Chapter 12

(STACY❤)

"You remember me?" i virtually collapsed as a boy suddenly appeared in front of me.

The same with the boy that i saw few days ago who's filled with blood.

Unti-unting nagsitayuan ang balahibo ko nang bulungan ako nito.

Agad naman siyang tinutukan ng baril ng mga bodyguards sa likod ko.

"Don't u dare glued yourself to my younger sister." mariin'g nagbabanta ang tono nito.

"W-who?" nakakunot ang noo at kinakabahan kong tugon dito.

"Don't play dumb, bitch." mariin pa rin ang boses nito ngunit pabulong lang.

Matapos ang iilang mga katagang sinabi niya ay agad siyang lumayo sa akin atsaka napalitan ang kaniyang kaninang seryosong ekspresyon ng nakakakilabot na ngisi.

"See you around, Stacy." kaswal na pagpapaalam na to habang ako naman ako nanatili sa kinatatayuan ko at napaisip sa mga sinabi niya.

"Ma'am, ano pong sinabi sa inyo nung lalaki na yun?"

"Ma'am kilala ninyo po ba yun?"

"Ma'am Warren po ang pangalan ng lalaki na iyon."

Sabay-sabay nilang sabi ngunit ang una kong binalingan ng atensyon ay ang huling nagsalita.

"Warren ano?" nakakunot ang noo at nararamdaman ko parin hanggang sa ngayon ang tension kahit umalis na iyong hindi ko kilalang lalaki.

"Anonymous profile po ma'am,  maaaring hindi po talaga Warren ang pangalan niya. I'm sincerely apologizing for giving you a possibly false information, ma'am." magalang na tugon nito na tuluyan ng nakapagpatalikod sa akin atsaka hindi na pinansin ang iba pang tanong mula sa mga bodyguards.

I headed my way upstairs as i feel shattered for everything that's happening to me for awhile.

It's so strange. I don't want to dig in some deep thoughts behind my past again dahil for sure wala lang din akong maaalala. Hindi ko talaga kilala iyong mysterious monster na yun. She didn't even give some respect towards me, at isa pa i'm wondering kung ano ba ang ikinagagalit niya.

He left me puzzled when he didn't even ought to tell her sister's name to me. Pake ko ba ron? Or is it possible na isa yung babae sa mga naka-fling ko noong high school ako? Omg, is this a triggered sign of a karma? Shocks, i didn't expect any of this!

Nang matahak ang daan patungo sa loob ng room ko ay agad akong sumalampak papaupo sa kama.

I'm not exaggerating though may masama akong hinala sa maaaring gawin sa akin ng lalaking iyon kapag nagkita kaming muli ng wala akong bodyguards. As i realized kung anong silbi ng mga bodyguard ko ay muli akong napaisip kung bakit ipinabantayan ako ni mom sa mga ito.

Is it also possible that she knew? That my life is just about in danger? Saka ko lamang napagtagpi-tagpi ang sa tingin ko ay wala pa sa 1/4 na mga kahina-hinalang bagay.

1ST. The day where i'm almost kidnapped by somebody, possible na ang sinasabi niyang kapatid niya ang nagligtas sa akin mula sa mga kamay niya. Pero duguan siya non! Is it really possible na gumaling ang ganoong kalalang pagdurugo within just a few days?..

2ND. When i knew there's something strange na ina-act ang mga friends ko especially zhanaiah, is it possible that she knows this two?

3RD. The bodyguards. Dati na akong nagkaroon ng bodyguard pero isa lang! Bakit kaya nadadagdagan?

I sighed heavily atsaka hinilot ang aking sentido. Humiga ako ng panandalian para lamang malaman atsaka napasulyap sa alarm clock na naglalaman ng oras, 2:03 pm.

Sa sobrang pagod sa lahat ng bagay at mga taong nakapaligid sa akin ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako....

"Stacy dear." marahan ang panggigising sa akin ni mom as I groaned out of irritation.

Nang unti-unti kong imulat ang mga mata ko ay tumambad sa akin si mom na nakangisi at nakatitig sa akin.

Agad kong inilebel ang kamay ko malapit sa kanya, gesturing to pull me up.

She followed atsaka unti-unting sumeryeso ang kaniyang aura.

"What is it mom?" naghikab pa ako ng bahagya atsaka sumandal habang kasalukuyang nakaupo sa aking kama.

"May nga ipapakilala ako sayo, kanina pa sila nasa baba, let's go." muli siyang ngumiti ngunit tipid lang iyon.

Wala akong nagawa kundi sundan si maam hangga't sa tuluyan na naming matunton ang ikaunang palapag.

"Stacy, listen up. They'll be your new informants as of now." mom said na nagpataas ng kilay ko.

"I don't need them mom." hindi ko na napigilan ang pag-ikot ng mga mata.

"Don't worry dear, ang mga bodyguards mo lang ang kasama mo di sila susunod sa iyo." mom explain, mind reader as always.

"Okay so nice to meet y'all." maikling sabi ko rito atsaka ako hinigit ni mom ng marahas palayo sa kanila.

Kasalukuyan kaming nasa bandang malapit sa hagdan ng bitiwan niya ang mga kamay ko.

"I'm going to protect you in all cost, sweetie. Please don't be stubborn." mom seriously said as i shrugged.

Si mom ang hindi ko masuway kahit kailan. Kasi she knows me really well.

"May alam ka ba sa nangyayari mom?" seryoso ko ring tanong dito.

Unti-unting nawala ang ekspresyon niyang seryoso. I find guilt right through her eyes.

"It's all my fault, Stacy. I'm so sorry my dear." unti-unting pumatak ang mga luha sa kaniyang pisngi.