Chapter 1: Karen's Burial

Umuulan ngayun kaya eto na-late ako sa libing ng aking bff.

Sya si Karen ang namatay kung bff.Sinabi ng mga police na nag suicide daw sya pero di naman naniwala ang ina nya kahit na ako.I forgot to tell you pala wala na syang ama.Namatay ang kanyang ama nung 7 palang sya.Nakita daw nang mga residente ang ama nya na may kausap na di kilalang lalake.

Pagkatapos daw nun may narinig silang putok nang baril kaya yung iba nagsitakbuhan habang ang mga kalalakihan at isang guard ay pinuntahan kung saan nang galing ang putok.

"Tulong!Tulong!Mag tawag kayu ng ambulansya!"Sigaw nang guard at chineck yung pulso ng ama nya.At yun na.Namatay ang ama nya at hangang ngayun di parin nakakuha ang hustisya.

Sa sobrang bilis nang takbo ko may nakabanga akong matanda kaya nalaglag ang mga dala neto.Tinulungan ko sa pag pulot ang matanda at nag sabi nang sorry.Pero bagu ako umalis binigyan nya ako nang isang mansanas.

Nagulat ako at nalungkot.Hindi dahil binigyan ako ng mansanas kundi dahil naalala ko ang bff kung si Karen.Gustong gusto kasi ni Karen ang mansanas.

"Salamat po Lola"pasalamat ko sa matanda at tumakbo ulit.

Ilang oras din akong tumakbo hangang sa nakarating ako sa sementeryu.Tamang-tama lang ang dating ko kasi ngayun din lang sinimulan ang pag kuha ng kabaong sa kotse.

"Nakikiramay po ako tita"Sabi ko sa mama ni Karen at sinundan ang dala-dalang kabaong ng kaibigan ko.

Ilang oras din at natapos na ang pari sa pagwawali.Nagsitayu na ang lahat at dinala na ang kabaong ni Karen at nilibing.Sobrang sakit isipin na yung masayahin at mabait kung kaibigan ay nililibing na.Sa sobrang sakit di ko napigilang umiyak.

Pagkatapos ng libing ay pumunta ako sa paborito naming lugar.Dun ko binuhos ang lungkot at pagkakamiss ko sa bff ko.Inabot ko ang box na nasa taas ng puno.Ito ang box of memories namin.Lahat ng letters na sinulat nya at ang akin ay nandito pati nadin ang mga pictures naming dalawa.

Huminga ako ng malalim tas sabay sigaw"Aaaaahhhhhhh!!!!!"

Pagkatapos kung mag sigaw may naramdaman akong papalapit kaya pinahidan ko ang mga luha ko at binalik ang box sa taas ng puno.

"Jelaine?"Si Kenneth ang tumawag sakin.Si Kenneth pala ang boy best friend namin ni Karen.Habang papalapit si Kenneth inayus ko ang mukha ko kasi ayaw kung makita ni Kenneth na ganito pero di ko talaga kaya.

"Ok kalang ba?Alam mo kasi..."naputol Ang sinabi nya ng bigla ko syang yakapin."Ok lang yan.Sige iiyak mo lang yan"Sabi nya habang pinapat ang ulo ko.

"Bakit?Bakit kailangan pa nyang mawala?Bakit?"naiiyak kung sinabi habang nakayakap sya.

"Ganyan talaga sa mundo eh.May mabubuhay may mamamatay"Habang kayakap ko sya may naramdaman akong tumolo sa aking ulo.

"A-alam mo pinaplano ko pa sanang i-surprise sya sa kanyang birthday p-pero.Aahhhh!"Napisagaw na iyak nya.

"Ma andito na po ako"Sabi ko nang nakauwi ako habang si Kenneth ay umuwi na din sa kanila

"Ma?Anong ulam natin?"Pumunta agad ako sa kusina."Andyan kana pala.Halika tulungan mo akong hiwain tong baboy.Adobo ang lulutuin ko"Napangiti ako sa sinabi ni mama.

Adobo kasi ang paburito kung ulam.Ilang oras din namin ginawa yun at natapos din.Naglagay ako ng mga plato sa lamesa kutsara at tinidor nadin habang si mama naman ay kumukuha nang kanin."Amen.Sige kain na tayu"at kumain nadin kami.

"Tapos na ako!"sigaw nang bunso kung kapatid na si Jeno.

"San ka pupunta?"tanong ni mama kay Jeno nang natapos nadin sya."Manonood ng TV"At tumakbo papunta sa sala.

Natapos nadin ako at pumunta sa kwarto ko.Kinuha ko ang cellphone ko na naka-charge malapit sa kabinet ko.

Kinuha ko nadin ang headset at tsaka nakinig sa music na Bellyache by Billie Eilish.

Ilang minuto palang nagsimula ang kanta ng biglang nalaglag ang picture.

Pinulot ko iyon at picture yun namin ni Karen."Mabuti nalang hindi nabasag"Nang binalik ko na ito bigla itong nagkaroon ng crack.

"Oops"Guilty akong lumabas at pumunta sa cr.

Ilang oras din at natapos nako sa paggamit sa cr.Lalabas na ako sana ng biglang bumukas ang pinto.Nakalimutan ko kasing isara."Ma ikw bayan?Bunso?"Ilang tawag ko na pero walang sumasagot

Kinuha ko ang twalya at itinampi sa aking katawan kinuha ko nadin ang isang tsinelas para maging sandata ko.

"Waaaahhh!"

"Aaaaahhhhhhh!!!"Sigaw ko at saka tinapon ang tsinelas."Aray".Huh?Ahh si bunso lang naman pala eh."Walang ya ka.Natakot mo ako dun ha.Sa susunod wag mo nang uulitin yun ha?"Paturo ko sa kanya at nag oo nman sya.

Bumalik na ako sa kwarto at nagbihis,humiga at kinuha ang cellphone para mag pa musika.

"Goodnight self.Goodnight din Bestie sana kung nasan ka man ok kalang"

Biglang lumamig ang hangin kaya itinaas ko na ang kumot at natulog.

"Jelaine!Jelaine!"rinig kung sigaw na sobrang creepy.Natakot ako kasi baka may multong umaaligid sa kwarto ko.Di nako makatulog dahil sa takot.

Muntik ko na palang makalimutan ang pagpapakilala.Ako nga pala si Jealine Fryle Salista,17 yrs old.

"Jelaine!Gising ka na.Jelaine!"pasigaw ni mama habang ako'y natutulog pa din."Oo sge na gising na ko.Pero magiilik muna ako,sandali lang to"sabi sabay hikab.

"7:30 na"simpleng sabi lang ni mama at bumangon ka agad ako at naghanda na para pumunta sa school

Late na akong dumating room."Good morning ma'am good morning classmates and I'm sorry I'm late"pagpakukumbaba ko sa kanila dahil naistorbo ko ata sila sapag dating ko.

"Your late Ms. Salista!Alam naming nawalan ka nang kaibigan pero sana wag mong pababayaan ang iyong pag-aaral"sabi ng adviser namin."Oh sige umupo kana"mabilis namang akong tumakbo sa aking upuan at kinuha ang notebook ko.

Kahit na antok na antok na ako ay pinipilit ko parin buksan ang mga mata ko."Pst! Jelaine bat ka na late?"tumalikod ako at nakita ko si Kenneth na nagtatanong sakin."Di kasi ako masyadung nakatulog kaya,Aaaahhh!"sagot sabay hikab.