Mahabang panahong hindi pagkikita, Mahal ko (6)

"Madam!" ang katiwala sumigaw ng nag-aalala. Siya'y nagmadali at sinuportahan siyang tumayo

Si Han Ruchu ay nahirapang tumayo, ngunit pinagpatuloy niya pa ring habulin ang kanyang anak na kahit iika-ika.

Ang katiwala ay sumigaw sa matinding paghihirap, na tila siya ay iiyak. "Master, batang master!"

Si Qiao Anhao ay nasa baba nang makita niya si Xu Jiamu mabilis na bumababa, galit. Dali-dali siyang tumayo. "kapatid na Jiamu, anong problema?"

Xu Jiamu ay hindi nagsabi ng isang salita, naglakad patungong pinto.

Tiningnan ni Qiao Anhao si Han Ruchu na nasa ibaba ng hagdan. Hinila niya ang braso ni Xu Jiamu at sinabi, "Jiamu, si Tiya Xu ay natapilok."

Bahagyang tumigil si Xu Jiamu, at tumingin na parang ililingon niya ang kanyang ulo upang sumulyap, ngunit sa huli, siya ay nagpasya laban dito. Dahan-dahan niyang hinila ang kanyang braso mula sa pagkakahawak ni Qiao Anhao, at lumabas nang walang ibang sinabing salita, isang madilim at malalim na ekspresyon sa kanyang mukha.

"Kapatid na Jiamu!" Si Qiao Anhao ay sinigaw ang kanyang pangalan na may pagkabahala, ngunit wala siyang intensyon na habulin ito. Hinintay hanggang sa isara nito ang pinto bago alisin nito ang kanyang mukhang nag-aalala at kalmadong humarap na may kalmadong mukha. Tumingin siya ng diretso kay Han Ruchu

Ang ibang mga salita ay hindi na dapat sabihin. Ang pagtingin sa mga mata ay sapat na sa ibang tao upang maintindihan nito kung ano ang kanyang ibig sabihin.

Tama iyan. Alam ni Qiao Anhao na aakyat si Han Ruchu, dahil hindi nito kayang pigilan ang galit. Yamang ang katiwala ay sumunod pagkatapos, ipinagpalagay niya na mag-uusap sila tungkol sa kanya.

Sa totoo lang, kung hindi binanggit ni Han Ruchu na ang katiwala ng bahay ay personal na ginawa ang swallow's nest para sa tanghalian, hindi nito maiisip na ang katiwala ay may anumang bagay na gawin ito sa lahat.

Matapat na nagsasalita, hindi niya lubos na natitiyak na sasabihin ni Han Ruchu ang tungkol dito sa kanyang katiwala. Inisip niya na gusto niyang subukan ito, kaya binigyan niya si Xu Jiamu ng tasa ng tubig upang makita kung maaari ito na ang kanyang masuwerteng araw.

Sa sandaling ang pinto ay bumukas ng malakas, alam niya na siya'y sinuwerte.

Ang ilang segundong nagkatagpo ang tingin nina Han Ruchu at Qiao Anhao, agad niyang napagtanto na siya'y napaglaruan. Binukas nito ang kanyang bibig, gustong magsalita, ngunit sinabi ni Qiao Anhao, "sshhhhh" na kinumpas gamit ang mga kamay.

At tinuro niya ang silid aralan, at sinabi sa niyutral na boses, "Tiya Xu, ang iyong anak ay galit na, gusto mo ba ang iyong asawa ay bumaba para makita kang sinisigawan ako at magalit din sa iyo? Huwag mong kalimutan na si tiyo ay nandito pa sa inyong bahay…"

Ganoon na lang, ang mga salita na nasa dulo ng dila ni Han Ruchu ay bumalik pababa sa kanyang tiyan. Ang kanyang buong mukha ay namumula sa sobrang galit.

Sa lalong ganoon siya, lalong tumatamis ang ngiti ni Qiao Anhao. Tanong niya sa isang malumanay na boses, "Tiya Xu, Nagtataka ako kung nagustuhan mo ang iyong regalo?"

Si Han Ruchu ay sobrang pikon na, ang kanyang mukha ay hindi na maipinta. Itinaas niya ang kanyang kamay at mahigpit na nilagay sa kanyang dibdib at itinuro si Qiao Anhao ng walang sinasabing isang salita.

Natupad na ni Qiao Anhao ang kanyang layunin, kaya wala ng dahilan upang ipagpatuloy pa niya ito kay Han Ruchu. Siya ay dahan-dahan at masayang kinuha ang kanyang bag, hinila pabukas ang pinto, at mahinahon na umalis.

Nang siya'y nakaalis sa bahay ng pamilya Xu, sa wakas ay hinayaan niya na ang maluwag at nalulugod na pagtingin sa kanyang mukha na kinailangan niya para kay Han Ruchu.

Sobrang paumanhin, ginamit niya si Xu Jiamu, na laging maganda ang trato sa kanya.

Ngunit wala siyang ibang paraan. Hindi niya kayang walang gawin nang malaman niya na si Han Ruchu ang pumatay sa kanyang anak, at si Xu Jiamu ang tanging tao sa mundo na makakapag pa-labas kay Han Ruchu.