Chapter 3

Chapter 3

Pag dating naming sa hospital ay binuhat nya ko pababa at pag ka higa ko sa hospital bed at pagkasabi nya ng mga kakailanganin ko at problema ko ay umalis na sya at iniwan ako....

Sabi ng doctor sakin ay may naipit lang akong ugat sa balakang at namaga daw agad hindi daw ako makakapag lakad hanggat maga pa ang ugat sa balakang ko , kinabahan naman ako dahil baka mahirapan akong magka anak pero sabi ni doc ay hindi naman daw...

Saktong dating naman nila Leila tito at tita ......

"denise si angelo nasaan?" tanong ni tita louisa

"tita pagkahatid nya sakin dto umalis na sya agad...." Nalulungkot kong sabi.......

"pasensya kana denise alam mo naman na ganun talaga ang ugali nya pero pagagalitan ko un mamaya pag nakita ko sya.." sabi ni tito gheno ... napaka bait talaga nila....

"okay lang po iyon tita at saka hindi nya po ako dapat alagaan may girlfriend po sya ehh"matamlay kong sabi...

Oh sige magpahinga ka muna at kakausapin ko ang doctor mo" bakit nga kaya hindi ganito si mama sakin hindi ko manlng maranasan na maalagaan ni mama....

"sige po" tinulungan naman ako ni Leila na humiga ...

Nginitian ko naman sya..

Pumikit ako hanggang sa lamunin na ako ng antok at pagod...

............................................................

"ummhh ano baaaa...." May malamig na bagay na dumikit sa mukha ko pero hindi ko maidilat ang mata ko sa pagod...

"ano ba..." pilit parin itong idinidikit sakin ng kunsino......

Kaya wala akong nagawa kundi dumilat ....

Pagdilat ko ay si papa ang Nakita ko at Nakita kong ang malamig na dumidikit sa aking pisngi ay icecream pala....

My favorite !!!!! at hindi lang iyon nandto rin si papa

"papa!!!!!!!! Miss na miss na miss na kita pero parang ako lang yata ang nakakamiss!!! Bakit hindi mo manlang ako tinawagan!!!hu huh u!!!!!!!!! pinalayas din ako ni mama sa bahay!!!! Papa !!!!!! ayoko na umuwi sa bahay natin!!!!!" tinulungan naman ako ni papa na umupo ng maayos habang yakap ko sya.....

"pasensya ka na anak may malaking problema kasi sa company natin pangako hindi na po mauulet at saka ang mama mo naman mamaya kakausapin ko sya..... alam kong mahal na mahal mo ang mama mo alam kong mapapatawad mo din sya..." humiwalay ito ng pagkakayakap sakin..

At pinunasan ang luha ko

"anak ang laki laki mo na pero uhugin ka parin..... at kungumiyak ka isip bata ka parin parang Kaylan lang nung maliit ka pa at nakayakap sa mga binti ko para magpabuhat pero ngayon sa tingin ko hindi na kita kayangn buhatin..." naiiyak na sabi nito.....

Nginitian ko lang si papa

Bakit sa mga sinabi nya merong kakaiba...

Hanggang sa may kailangan nang gawin si papa at sakto naman dumating sila tito at tita para kamustahin ako

Angelo P.O.V

Whats happening to me??

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko

Naglalakad ako sa hallway ng ospital para puntahan si denise .... Bubuksan ko na sana ang pinto ng marinig ko si ang boses ni denise at ni tito ....

"anak ang laki laki mo na pero uhugin ka parin..... at kungumiyak ka isip bata ka parin parang Kaylan lang nung maliit ka pa at nakayakap sa mga binti ko para magpabuhat pero ngayon sa tingin ko hindi na kita kayangn buhatin..."sinilip ko ang gilid ng pinto at Nakita ko ngang puro luha ang mukha ni denise.....

Isip bata talaga si denise kaya walang nagkakagusto sa kanya... tumalikod na ako at nagumpisang maglakad palabas....

Raul P.O.V (papa ni denise)

Pag uwi ko sa bahay ay naabutan kong nakaupo sa sala ang asawa kong si Ordielyn . pati ako hindi ko maintindihan ang ugali nyang ito..... anak naming si denise .... Aaminin ko na biktima lang ako ng pikot ..... pinikot lang ako ni ordie ... kaya laging wala ako sa bahay dahil naiinis ako sa pagmumuka nya, dapat ay masaya sana ako sa piling ni sidneey at magkakaanak na sana kami....

Nilapitan ko sya at hinila ang braso nya

"ordie bakit mo nagawang palayasin ang anak natin!!?? Wala kang karapatan na palayasin sya na parang hindi mo sya anak!! Bahay ko ito!! Wala ka rin kwenta!!" binitawan ko ang braso nya sa galit........

"paano kung walang gustong tumulong sa anak natin?! Ha??!! Siguro kung wala!! baka pag uwi ko Makita ko nalang sya na nasa gilid ng kalye at nabaliw na!! wala ka bang ka amor amor sa anak natin??!! Ha?! Sumagot ka ordie !!!!!!, maliit palang si denise napapansin ko wala ka talang pake sa anak natin ..... ordie .... Anak natin sya !!!!!!!!!!! " niyuyugyog ko ang balikat nya para magising na sya sa akabaliwan na ginagawa nya ...

"raul!!!!!!!! Bitawan mo ko!!!!!!!!! Hindi ko sya anak!!!!!" sigaw nito sakin sabay pagpupumiglas sa pagkakahawak ko sa kanya...

"ano bang pinagsasasabi mo ordie nahihibang ka na ba?!" sigaw ko sa kanya..

"ano ba matagal ko nang sinasabi to sayo hindi ko sya anak!! Walang naniniwala sakin!!!! Bingi kayong lahat ayoko na hindi ko na kayang pakisamahan ang anak mo kay sidneey!! Oo na kasalanan ko na ! na dapat magkasama parin kayo ni sidneey patawarin mo ako kung nagawa ko yun sa inyo mahal na mahal kase kita..... ganun kase talaga raul ehh kung mahal mo ipaglalaban mo !!!! kahit na alam mong mali , kahit na alam mong sa bandang huli masasaktan Karin....."napatigil ako sa sinabi nya at nagumpisa syang umiyak kaya binitawan ko sya at napaupo sya sa sahig

"raul nagtiis ako ng 20 years pero kahit na katiting na pagmamahal wala kang ibinigay sakin at sa sobrang pagmamahal ko sayo nagawa ko pang pagpalitin ang patay nating anak sa buhay na anak nyo ni sidneey, pero habang tumatagal ang panahon nakikita ko kay denise ang itsura ni sidneey sa paraan ng pag ngiti nya , habang lumalaki sya nagiging katulad nya si sidneey , sa paraan ng pananamit , paraan ng pamumuhay kung paano sya makisalamuha sa tao , kung paano sya magtiis sa mga problema nya... raul hindi ko na kaya ..... minamahal kita araw araw, nag aalala ako sa mga oras na wala ka, p-pero ikaw ...wala ka manlang pakelam sakin ... itold to myself that someday you will learned how to love me ..... but when? Mangyayare pa kaya yun? mamahalin mo rin kaya ako? Kalian ba?" natahimik ako sa mga sinabi nya..... tama ang sinabi nya kahit may mga pagkakamaling nagawa sya tao parin sya sa mga taon na lumipas hindi ko sya binigyan ng pansin....

Umupo ako at hinawakan ang kamay

"patawarin mo ako, hindi ko sinubukan na mahalin ka, hayan mo simula ngayon susubukan ko babawiin ko ang mga oras araw buwan at taon na sinayang ko, pangako ordie susubukan ko... alam kong may pagkakamali ako pero may pagkakamali Karin kaya bukas samahan mo ko sa hospital dadalawin natin si denise" nginitian ko sya at niyakap ng mahigpit.....

"bukas anong gusto mong gawin pagkatapos natin dalawin si denise?" malambing na sabi ko

"ahmm gusto ko sa enchanted kingdom, sa nuvali sa ahmm.." napangiti naman ako sa sinagot nya kahit na medyo huli na, na maging ganito kami ..... masasabi kong hindi parin huli ang lahat kaya para sa mga nagiisip dyan na huli na ang lahat ...... nagkakamali kayo..... habang may buhay may pag asa

"raul para naman tayong mga bata nito hindi na tayo teen agers mga mid 40 na nga tayo... nakakahiya mag punta sa E.K" natatawang sabi nito sabay nguso....

"hahahaah ang gulo mo ordie hindi ako ang nag aya dun ikaw kaya"

Kinabukasan nagising si denise ng may mga nag tatawanan na mga tao syang narinig....

Kaya dinilat nya ang kanyang mga mata...

"hahahhaa kuya wag kang magulo baka magising si denise hahahah" Nakita kong nag kikilitian si Leila at angelo sa sofa kaya napangiti ako dahil Nakita kong nakatawa si angelo na bihira ko lang Makita .....

Pumasok naman si tita louisa at tito gheno na may mga dalang mga plastic

"angelo at Leila ang ingay nyo nagising na si denise" nakangiti nitong sabi sabay lapit sakin

Kaya umupo ako ng maayos hindi na masyado sumasakit ang balakang ko

"iha pumunta kanina si raul at ordie (mama at papa ni denise) kaya lang Nakita nilang natutulog ka kaya ayun sila daw ay mag dedate pa" nakangiti nitong sabi

"at sabi nya pala mag babakasyon daw sila ng 3 buwan kaya samin ka raw muna, tutal kasalanan ni angelo kung bakit hindi ka pa makakalakad ngayon si angelo ang mag hahatid at susundo sayo sa school" lalong ngumiti ito

Nakarinig naman ako ng bumagsak kaya napalingon ako sa gawi nila angelo at Leila, Nakita ko si Leila na nasa sahig at sapo sapo ang kanyang likod

"aray ko kuya!"—"no way!!!! I will never do that, I will never carry her in our school just because she cant walk!, then I will buy a wheelchair for her!!" sigaw ni angelo sabay labas ng kwarto..

Napasimangot naman ako.........