1 CHLM 1: A Boring Day!
Ralph's Point Of View
Its been a nice and quite boring day! I don't even know what's happening.
Im Ralph C. Salazar a son of Mr. Raffy Salazar and Ms. Philimine Salazar a great and well- known personality here at the philippines they're not an artist of a specific channel but a well-know personality in terms of business. Kilalang kilala ang kanilang ibat- ibang kumpanya hindi lang sa pilipinas kundi pati sa buong mundo isa sa mga kilalang kumpanya nila ay ang SALAZAR GROUP OF COMPANY at ang SALAZAR INTERMALL. Mayaman nga ang pamilya ko, MAYAMAN SILA. Yeah! hindi ko siya kine- claim na sa akin, wala lang gusto ko lang maging simple. Kaya din siguro malayo ang loob ng tatay at mga kapatid ko sa akin.
Hmm... btw, nasa bahay lang ako ngayon, nakaupo at walang magawa at parang baliw na kinakausap anh aking sarili. Siguro nakasanayan ko na ang ganitong gawi kasi wala namang gustong kumausap sa akin, bukod sa mukha akong weird at masyadong jologs manamit ehh masyado din akong nerd because of my beautiful eye glasses. I'm planning to have some coffee just for a treat for myself. Hindi ko na kasi maintindihan ang sarili ko kaya kailangan ko mag- unwind.
(At the Coffee Shop)
" Can you give me one cup of Cappuccino, no sugar please", sabi ko sa cashier.
" okay maam! Noted po! May i get your name please?", tanong niya.
"Ralph", sagot ko.
" Noted maam", tugon niya.
" One Cappuccino for Mr. Ralph", narinig kong pagkakatawag ng pangalan ko galing sa crew ng coffee shop.
I clapped my hands tanda na ako ang may- ari ng pangalan na binanggit niya. Ganun kasi dito sa Clapping Coffeshop, oh diba pangalan palang ng shop maiintindihan mo na kung bakit ganun ang ginawa ko.Pagkapalakpak mo malalaman na nila na sa iyo ang order na iyon at magagawa na nilang ihatid ang iyong order sa iyong kinauupuan. Actually this is my favorite place. Dito ko nagagawang tumambay kapag nalulungkot ako o mag- isa ako sa bahay. I feel the satisfaction when i am here.
At ayun na nga naihatid na sa akin ang aking order. Inamoy ko ito at mukhang natuwa naman ako sa aking naamoy dahil katulad pa din ito nung unang punta ko dito. Walang pagbabago, sinimulan ko itong tikman at tama nga ako iisa parin ang lasa nito kaya hindi ko makalimut- limutan ang shop na ito.
Hanggang ngayon nahihiwagahan parin ako sa gumagawa nito, gusto ko talagang malaman kung sino siya at anong itsura niya. I tried alot of times just for asking for his name but they decline and ignore my questions. Kaya hinayaan ko na lang pero minsan napapaisip parin ako kung sino ito. Balang araw makikilala ko din yung taong yun.
Nasa point ako ng malalim na pag iisip ng biglang mapadako ako sa isang lalaking lumabas ng kitchen. At yung lalaking yun ay nakatingin sa akin at nakangiti.
Tumingin ako sa likod dahil baka sa iba siya nakatingin, pero walang tao kaya naman tumingin ulit ako sa direksiyon niya ngunit nagulat nalang ako ng nasa harapan ko na ang lalaking iyon nakangiting abot hanggang kaniyang tenga at nakatitig sa akin. Natutunaw ako sa mga tingin niya, ang lagkit niyang makatingin.
Biglang bumilis ang kabog ng dibdib ko hindi ko mapigilang ngumiti din pabalik sa kanya dahil sa hawang taglay ng bawat ngiting lumalabas sa kanyang mga labi. I can't take it anymore.
Hanggang sa...
" hi? Did you liked you coffee?" tanong ng lalaking nasa harapan ko.
To be continued...
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
"Try to comfort your self before comforting others".
- Annessioness💛
