PART 28 BITTERNESS

Ash POV

"Are you sure hindi ka na mag papahatid?"

Tanong ni Spencer matapos isara

"Ikaw. Kung gusto mo ng gulo, Ihatid mo 'ko."  Nakasimangot kong sabi habang nag bibihis.

"Fine." Sambit niya.

"Are you mad at me?" Tanong niya.

Inirapan ko lang siya dahil naiinis pa rin ako kasi pinaasa niya lang ako sa wala.

"Natasha..."

"Enough."  Sambit ko saka tumayo.

"What's your problem?" Malambing niyang tanong

Tumitig ako sa kaniyang dibdib bago nagsalita.

"You fool me." Sambit ko.

"It's because, I just want to spent my time with you. Even without sex." He huskily said.

I just glare to him and pouted.

"I wanna make you feel loving. Without moaning my name. Natasha."

Sandali akong napatigil. Marahil nasabi niya iyon dahil sa sinumbat ko sa kaniya noon na nararamdaman ko lang na mahal niya ako while having sex.

"I-I'll go ahead then."  Usal ko saka humalik sa kaniyang pisngi.

"Natasha!" Sigaw niya nang makalabas ako ng kaniyang silid.

"Why?"

"Kahit sa labas lang ako. I just wanna make sure you were safely home." Pahabol niya habang nag susuot ng shirt.

"Sa Hacienda ni Papá." Sambit ko saka inabot ang kaniyang kamay.

"Can we have a dinner?" Tanong niya nang paandarin ang kaniyang Vios.

Napasulyap ako sa kaniya at sasagot pa lang sana nang bigla siyang mag salita.

"Come on! Don't act like you're having an hesitation coz I know, you won't say "NO" to me."  He chuckle.

Natatawa naman ako habang umiiling. Tama naman kasi siya. Hindi ako makakatanggi when it comes to him.

"Well I guess, you do know the answer."  Sagot ko nang naka tingin sa kaniya.

"Yeah. It's a yes right?" He smirked.

"Yup. But, what if I say NO?"

He pouted with puppy eyes. And it makes him looks like a kuting na lovable.

"If you refused, I'll fuck a prostitute then." Biro niya na kinainis ko.

"Fuck me then. I can be your prostitute." I muttered.

He laughed.

"Jerk!" I utter.

He laughed hoarsely.

Napuno ng saya ang sandali naming biyahe on my Papá's way home. Walang katapusan ang biro niya habang ako naman ay namimilipit sa kakatawa.

Nakalimutan ko tuloy itanong sa kaniya kung anong kaganapan sa kanila ni Trixie habang nasa ibang bansa sila.

"Seven to be exact. Sa old house natin. I'll wait for you.

"Darating ako." Tipid kong sagot habang kinakalas ang aking seatbelt.

"Thank you by the way."  Usal ko saka binuksan ang pinto.

"Spe--"  laking gulat ko nang marahas niyang hinila ang aking kaliwang braso at piniga na halos indahin ko ang sakit.

"I love you."  Sambit niya at tumitig sa akin na para bang may nais sabihin.

Titig na mayroong dilim. Batid kong hindi magandang ideya ang alamin ko pa kung ano iyon.

"I love you too." Sagot ko na pilit ngumiti.

"Wala ka naman sigurong kasalanan sa akin right?"  Tanong ko habang yakap siya.

"I have to go now. See you later."  Sagot niya saka kumalas.

Nadismaya ako dahil sa wala akong nakuhang sagot. At nag bigay bagabag iyon sa aking isipan. Parang may nais akong malaman na sa tingin ko ay hindi naman dapat.

Tatanungin ko pa sana siya kaya lang agad niyang sinagot ang tawag sa kaniyang telepono.

"Ash?"  Gulat na sambit ng hardinero.

"Kumusta po?" Naka ngiti kong bati.

"Nako! Hindi maganda 'to---" dinig kong sambit niya nang lampasan ko siya at diretsyong pumasok sa bahay.

Ala-una pa lang ng hapon. Susubukan ko pa dumaan sa mall kung saan naroon ang branch ng Amber's SC.

"But she ruined everything Dad!"

Napa angat ako ng tingin nang marinig ang hiyaw mula sa ikalawang palapag. Sa silid na bukas ang pinto ko narinig ang ingay. Sa kuwarto ni Beatrixie.

"Natasha?"  Gulat na sambit ni Mamá  galing sa kusina.

"Mamá!"  Usal ko saka siya niyakap.

Sandaling tumahimik.

Kasunod ng yabag na papanaog.

"Natasha!" Tawag ni Papá.

Napa singhal ako dahil sa tuwing tatawagin niya ako sa pangalan ko parang wala man lang siya kaamor amor. Para akong may kasalanang nagawa.

"What things brought you here?" Kunot noo na usal ni Beatrixie. Pumapanaog kasunod ni Papá.

I just ignore her. Wala ako sa mood para maki pag talo. At ayoko masira ang magandang araw ko at mauwi sa walang kuwentang bagay.

"Natasha, why did you do that?"  Kunot noo na tanong ni Papá habang naka pamewang.

"Did what Pa?" Pag tataka ko.

"Arturo, kakabalik lang ni Ash--"

"Belinda, iyang anak mo hindi pa rin tumitigil sa pakikipag compete sa kapatid niya. Sa ate niya!"

Ungol ni Papá habang naka lahad ang kanang kamay sa aking mukha.

Mariin kong kinagat ang ibabang labi.

Napapikit ako saka bumuntong hininga.

Heto na naman...

"That's true tita. She ruined my career, my life and everything!" Bulyaw ni Beatrixie kay Mamá na siyang kinagalit ko.

"Wag mong masigawsigawan ang Mamá! Kahit kailan, bastos ka!" Bulyaw ko.

"Natasha, tama na anak."  Mahinahon na sambit ni Mamá habang hawak ang aking balikat.

"No! Wala akong ginagawa sa kaniya--"  kalmante kong usal habang naka titig kay Papá.

"Wala? Alam mo ba na malaki ang nawala kay Beatrixie dahil sa ginawa mo?"  Inis na sabi ni Papá.

"Ginawa? What do you mean Papá?" Pag-tataka ko.

"Naki pag compete ka sa Ate mo.

Sabi ng manager niya, ipina-Cancel ang mga upcoming shoots niya at commercial. Dahil 'yon sa 'yo!"

"Arturo, parte ng traba--" ani Mamá.

"At 'di lang 'yon Dad, dahil yung offer sa akin sa Brunei at Bangladesh ay nawala! Hindi na rin daw ako mafe-feature sa Rising Star Magazine. Dahil si Ann ang pinalit nila sa akin! At dahil sinulsulan sila ni Ash!" Sabat ni Beatrixie.

Bulyaw niya na pumuno ng kabahayan.

"Papá--"  napa awang ang aking bunganga.

Wala akong ideya sa ganitong kalalabasan ng pag katalo ni Beatrixie.

Napayuko si Papá at umiiling. Naka pamulsa nang bumaling ng tingin kay Mamá.

"Nakakapagod ka na Natasha..." mahina at dismayadong sambit ni Papá.

"Papá! Talaga ba?"  Inis kong sabi.

"Narinig mo na ba ang paliwanag ko? Bakit parang---" pag papatuloy ko.

"Natasha, hayaan mo na." Usal ni Mamá.

"Hindi Ma," naluluha kong sambit.

"Pa, kahit sana makinig ka muna. Kasi Pa, kung ikaw pagod na-- Sakin Pa, ang sakit na."  Mahinahon kong usal na mayroong mapait na ngiti kasabay ng tulo ng aking luha.

"Arturo, sana naman 'wag mong kalimutan na anak mo rin si Natasha."  Madiin ngunit matapang na bigkas ni Mamá.

"Of course! I know. Pero hindi na tama ang ginagawa niya--"

"Hindi pa. Unfair eh! Sana kahit kunwari pakinggan mo 'ko! Professional ako when it comes to my work."  Pinunasan ko ang aking pisngi.

"Wala akong balak na masira ang meron siya. As a matter of fact, si Beatrixie ang humamon sa akin sa backstage."

"Liar!" She exclaim.  "Gusto mo 'kong pabagsakin kasi alam ko, at alam mo!"  Duro niya sa akin bago nag patuloy. "Na naiinggit ka dahil sikat ako at ikaw---"

"Tama na!" Bulyaw ni Papá.

"Pa, believe me or not, wala akong intensiyon--"

"I said stop!" Sigaw ni Papá.

"Arturo, tuwing pupunta rito ang anak mo palagi na lang kayong nag tatalo."  Dismayadong sambit ni Mamá.

"Dahil may kasalanan siya--"

"Kasalanan? Papá, baka nakakalimutan mo---" Huminga ako ng malalim saka nag patuloy.  "Career ko rin ang naka taya sa Competition na 'yon. At baka nakakalimutan mo na ANAK mo rin ako!" Pag tangis ko.

"Pero mas malaki ang nawala sa Ate mo!"

"Arturo? Puwede ba?"

"Malaki o maliit, regardless kung sino ang nawalan! Parehas mo lang kaming anak!"

"Admit it Natasha, you want to see me suffer kaya nakipag kuntsiyaba ka sa Judges!" Ani Beatrixie.

"Marami pa tayong dapat pag usapan Natasha!"  Sigaw ni Papá nang akmang tatalikod na ako.

"Para saan pa? Kung huhusgahan at mamaliitin mo lang naman ako?"  Galit kong sabi.

"I'm still your father! Hanggat nakikita ko ang mali mo, respobsibilidad ko na ituwid ka!"

"Oh! Ituwid ako? Pero baluktot ang pag-mamahal mo. May kinikilingan ka. May pinapaboran ka. May mas mahal ka and I am completely sure it's not me!"

Sigaw ko saka sinulyapan si Beatrixie na taas kilay at halatang natutuwa sa mga nangyayari.

"Gusto mo ituwid ang nakikita mong mali, kaya mo 'to ginagawa. At kahit kailan hindi mo itutuwid si Beatrixie. Dahil sa mga mata mo, Siya ang palaging tama at Ako--Ako ang malaking pag kakamali mo!"

"It's not like what you think--" ani Papá.

Napangisi ako at umiling.

"Sige nga Papá, kung ako ba ang natalo sa competition, papaboran mo rin ba ako? I bet it's a Huge NO!"  Hindi nakasagot ang Papá.

Saglit siyang sumulyap kay Beatrixie. Napakagat labi. At yumuko.

"See Papá,"  sambit ko saka tumakbo palabas.

"Natasha!"   Sigaw ni Papá at Mamá.

"Natasha!" Bulyaw ni Papá nang maabutan ako saka pinihit paharap sa kaniya.

Nangingiwi ang kaniyang  labi nang hawakan ang aking mga balikat.

Napayuko saka tumangis.

"I--I'm sorry Natasha..." Sambit niya at napahagulgol.

"Bakit mo ginagawa 'to Papá? Hindi ka ba nasasaktan kapag nakikita mo akong nahihirapan?"  Patuloy ako sa pag hikbi.

"Natatakot ako... duwag ang Papá mo Natasha! I'm sorry."  Garalgal niyang sambit

Hindi ko alam kung ano ang ikinakatakot niya. Siguro iyon ay dahil may sakit sa puso si Beatrixie.

"No. I'm sorry Pa. For not being your favorite.  You're my father too. But why the fvck I felt I'm not your daughter too?"

Inalis ko ang kaniyang mga kamay.

Mabigat ang bawat hakbang ko palabas ng Hacienda.

"Nakakapagod nga ba ako?"

I smiled bitterly.

"Ako rin. Pagod na ako sa sarili ko."