webnovel

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen
Not enough ratings
303 Chs

Chapter 18: Shiver

Sa kabila ng aking kaba. Nagagawa ko pang sundan ang mga paang patuloy na humahakbang. Sa baba pa rin ako nakatingin simula nung lumabas ako ng room. Nahihiya sa iniasta kanina.

"Quiet.." malakas na anunsyo nya pagkapasok namin ng room. Kahit di na ako mag-angat ng ulo. Alam ko na kung saan ito.

"May kasama ako. Siguro, kilala nyo naman na sya.." anya pa. Hindi ko magawang iangat ang aking ulo. Nilalamon ako ng kaba ngayon. Bumabara ang hangin sa aking lalmunan dahilan upang mahirapan akong huminga ng bahagya. Lumalalim ang aking paghinga. Sana di nila mahalata.

"Kilalang kilala po.." may isang boses ang umalingawngaw. Di ko man ito tingnan, automatikong kilala ko na kung sinong may-ari nun.

"Good.. kung ganun.. Bamby.." tawag sakin. Hudyat na yun na kailangan ko na talagang humarap sa kanya. Oh great!. This is so!. Ugh!. Nerve rocking!. I can't breathe normally.

"Ayos ka lang?.." sinipat ako. Tumango naman ako, kahit ang totoo. Hinde.

"Wag kang mag-alala. Di ka naman nag-iisa. Jaden, Denise at Ace come infront.." anunsyo nya sa mga magiging kasama ko. Really?. Silang tatlo pa?. Is this real?. Yung mga taong ayokong kasama, magiging kasama ko ba talaga?. Great!. This is amazing!. Be ready Bamby, your life will surely be a mess this coming days. Goodluck harder!.

"Kayong apat ang representative natin kaya galingan nyo ha.." tingin nya saming apat. Nakahilera kami sa harapan. Nasa bandang may pinto si Jaden katabi ni Denise tapos si Ace katabi ako. Sa may bintana si Maam.

"Oo naman po. Kami pa. Diba Bie?.." Damn your Bie Ace!. Nanlaki ang mata ko ng umakbay pa ito sakin dahilan para mag-ingay ang lahat sa kanila.

"Oy pre. Foul yan ah!.. haha.."

"Oh shit!."

"Totoo nga.."

"Sila na nga.."

"Kainggit naman.."

Madami pa ang nagkumento pero wala akong nakuha man lang sa kanilang tatlo. Pareho silang napipi. Mas lalo ako. Ang daming gutong sabihin ng utak ko pero di ko masabi. Kinakain ng kaba ang lakas ng katawan ko. Nakakapanghina.

"Quiet!.." pinatigil ni Maam ang mga ito. May mga di pa nakinig. Nagpatuloy sa bulungan.

"Anong meron sa inyong dalawa?.." di na naiwasan ni Maam ang mang-usisa rin. Magsasalita na sana ako ng unahan ni Ace.. "Kayo na po bahalang manghusga Maam.." galit ko syang tinignan sa gilid ng aking mata. Humalakhak lang ito. "Baka po kasi magalit sya kung may masabi akong hindi nya magustuhan. Hehe.." pumikit ako sa inis sa taong katabi ko. Ang daldal. Kung anu ano pang sinasabi kahit di naman totoo. Sarap lang sapakin!.

"Hmmm. so, kung ganun nga. Kayo nalang dalawa ang magpartner..."

"Yes na yes po.." masigla pa nyang sagot. Ako, dumidiin na ang mga ngipin sa aking bibig. Pigil manapak.

"Okay na ang lahat. Sige na. Balik ka na sa room nyo Bamby. Mamayang uwian ang una nyong praktis.." nguso pa sakin. Gustong gusto kong kumontra at di sumali. Kaso, shet!. Pinangungunahan talaga ako ng kaba. Buong sistema ko, nangangarag. Nagtatago sa hiya.

Tinanguan lang ako ni Maam. Blangko ang mukha ni Jaden ng lampasan ko sya. Iniwan si Ace sa dati kong pwesto. Binigyan din ako ni Denise ng isang ngiti kaya nginitian ko rin. Ng pilit. Di naman kasi madaling maging mabait sa taong mahal ng taong mahal mo. Di ba?. Mahirap yun?.

"Ace?!."

"Hatid ko lang po!.." inihatid nya nga ako kahit magkatabi lang naman ang aming room.

"Mag-usap tayo mamaya.." may diin ang pagkakasabi ko nito ngunit parang wala lang sa kanya dahil malaki pa ang ngiti nyang kumaway. Nawala lang ang mukha nito saking paningin ng tuluyan na akong makapasok ng room.