Webnovel / Teen / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen

Not enough ratings

303 Chs

Chapter 26: Vip

"Nak, samahan mo muna sina Klein at Niko sa kabilang kwarto. Kailangan kong mamalengke ngayon.." katok ni Mama ang gumising sakin kinaumagahan. Kinusot ko ang medyo inaantok ko pang mata. Hindi ko na alam kung anong oras na ako nakatulog kagabi. Basta ang alam ko. Mahimbing ang tulog ko ng lumipas na gabi.

"Jaden, lipat na. Baka magising si Klein.." kinatok muli ako ni mama dahilan para sapilitan akong bumangon. Tinupi ko ang kumot saka inayos ang aking kama.

Nang lumabas ako. Nakasalubong ko sya sa pinto ng kwarto nila ate. "Hindi po ba umuwi si ate?." tanong ko kahit obvious naman na wala si ate sa bahay. Muli nyang sinilip si Klein at inayos ang maliit na kumot nito.

"Halata naman na hindi umuwi ang ate mo.." himig sarkastiko ang kanyang sinabi. Kumurap ako't namaywang.

Bakit kaya di sya umuwi kagabi?. Anong ginagawa mo ate?.

"Wag mo na syang isipin. Basta bantayan mo muna sila. Mabilis lang ako. Yung gatas nya nasa mesa. May mainit na tubig na rin duon." bilin nya.

"Si papa po ba?.." tanong ko habang umuupo sa tabi ni Klein na mahimbing ang tulog. Tinitigan ko ang mala-anghel nitong mukha. Nakuha nya pa talaga lahat sa tatay ang mukha nya. Matangos na ilong. Mahahabang pilik mata. Manipis at mapulang labi. Maputi. Gwapong bata.

"Maagang umalis. May seminar daw sila.." tumayo sya at sinipat ako. "Babalik din ako agad. Sige na.." ginulo nya ang buhok ko bago umalis. Muli akong humiga. Nagtext pa sakin si ate kagabi. Bakit kaya di sya umuwi?. Eto na nga ba yung sinasabi ko e. May mali sa kanya kahapon pa. Di nya lang sinasabi.

Ang nangyari nga ng umagang yun. Nag-alaga ako ng bata. Dalawa. Mabuti nalang at medyo malaki na si Niko. Nga lang, sobrang kulit. Ang dami dami pang tanong.

"Kuya, kailan ka po pupunta kila ate Bamby?.." Hindi ko alam kung paano nya nalaman na pupunta ako roon. Wala naman akong nababanggit na ganun sa kanya. O baka, may nagsabi?. Possible nga.

"Di ko pa alam Niko. Bakit?.." lihim ko. Ang alam ko kasi. Hapon o gabi na gagawin ang party.

Napakaganda ng kanyang ngiti. "Sama po ako ah.." eto na naman sya. Nangungulit.

Di ko sya sinagot. Kapag pumayag kasi ako, baka umiyak lang sya pag di ko sinama. Kung sakali namang hinde ang sabihin ko, paniguradong iiyak sya. Tapos iiyak din si Klein. Laking problema pag nagkataon. That's why. Sometimes, silence is the best answer in to complicated questions.

Alas nuwebe na nang bumaba kami. Eksakto ring dating ni ate. Kasama ni kuya Mark?. What?. Ano to?. Bakit magkasama sila?. Di kaya?. No!. Imposible. Pero possible Jaden. Magkasama sila e. Nagtalo pa ang isip ko sa nakita.

"Hi baby.." salubong nito sa anak pero mabilis ko syang inilayo.

"Ate, magpalit ka na muna ng damit. Baka makasama kay Klein e.." suway ko dito. Nginusuhan nya ako saka bumaling kay kuya Mark na di maalis ang mata sa batang karga ko.

"Salamat Mark ah. Di ko alam gagawin ko kung di ka dumating. Dito ka na muna. Akyat lang ako. Galit si boss e.." baling nya sakin. Dumiretso na sa taas.

"Gwapong bata.." komento nya bago ako tinignan sa mata. Ngumiti sya sakin pero di ko magawang suklian. I'm in the state of shocked.

Nahalata nya ata iyon. "Galing akong shoot. ng makita ko sya. Lasing. Muntik nang--. Alam mo na. Sa kalsada. Pagtripan ng mga lasenggo sa daan. Mabuti nalang at natanaw ko sya.." paliwanag na nya. Nabasa ang nasa isip ko.

"Psh. Sabi na eh.. Ang tigas kasi ng ulo.." sumang-ayon ito sakin.

"Ang sabi nya pa. Hahabulin nya raw yung asawa nyang may kasamang babae. Umiiyak.." umiling lang ako sa pagkadismaya. Ano pa nga bang bago sa dati nyang asawa?. Tsk.

"Mabuti napapayag kong umuwi na dito. Ayaw pa eh.." tiningala pa ang hagdanang inakyatan ni ate kanina. "Hindi maganda ang lagay ng ate mo Jaden.."

"Alam ko. Pero paano ko naman sya matutulungan kung di sya nagsasabi." tinuro ko sa kanya ang upuan pero inilingan nya lang ako.

"No thanks bro. Kailangan ko na ring umuwi. Siniguro ko lang na ligtas sya. Kanina pa ako hinahanap sa bahay. Galit na si Lance. Hahaha.. sinabi ko na sa ate mong pumunta doon mamaya pero tinanggihan nya. Saka na raw..ang kj na nya.. hahaha.."

Tahimik lang ako. Walang maisip na sabihin.

"Wag kang mawawala mamaya Jaden. Ikaw ang inaasahan ng lahat duon.." tapik nya sa balikat ko. Akmang aalis na.

"Ah hehe. Opo kuya.." tango ko. Hinatid ko sya sa labas. Pero bago pa sya tuluyang makasakay ng sasakyan. Lumapit ito saking tainga at bumulong. "Gusto kang makita ni Papa.." tinapik muli ang aking balikat tsaka na pinaharurot ang sasakyan paalis.

Tuloy, sa pag-alis nya. Para na ring sumama sa kanya ang aking isip. Nalilito sa huli nyang binanggit. Ano raw ulit Jaden?. Gusto kang makita ng papa ng taong mahal.mo?. Naku naman!. Ngayon palang, abot langit na ang kaba ko.

PREV INDEX Next