Webnovel / Teen / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen

Not enough ratings

303 Chs

Chapter 47: Gossips

Marami nga akong narinig na mga tsismis tungkol sakin. Ang landi ko raw. May Ace na nga ako tapos dumidikit pa raw kay Jaden. Ampusa!. Kung alam lang nilang wala naman kaming relasyon ni Ace. Bestfriend ko sya for God's sake. Tapos si Jaden?. How I wish na maging kami nga. Naku! Eto pa. Lagi raw akong nagpapapansin sa dalawa. Suskupo! Bat ang judgemental ng mga tao ngayon?.. Puro nega nasa isip nila. Pinapaniwalaan agad ang narinig kahit walang kumpirmasyon ng mga taong involved. Tsk.. Tsk. Hay naku.

"Gurl, tarang canteen.." pinuntanhan ako ni Winly sa upuan ko. Hinihimas na ang kanyang tyan. Katatapos ng third subject namin sa umaga.

"Ikaw nalang. Ayaw kong lumabas.." ngumiwi agad ang kanyang labi.

"Affected ka gurl?.."

"Sino namang hinde?.."

"Sus, kung ganung affected ka. It means, totoo yung tsismis nila tungkol sayo?. Ha?.." lumaki ang mata nya. Di ko maiwasang umirap. TF!. Kapag lumabas naman ako, baka sabihan pa ng lumalandi na naman ako.. Kaya ayoko. Pero paano naman kapag di ako lumabas?. Baka lalong sabihan ako ng mas malala. Na pinaglalaruan ko ang dalawa. O my!. Anong gagawin ko ngayon?..

"Tara na. Karen, sama ka?.." Wala na akong nagawa. Basta nalang nya akong hinila palabas ng room. Nakasunod lang rin si Karen samin.

"Alam mo Bamby. Wag momg ipakita sa lahat na affected ka sa mga paratang nila. Let them think what they're thingking about you. Hayaan mo silang malunod kakaisip kung totoo ba yung tsismis nila sayo o hinde."

"Tsaka. ikaw ang talo kung magpapaapekto ka sa kanila. Ikaw lang naman ang nakakaalam ng totoo. Kaya bakit ka magpapahusga sa kanila." Ani Karen.

"Wala namang katotohanan lahat ng sinasabi nila. Sadyang di ko lang malunok minsan. Masyadong masakit.."

"E di wag mo silang pakinggan. Hindi pala totoo e." si Karen na kinawit na rin ang kaliwang braso sa kanang braso ko. Pinapagitnaan nila ako ni Winly.

"Pero paano?. Kahit nga sa room, pinapatamaan nila ako.."

"Nino naman?. Si Joyce?. Oh that biatch!.. Di man lang nahiya sa pinagsamahan nyong dalawa..."

Di ako umimik. Iyon nga e. Bakit nya ginagawa sakin ito?. Bat di nalang nya ako diretsuhin sa kung anong problema nya sakin?. Hindi yung ganito na sinisiraan nya ako sa iba.

May ganung klase pala ng tao.. Matapos nang malalim nyong pinagsamahan, iiwan ka lang pala sa ere. Ang malala pa, sisiraan ka nya sa lahat.

"Yaan mo na Bamby. Inggit lang yun." Bullseye!. Inggit?. Yun rin ang naisip kong dahilan nya. Inggit sya sakin?. Bakit?. Ordinaryong babae lang naman ako. Sa paanong kinaiinggitan nya ako?. Joyce!, I can't understand your actions. Your reasons.

Pumila agad si Winly pagkapasok ng canteen. Umupo lang kami ni Karen sa Isa sa mga bakanteng upuan.

"Bamby?." hawak ni Ace ang tray na may laman na juice, sandwich at spaghetti..

"Hi Ace.." si Karen Ang bumati sa kanya. Ako, di alam kung paano sya kakausapin. Tahimik ako hanggang maupo ito saking tabi.

"Ang tahimik ha. May problema ba?.." sinisipat ang mukha ko. Mabilis akong nag-iwas ng tingin.

"Oh pogi. Anong ginagawa mo dyan?.." sumulpot si Winly sa likod namin. Dala ang tray na may lamang pagkain.

"Nakikiupo.. Bakit masama ba?.."

"Okay lang naman sakin. Kay Bamby, ask her?.." damn!. Pumikit ako sa kadaldalan nya. Pagdilat. Salubong na ang kilay ni Ace. "Anong problema?.." anya.

"Wala.." iling ko.

"Yan ka na naman sa wala mo. Tell me?.." humarap pa sakin ng todo. Hawak ang sandalan ng upuan ko.

Sasabihin ko ba o hinde?. Hell shit!. Ayoko ng ganito.

"Nahiya na naman. Ako na nga lang. Pasensya ka na pogi ha. Wala ka bang naririnig na mga balita sa room nyo?.."

Tumingin lang sya sakin ng matagal bago nagsalita. "Wala. Bakit?.." Bwiset!. Nailang ako bigla sa mata nya. Binabasa kung anong nasa isip ko.

"E kasi. Kalat sa buong school na timer daw sya.." nginuso ako ni Winly. Mabuti nalang at walang tao sa canteen ngayon. Kaya okay na pag-usapan lang dito.

Tumalim ang kanyang mata. Nakakatakot.

"Sinong nagsabi nyan?.." Kay Winly na sya tumingin. Kinakabahan ako. Ampusa!..

Nagkibit balikat lang ang dalawa. Huminga sya ng malalim. Hinagod ang buhok saka bumaling muli sakin.

"Hahanapin ko ang taong nagpakalat ng balitang yun at ihaharap sayo. Gusto kong makitang humingi sila ng tawad sa mismong harapan mo. Kaya wag ka ng malungkot.. okay?..." sa mga sinabi nya. Mas Lalo akong kinakabahan. O God!. Sana Lang. Wala syang gawing masama. Iba pa naman magalit ang mabait.

PREV INDEX Next