72

Ngunit mahina siya, at hindi siya nagsasanay ng martial arts at espiritwal na lakas, kaya't ang kanyang lakas ay napakaliit, at hindi siya sinipa.

Ngunit kahit na ang kanyang lakas ay maliit, isang sampal sa mukha at isang paa ay hindi magaan. Ang mukha ni Inang Jia ay tinamaan ng kirot na kirot, at mas masakit ang baywang. Maputi ang kanyang mukha, at bumaba ang kanyang malamig na pawis, na itinuturo kay Yun Qianyu at sumisigaw.

"Miss, binugbog mo ang isang matandang alipin."

"Anong nangyari sayo? Bobo."

Hindi ito tanga. Isang matandang alipin pa rin ang darating upang hamunin siya. Hindi ba niya nakikita na naglalaway ng dugo sa kanya si Yunlei?

Kung ang pantas ay dapat maging masunurin sa kanyang sariling kayabangan, at pagkatapos ay dahan-dahang mapa ito.

Halatang naghahanap siya ng away.

Iniisip ng ulap na libong balahibo habang tinitigang malamig si Jia sa ina: "go, give me to moluhod sa patyo ng dalawang oras, wala ang aking order, huwag kang bumangon."

Ngayon, papatayin niya ang pagkakataong babalaan ang unggoy, makita sa lahat, kung anong uri ng pagtatapos ito upang pukawin siya.

Sa sandaling nahulog ang mga salita ni Yun Qianyu, ang mukha ni inang Jia ay naging berde, at siya ay tumalikod at sumugod: "sinabi ng matandang alipin kay Lord Hou at sinabi sa matandang ginang na hindi maaaring gawin ng matandang alipin ang trabahong ito."

Sa isang malamig na ngiti, sinabi ni Yun Qianyu sa isang malalim na tinig, "kung hindi ka maglakas-loob na lumuhod ng dalawang oras, maaari kang pumunta sa korte pagkatapos lumuhod muna."

Ang mga mata ni Yun Qianyu ay malabo at liblib na nakatingin kay inang Jia, at ang kanyang malamig na mga mata ay tila nangangalap ng yelo sa taglamig.

Isang bagay ang naisip ng matandang ginang na si Jia. Hindi siya ang matandang ginang ngayon. Siya ang hinaharap na Prinsesa ng Lizhi, at siya ang prinsesa na kinilala ni Prince lizin.

Ito ang dahilan kung bakit Hou hindi kayo maaaring magsimulang linisin siya. Kung hindi siya makinig sa kanya, ang mga kahihinatnan ay isa-isang.

Masakit ang mukha ni Inang Jia, sumasakit ang likod, at tumulo ang luha niya. Ang susi ay nawala ang kanyang dating mukha.

Hindi nakaluhod, natatakot siyang maghiganti sa ulap ng Qianyu, nawala ang pagluhod ng kanyang dating mukha.

Ngunit pagkatimbang, masunurin pa rin siyang pumunta sa bakuran at lumuhod.

Sa sandaling lumuhod si inang Jia, nakita siya ng lahat ng mga tao sa zizhuxuan. Labis silang nagulat na nakalimutan nilang isara ang kanilang bibig. Gayunpaman, marami sa kanila ang labis na natuwa, sapagkat ang matandang ginang ay palaging umaasa sa matandang ginang na maghintay para sa kanyang asawa, at binully niya sila at nararapat dito.

Sa silid kung saan nakatira si Yun Qianyu, ang thrush ay tumingin kay Yun Qianyu na may ilang pag-aalala: "Miss, ang lola na ito na si Jia ay isang matandang babae. Natatakot akong maghiganti siya sa kanyang puso. Sa hinaharap, siya ay magiging isa isa. "

Ang isang libo libong balahibo ay pumili ng kilay upang tumingin sa thrush upang sabihin: "Sa palagay mo pinabayaan ko siya, pakakawalan niya ako sa paglaon? Ang uri ng tusong alipin na ito ay dapat mapoot at mapoot hanggang sa matakot sila. Ang mga tao ay magaling na bully at ang mga kabayo ay magaling sumakay. "

Sinabi niya na lumabas, isipin kung anong uri ng thrush ng pag-uudyok: "sa hinaharap, hindi ka dapat matakot sa sinuman, mas malakas, gamitin ang iyong utak nang higit, huwag hayaang magdusa ka, bilang karagdagan, upang maiwasan ang iba mula sa pagkalkula sa iyo, gagawa ako ng lason, isusuot mo sa iyong katawan. "

"Oo alam ko."

Ang panginoon at ang alipin ay lumabas sa silid at nagtungo sa flower hall para sa hapunan.

Dati, pinayagan ng thrush ang isang lingkod na babae na pumunta sa kusina upang kumuha ng agahan.

Kapag pumasok si Yun Qianyu, handa na ang agahan.

Isang mangkok ng lugaw ng binhi ng lotus na binhi, malutong na walnut, malagkit na cake ng bigas, at tatlong magaan na pinggan.

Bagaman walang maraming mga bagay, ang mga ito ay magandang-maganda at mas mahusay kaysa sa dati.

Si Yun Qianyu ay lubos na nasiyahan, ngunit kapag pumunta siya sa mesa, naaamoy niya ang mahinang amoy ng lugaw na pulot na binhi ng lotus. Kung walang amoy, maaaring hindi ito maramdaman ng iba. Sa kasamaang palad, para sa kanya, madarama niya ang hindi normal na sitwasyon sa mangkok na ito ng lugaw na binhi ng lotus na binhi lamang sa pamamagitan ng pag-amoy nito.

Bilang karagdagan sa pulot na binhi ng lotus, hinaluan din ito ng bulok na bulaklak ng buto at Tripterygium wilfordii. Ang dalawang uri ng halaman na ito ay maaaring makaramdam ng pagkahilo ng mga tao, at malapit na silang maging mga tanga na may abnormal na utak.