hindi sila mawawala.

kaagad kung pinrotekthan ang kabigan ko"why dont you pick up someone your own size and obviously hindi ako at ang kaibigan ko iyon di kami extra large"ohh god i really sound awkward and weird trying to be cool at this situation but failing miserably.

walang salitang sinuntok ako ni raymond na ikinahalik ko sa sahig.

"niloloko mo ba ang size ng katawan ko,hindi ako mataba chubby lang"

dadagdagan pa ni raymond kaso mabilis na dinakma ni katarina ang katawan niya at ibinagsak with judowy karatedo style,if thats really a word.

"yeah di ka nga ganoong kabigat"sabay titig ng cold at intimidating dito.

lalong nanlisik ang mga mata sa galit ng mga kaklase ko,lalo nila siyang kinamuhian.

tumingin siya sa akin at mapapansin nahihirapan siyang mag express ng emotion,coldly na sinabing"now were even".

kaagad dumating ang mga prinse-epal at dinala kami sa guidance at hindi pinapapasok ng ilang araw.

wala naman mawawala,i really wish na walang pasok panga forever.

habang pauwi may sumabog na nuke sa bansa namin nagiyera na ang boung mundo,tadhana really has a funny way of doing things that made me regret what i said earlier.

it is the start of the apocalypse zombie, mutated animals and canibals the word is not the same anymore,it did just turn upside down.

the only thing that for sure ay wala ng batas sa bagong mundo na ito, the only rule is survival of the fittest.

i really didnt fit in the description lalong-lalo na sa last part.

i manage to survive for 2 weeks eating delata at payless,fighting boredom with game boy, alam kung makaluma but ito lang ang gadget na naibigay ng mga magulang ko and i really love games,i will live and breath playing games pinapangarap kung magkaroon ng high tech console tulad ng xbox,ps4.

for me having those games is a dream come true.

why?

cause as a normal teenager gusto kung ring may maka apreciate at makarecognize sa mga kakayahan ko at magkaroon ng meaningfull life.

thats why i tried a lot of sport at nag aral ng mabuti, to be good at something.

but no matter how hard i try,even if i gave it my all at the end of the day, im always still the loser,the odd one out, lacking any talents or skills.

the only thing that gave me the reason to continue is through those silly little games that everyone mocked, sa mga larong iyon naranasan kung maging bayani,become someone important to feel special and to be good at something.

even if those things are unrealistic sila ang nagbigay kulay sa buhay ko.

hey,hey,hey i got lost in a

second there from reminiscing my personal boring stuff,na ayako nang masyadong isipin.

lets move on and focused on the task at hand.

i really need to get those games.

but i dont have any survival skill para lumabas at kunin ang gadget na iyon sa mga mall.

dagdag pa ginawa ng kuta ang mall habang minamasdan ko sa telescope ni ama.

but in just a few days hunger really change my mind.

"today im gonna raid sa di kalayuang neighbor na retired general"

"well,ano paba kulang"

"weapon, not check"

"survival skill not check"

"gutom"sabay tunog ng tiyan"check".

tumingin ako sa paligid walang armas na magagamit at masyado akong duwag para gumamit ng kutsilyo.

nagisip ng malalim"uhmm ano paba kulang maybe,plano?"

guess wala ako nun,not really a fan of any survival movies kaya wala akong ideya kung anong gagawin sa sitwasyong ito,bahala na ano man ang mangyare.

mabagal akong naglakad dumistansiya sa mga zombie sa daan.

uyy kilala ko ang mga zombie na ito, masasama ang ugali ng iba sa kanila mga maritess, lalong lalo na ang kapitang kurakot na nagpalubog samin sa utang.

easy kid, control your anger,control your emotion, kaso ang ganda ng hugis ng bilog na bato sa harapan ko sarap pagbaseball.

kaagad kung dinaklot at ibinato iniimagine na isa itong pokeball.

"pikachu lumabas ka"ubod ng lakas kung ibinato ito.

nagmintis ito at tumama sa sasakyan na nag alarm ng napakalakas at nag attract ng napakaraming zombie.

"stupid, stupid stone throwing imagining hand"sabay karipas ng takbo.

di pa nangangalahati ay humihingal na ako sa pagod.

aabot na ang mga zombie.

and you get those anime flashback na nagpapakita na if there's no hope and remember all those good things that you done,remembering the joy of life that you experienced,something like boosting your power of friendship.

well that didnt happen to me, just a random image of a handheld console in my hand.

pinulot ko lahat ng madadampot kung bato at itinapon sa mga sasakyan sa paligid.

lahat ng ito umingay at nagkaroon ako ng pagkakataong makatakbo at makaakyat sa gate ng kapitbahay naming heneral.

pagpasok kaagad akong sinungaban ng zombieng heneral.

sinubukan kong umakyat muli sa gate kaso nahablot niya pa ang paa ko.

at marami rin nag aabang sa akin sa labas ng gate.

naisip kung alisin ang suot ko pang ibaba para kumawala pero sawa na akong tumakas,kinuha ko ang natitirang bato sa bulsa ko at inihagis sa pagmumukha ng zombie.

"hindi na siguro ako magmimintis ng ganito kalapit"tumama sa mukha sabay na out of balanced ang matanda at sinipa ko na ikinatumba niya.

at mabilis tumakbo at sinubukang buksan ang pinto para makuha ang armas at makalaban.

"bat pa ako umasa"dismayado kung bangit dahil sarado ito,mabilis na tumayo ang zombie at papalapit.

kinuha ko ang stick ng broom sa paligid.

at sa bilis niyang lumusob itinasak ko sa mata niya ang matalas na dulo nito.

di man bumaon,dahil wala namang walis na matalim.

pero naapektuhan ang paningin niya dahil doon nahirapan siyang makakita at nagawa kung maka-ilag.

at mabilis kung muling tinusok ang kabila niyang mata.

dahil doon wala na siyang makita.

matapos nito pinaghahampas siya ng stick ng walang tigil hangang makuha ko ang susi sa putol-putol niyang buto.

pagpasok sa bahay.

this is what im talking about,punong puno ng armas.

bago pa ako makakuha ng maraming armas.

may sumigaw sa paligid"tulong!!".

di na ako nag isip at mabilis na sumaklolo.

pinaulanan ko ng bala ang mga nasa harapan ng gate,malapit lang sila kaya di ako nag mintis.

pagdating nakita ko si katarina may mga kasama.

tadhana nga naman minsan lang ako maging cool sa harapan ng mga kaklase ko pagkakataoon ko na.

naglakad ako mala arnold swatsineger terminator like at itinutok ang baril"asta labista baby".

expectation vs reality, guess reality win this time.

akala ko maastigan sila sa superhero entry.

but in reality they are anoyed by my cringe worthy awkward entrance,dagdagan mo pa na mintis lahat ng bala ko.

"ibigay mo dito"ani ni katarina.

kaagad kung inihagis sa kanya ang baril at napatumba niya lahat ng zombie.

"wow puwedi mo ba akong maturuan that would be a great help"with that skill malulugi sakin lahat ng barilan sa perya.

"hindi ko masabing masaya akong makita ka but salamat sa pagtulong mo,ito lang ang mababayad namin sana sapat na sa iyo"ani ni katarina sabay bigay ng lumang pandesal na pagkain.

kaagad ko itong nilantakan,kung di dahil sa bigay nila,malamang patay na ako sa gutom.

"saan mo nakuha itong armas na ito?"

bago pa ako makasagot biglang napansin naming paparating na ang grupo ng mga mad max wannabe,dahil sa tunog ng kotse nila.

di namin sila matatakasan,dahil mas mabilis ang sinasakyan nila samin.

"mauna na kayo susunod ako"sabay tumakbo papalapit sa mga barumbado.

"kid nahihibang kanaba?!"

bumaling muli ako at sinabing"ill be back"sabay ngiti sabay hablot ng shades na pakalat kalat sa paligid.

nabawi ko na siguro ang pangit kung entrance.

nagpatuloy lang ako at kinuha ang atensiyon nila.

not a crappy origin backstory kung bakit ako nahuli at nakulong sa hawla diba.

sa ngayon napapalibutan na ako ng zombie sa patimpalak ng mga barumbado.

napangiti ako ng makitang matalas ang dulo nang stick na hawak ko.

hindi naman ganoong kasama ang sitwasyon nato,this will never bring a good man down,hangat di sumasagi sa kamay ko ang game console na iyon,malayo pa ito sa katapusan.

sabay kung itinasak ang stick sa mata ng zombie.

chapter end.