Webnovel / Teen / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen

Not enough ratings

303 Chs

Chapter 83: You and me

"Gutom ka na ba?.. Kumain na muna tayo Bamby.." basag nya sa pader na ginawa ko sa pagitan namin. Hanggang escalator pababa ng ground floor. Nakasamapay pa rin ang kanyang kamay saking balikat. Damn!. Kulang nalang sumabog ang puso ko sa pintig nito. Sobrang lakas. Naririnig ko na maging ang bawat pilantik nito. Susmiyo!..

"Wag na. Busog pa ako.." di ko maiwasang mautal. Sa gulo ng isip ko, wala akong mahagilap na tamang salita.

"Hahaha.. bat nauutal ka. Okay ka lang?.." eto na naman sya sa 'okay ka lang?.' na tanong. Pag sinabi ko bang hindi may magagawa ka ba ?. Kung di ko lang itinikom ng mariin ang aking bibig baka nasabi ko na ito.. Tiningala ko sya. Malaki ang kanyang ngiti. Ako, hindi ko magawang huminga man lang ng maayos sa kanyang tabi. Paano ko kaya makakalma ang sarili ko kapag ganitong nakangiti sya sa mukha ko?. Damn this feeling!..

Muli. Piningot nyang muli ang aking ilong. Pansin ko. Lagi na nya itong pinagdidiskitahan. Yun ba pinakamagandang parte ng mukha ko Jaden?. Suskupo Bamby!. Magtigil ka. Hindi yan ang atupagin mo kundi ang umuwi sa inyo dahil malalagot ka na talaga..

"Kailangan ko ng umuwi." kumurap ako. Umiiwas ng tingin sa kanya.

"Okay.." sabay kaming dumiretso sa Mcdo. Yung lugar kung saan kami magkikita ni Joyce.

Nasa malayo palang kami sa lugar na kinatatayuan nya. Nakangisi na ito. Sumasayaw ang kilay. Palipat lipat ang tingin. Sa balikat ko na may kamay na nakasampay at sa katabi ko na preskong naglalakad.

"Kanina ka pa ba?." bungad ko sa kanya.

Inilingan nya ako habang nasa katabi ko ang paningin.

"Bago lang. Nga pala. Mga pinsan ko. Si Jea at Jenny.. Jea, Jen, si Bamby at Jaden mga kaibigan ko.." pakilala ni Joyce samin. Nagtanguan naman kami. Hindi pa rin mawala ang kanyang ngisi. Damn!.

Siniko ko sya pero hindi pa rin nya tinanggal ang kanyang kamay. My goodness!.. Kamatis na naman mukha ko neto.

"So, Tara na?.." tanong ko kay Joyce. Binabalewala ang tinging pinupukol nya sakin. Nang-aasar. Tinutukso ako.

"Ah. Bamby. Pwede bang sa amin muna si Joyce?.. Kailangan kasi sya ng mommy nya.." Ani ni Jea. Yung matangkad at morena.

Napatingin ako sa kanya na biglang malungkot ang mukha.

"Ah yeah. Ayos lang. Sige na. Ako nalang magsasabi kay Mama." pagpayag ko sa pinsan nya.

"Pasensya na bes. May sakit kasi si Mommy. Kailangan kong bantayan.." paliwanag ni Joyce.

"Nakakalungkot naman. Hope she'll be fine.. Regards mo ako sa kanya ah.." naluluha kong sambit. Close din kasi kami ng mommy nya. Tuwing uwian o biglaang walang pasok dun kami tumatambay sa kanilang bahay. Kaya nakakalungkot marinig na may sakit ito.

"Salamat talaga bes.. okay lang ba talagang iwan na kita?.."

"Yeah okay lan--.." tango ko pero may sumabat.

"Ayos lang. Kasama nya naman ako.. Sasamahan ko sya hanggang bahay nila.." nag-init ang aking pisngi. Holy cow!.. Jaden naman.

"Nga pala, pano kayo?. Bat pala kayo magkasama?.." nasamid ako sa sariling laway dahil sa naging tanong ni Joyce. Sabi na nga ba e. Di yan aalis hanggat di naitatanong ang gustong itanong. Naman Joyce!. Di ba sabi mo. Kailangan ka ng mama mo?. What now?..

Tinaasan ko sya ng kilay psro hindi dumadapo ang paningin nya sakin. Sinasadya nya ata para iwasan ang irap ko sa mga tanong nya.

"Nagkita kami sa third floor. Game zone. Mag-isa sya. Kaya sinamahan ko na.." paliwanag bigla ni Jaden sa pagtataka ni Joyce.

"Mabuti nalang. Nag-alala kasi ako e. Kung ganun, mauna na kami. Jaden, ikaw na bahala kay Bamby ha?.. Mag-iingat kayo pauwi.." paalam nya pati ng mga pinsan nya.

Pero bago nya pa kami talikuran. Niyakap nya ako kasabay ng isang bulong. "Congrats!!.." Yun lang at kumaway na paalis kasama ng dalawa nyang pinsan.

Anong congrats Joyce?.. Di pa kami bes!!. Pinangungunahan mo naman e. Baka mudlot pa.

Wag naman Sana.

PREV INDEX Next