Chapter 4: Azaria Academy

The most prestegious and untouchable clan in the world, Blue Pegasus has been a home for notorious reapers or assassins. Above all, they have been lead by a leader called Grand master. The grand master has all the command of all of the mission and work inside the Villa. In her/his side is a council. A council is mostly contain of main family and higher ranking officials of the clan. The main purpose of the council is to help the grand master for the concern of the villa, planning a mission and everything that may benefits the clan.

The Arceneaux family who had been the founder of the clan had passed down the high position to the best candidate, generation to generation. The current grand master of the Blue Pegasus is Edward Arceneaux our dearly, merciless father.

Tinapon ko sa kung saan ang alarm clock na nasa sidetable ko. Kanina ko pa kasi naririnig ang tunog niya at nakakairita iyon. Narinig kung may kumatok sa ma'y pintuan nang room ko. Bahala kayo diyan basta ako matutulog ako boung umaga.

Ilang sandali pa'y naramdaman ko ang pagyugyog sa akin ni Frost at ang pagtawag sa pangalan ko.

"Wynter unnie, gising na ma'y pasok pa tayo." iminulat ko ang mga mata ko para makita siya.

"Oh!" sagot ko. Pinilit kung bumangon pero piste talaga. Inaantok pa ako. Nakita kung lumayo sa 'kin si Frost nang makitang inangat ko ang katawan ko. Pero ilang sandali lang bumagsak din ako ulit.

Nagising ako nang maramdaman kong may malamig na bagay na tumama sa katawan ko. Pagmulat ko nasa shower room na ako at pinapaliguan nang tatlo kung kapatid na halatang pagod na pagod.

"Oh! Anyare sa inyo?" patay-malisyang tanong ko sa kanila kahit alam ko naman ang totoong nangyari.

"Nagtanong ka pa?" wika na lang ni Night sa akin at tsaka siya lumabas kasama pa nang dalawa at isinarado ang pinto nang shower room.

Alam kung kinaladkad na naman nila ako habang natutulog. Eh! Aanhin ko ba? Eh! Ang sarap matulog. Dahil andoon na din naman ako sa shower room naligo na lang ako. Pagkatapos kung maligo ay nagbihis na ako. Isang blue tattered jeans, black boots, white v-neck shirt at black leather jacket. Pagkatapos magbihis ay lumabas ako nang kwarto.

Naabutan kung wala sila sa living room. Dumiretso na lamang ako nang dining hall dahil may narinig akong mga nag-uusap doon.

"Oh! Andito na din sa wakas ang sleeping beauty." hindi ko pinansin ang sinabi ni Night at umupo nalang ako sa tabi niya.

"Where's tita Monica?" tanong ko sa kanila dahil wala kasi si Tita sa hapag-kainan.

"Nasa room pa po niya siya, Miss. Alas-tres na po siya nakauwi kagabi." sagot ni Shine.

"Is she seeing someone?" umiling si Shine sa tanong ni Blade.

"Mula po nang mamatay si Sir Frank ay wala na pong ibang minahal o ibang pinag-laanan nang pansin si Miss Monica. Natutuwa nga po kami dahil dumating po kayo sa buhay niya. Naging makulay na din ulit ang buhay ni Miss Monica."

"Whose this Frank?" tanong ko. May hinala akong asawa niya ito o kasintahan pero gusto ko paring marinig ang sagot ni Shine.

"His my son." napatingin kaming lahat sa babaeng pumasok sa dining hall. Deva ju! Parang nangyari na din ito noon sa Korea. Yung bigla nalang siyang susulpot at sasagutin ang mga tanong namin kay Shine tungkol sa kanya. Umupo siya sa pinaka center table. Kaagad naman siyang pinaglingkuran ni Shine.

"Frank is my only son. He is the only memory that I have from my husband before he dies from a fatal accident." So basically, Frank is our cousin.

"Can we all know, what is the cause of Frank's death?" ani Spring. Ngumiti si Tita Monica bago humigop nang kape. I don't like this side of her. Pakiramdam ko ang dami-dami niyang tinatagong sekreto.

"He was killed." sabay-sabay kaming napatingin sa kanya nang sabihin niya iyon. Akala ko ay wala siyang balak sagutin ang tanong ni Spring dahil ang tagal bago siya sumagot pero sa huli'y sinagot niya parin.

"I was in a bussiness trip when some intruders enter our house and killed my people including my son. I was devastated that time that I almost forgot to live but, Seirenna help me." she was talking about our mom.

"She said that I have to live because someday she will left to me her most precious treasures. And that's you, girls." ngumiti siya sa amin. Ngiting genuine yung walang bahid nang peke at pag-aalala. A kind of smile that I wanted to see in every person I met.

"Now that all of you is on my side. Hindi niyo alam pero sobrang saya ko to meet you girls and be all of your second mother. Thank you, for filling in the spots that my son left. I promise that I will protect all of you from the clan until my last breath." tumayo ako at lumuluhod sa harap niya.

I might be the most awkward and unromantic niece right now but I don't care. This person in front of us is willing to sacrifice her life for us. She's willing to give us a second chance to live with although we are also a killer just like a person who killed her son. I most give her my foremost respect.

"Thank you for everything. We promised to be in your side forever until our last breath, tita-mom." napayuko ako out of embarassment. Did I call her tita-mom? Sana hindi niya narinig?

"What did you call me?" Napaangat ako nang ulo. Ang lawak nang ngiti ni Tita na halos umabot na ito sa tainga niya. Here she go, again. Bumalik ka naman iyong pagiging childish niya.

"Walang ulitan sa mga bingi." tumayo na ako at bumalik sa upuan ko. Napahalakhak naman ang kambal-tuko habang si Spring ay iba ang tingin sa 'kin. Nachi-chesesan siya sa tawag ko kay tita. Ngunit siya naman ay napipilitan ding tumawag nang tita-mom.

Natapos ang almusal namin na ang saya nang ngiti ni Tita. Panay pa kanta niya na tinawag ko daw siyang 'tita-mom' na hindi ko naman matandaan. Tsk! Bakit ko ba natawag sa favorite call name niya?

"Girls, mamayang 7 pm may dinner tayo kasama ang isang mahalagang tao." tumingin sa akin si Tita Monica.

"Especially to you, Wynter."

"Me!" itinuro ko ang sarili ko. Napatingin pa 'ko sa tatlo kung may ideya sila pero umiling lang sila.

"Don't be excited my dear." excited? Hindi naman ako excited ah. Curious lang ako kung sino ang tinutukoy niya.

"Makikilala mo din siya mamaya. Enjoy your day girls." ani Tita tsaka niya sinarado ang kotse namin. Pinaandar naman ni Autumn ang kotse.

"Who will be that special person unnie!?" tanong ni Spring.

"Aba malay ko!" sagot ko sa kanya sabay kibit-balikat pa. Eh! Sa hindi ko naman talaga alam. Siguro nang gogood time na naman si Tita Monica.

Ilang minuto lang din ay nakarating din kami sa campus. Siyempre natulog muna ako. Ginising naman ako ni Spring nang makarating kami.

"Kailangan muna nating dumaan nang dean office bago tayo pumasok sa mga class natin." ani Spring.

"Did you know where the dean office is Spring?" tumango si Spring. Sumunod naman kami sa kanya.

Habang naglalakad ay may iilang students na napapatingin sa amin. Tsk! I really hate attention.

"Hindi ko gusto ang mga titig nila." bulong ni Autumn. Sapat na para marinig naming tatlo.

"Hayaan niyo sila. Just act normal." wika ko kahit na sa loob-loob ko ay gusto ko nang pagtutusukin ang mga mata nila.

Ilang sandali lang din ay narating na din namin ang office nang dean. Kumatok si Spring, nang marinig niyang may nagsalita sa loob ay pinihit niya ang selyadora.

Tumambad sa amin ang mukha nang isang babaeng nasa 50's na yata ang edad. Halata sa pananamit niya ang pagiging respektadong tao.

"Were transferee from Korea." si Spring ang nagsalita.

"Oh! You might be the niece's of Miss Verschaffelt. Tama nga ang sabi niyang ang gaganda nang mga pamangkin niya." ngumiti lamang kami sa sinabi niya. Knowing Tita Monica, sigurado akong pinagmayabang na naman kami sa mga kakilala nito at hindi exempted ang babaeng ito.

"Upo muna kayo." itinuro niya ang mga upuan sa harapan niya. Nagsi-upuan naman kami doon.

"Monica is one of my friend kaya natutuwa akong makilala ang mga pamangkin niya." ngumiti lamang kami sa sinabi niya. Halata sa boses niya na genuine talaga siya.

"Are you quadruplets?" tanong niya sa amin. Umiling ako.

"Ah. Just siblings." umiling ako muli. Nakakunot na ang noo niya.

"Were quintuplets." sagot ko. Na ikinagulat niya.

"So, Where's the other one?" bakit ang daming tanong nang dean na to?

"Its a long story. Can we take our schedule now?" doon lang siya nagising nang sabihin ko iyon. Kinuha niya ang mga papel sa drawer niya at nilagay sa ibabaw nang mesang kaharap namin. Kinuha ko ito at binasa, mga schedule nang class namin. Kinuha ko yung akin at binigay kay Spring ang iba. Ibinigay naman ni Spring sa dalawa ang sa kanila.

This is our first time that we may separated. Paano naman kasi kumuha kami nang iba't-ibang kurso. As expected Summer take the medicine. Autumn, she enrolled to Fashion Designing, napakahilig kasi ni Autumn na magdesinyo nang damit. Spring take Information Communication Technology, hindi naman nakapagtataka iyon dahil mahilig si Spring sa computer at kadalasan siya ang naatasan ng mga hackings kapag may mga misyon kami. At ako, I took Bussiness Management wala lang trip ko lang. Sabi ni tita, kapag matanda na daw siya ibibigay na daw niya sa akin ang kompanya nang family. Siyempre, malaking kompanya iyon. Mas okay na iyon kaysa naman doon ako sa loob nang Villa Arceenix na puro illegal ang gawain nang tao doon.

"Can we go to our classes now?" tanong ko sa dean. Tatayo na sana ako ngunit pinigilan niya kami.

"Can we wait a little. May hinihintay pa tayong isang tao." after she said that may kumatok sa pintuan. Napabalik muli kami sa pag-upo at napatingin sa pintuan.

"Come in." pumasok ang isang lalaki. Naka tattered blue pants siya, naka black shoes, naka leather jacket at naka v-neck white shirt sa loob.

"Nag-usap ba kayo sa sosoutin niyo? Bat matchy-matchy kayo nang sout." ani Summer na nasa tabi ko. Anong problema nito? Binatukan ko siya nang mahina. Sinamaan lang niya ako nang tingin habang himas-himas ang bahagi nang ulo niyang binatukan ko.

"Mr. Collins, mabuti at nandito ka na." napatingin ako muli sa lalaki. Bat feeling ko nakita ko na siya? Nakita ko na ba ang lalaking ito? Saan naman? Ba't pamilyar sa akin ang mukha niya?

"This is Matthew Shaun Collins, he is a SSC president of Azaria Academy." napatingin siya sa amin. Ngunit ang tagal nang titig niya sa akin bago niya muling ibalik ang titig sa dean.

"Mr. Collins, They are the niece's of--"

"I know them maa'm." ngumiti lamang ang dean sa sinabi nang lalaki.

"Girls, Matthew will be your tour guide today."

"WHAT!" sabay-sabay pa kaming apat na nag-react.

"Maa'm we don't need a tour guide. Kaya na po namin ang sarili namin." angal ko kaagad. Pakiramdam ko hindi ako komportable makasama tong lalaking to lalo na at parang pamilyar siya sa akin.

"Oh! Alam niyo na ang mga classroom's niyo? Kung nasaan ang mga departments niyo? Ang mga proffesors? At mga rules and regulation nang school?" dahan-dahan akong napailing.

"That's why you need Matthew."

"Can we suit it up on ourself?" ani Autumn.

"Tama."

"Tama." napatingin kami kay Summer nang nag-aalangan pa siyang sumagot.

"Ah! Tama?"

"Let me do my job." napatingin kami doon sa Matthew nang sa wakas ay magsalita ito.

"As a SSC president my duty is to let the students know the school rules and perform desciplinary action if ever you opposed it. If ever na may lumabag man sa inyo by accident isn't it our mistakes that you don't know the rules." supladong wika pa nito.

"He have a cold looks and aura just like you." bulong sa akin ni Summer.

"Shut-up, Sum." bulong ko din sa kanya pabalik buti naman at sumunod. Magrereklamo pa sana si Spring ngunit kaagad ko siyang inunahan.

"Okay fine. We will let you do your job then." tumayo ako at hinarap siya. Nakipagtitigan ako sa kanya. Nakipagtitigan din siya sa akin. Bakit parang pamilyar talaga itong lalaking to sa 'kin? Saan ko nga ba siya nakita? Tsk! Hayaan na nga.

Pagkatapos nang argumento sa loob nang dean's office heto kami ngayon nasa likod at nakasunod sa Matthew na ito na kanina pa talak nang talak. Wala naman akong naiintindihan dahil inaantok na naman ako.

"Kailan pa ba titigil yan?" pabulong kung tanong kay Spring. Inip na inip na kasi ako. Gusto ko na talagang matulog.

"Unnie! Be patient, tsaka ikaw naman pumayag nito diba?" napa buntong-hininga na lamang ako. Bakit ba pumayag pa ako kanina?

"Wynter Sandrine Verschaffelt." narinig ko ang pangalan ko kay Matthew.

"Is their anything wrong Mr. Collins?" naglakad siya papalapit sa akin.

"Are you not comfortable with me?" humalak-hak ako nang peke.

"In not saying anything Mr. Collins. Im just so bored that Im about to fall asleep to your lecture."

"So, you're bored?"

"Ano sa tingin mo?" nagulat ako nang ngumiti siya. Ngiting nagbalik sa 'kin sa isang senaryo.

*****.

Nasa kalagitnaan ako nang pagtulog nang nagvibrate ang phone ko sa bulsa. Siguro'y sina Fros-este Spring na ito at tinatawag na ako para umuwi. Hay kailan pa kaya ako makakatulog nang tahimik na walang distorbo? Ihinilig ko ang mukha ko sa desk at napatingin sa kanang gawi.

Nagulat ako nang may mga pares na mga matang nakatingin sa akin. May isang lalaking nakaupo sa kabilang row. Nakahilig din ang kabilang pisngi niya sa desk habang nakatingin sa akin. Parang huminto ang oras at hindi ko man lang namalayang natapos na sa pagvibrate ang phone ko sa bulsa sa sobrang titigan naming dalawa.

May kung anong bulate sa tiyan ko nang ngumiti siya sa akin. Anong nangyari sa akin? Kaagad akong tumayo upang makalayo sa lugar na iyon. Ang lalaking iyon, mayroon ba itong hipnotismo at hindi ko man lang nailayo ang titig ko sa kanya? Ngunit sa tanang buhay ko ay wala pang taong kayang makipagtitigan sa akin. Wala. Dahil sa huli'y sila parin ang umiiwas nang tingin. Pero kakaiba ang mga pares nang matang iyon. May kakaiba akong naramdaman sa lalaking iyon.

*****

Halos mapauwang ang bibig ko nang marealize kung siya iyong lalaking kasama ko noong isang araw sa bakanteng classroom.

"It seems like you finally realize who I am, sleeping beauty?"

"Sleeping Beauty?" napatingin ako sa mga kapatid kung nagreact sa tinawag niya sa akin. Pati ako clueless din sa tinawag niya. Pero wala na akong pakialam sa kanya ang problema ko ngayon ay ang tatlong pares na mga matang nais malaman ang istorya sa likod nito.

"Let me explain." wika ko na lamang sa kanila nang halos tanuwin na nila ako sa mga titig nila. Napatingin ako kay Matthew, nakasmirk lang siya sa akin. Walangya to!' pinahamak pa ako.

"So you don't know, him?" tumango-tango ako sa sinabi ni Autumn. Matapos kung e-explain sa kanila ang nangyaring pagkikita namin ni Matthew noong isang araw.

"Then, why did he call you sleeping beauty?"

"Ewan!' ko sa kanya kung ba't niya ako tinatawag nang ganoon."

"Because she sleeps beautifully." sagot ni Matthew at inilatag ang mga pagkaing pina-order namin sa kanya. Nasa cafeteria kasi kami at si Matthew ang pinag-order namin. Job, huh!' Job niya yung mukha niya.

"Hoy! Mr. President, order ka ulit nang hamburger at keso de bola doon." ani Autumn at tsaka niya binigyan nang pera si Matthew.

"How can I find keso de bola here?" reklamo niya.

"Bahala ka na diyan. Diba sabi mo its your job." frustrated na napakamot nalang sa batok si Matthew tsaka muling bumalik sa counter.

"Did you feel na may gusto yan, sa 'yo?" napatingin ako kay Summer nang sabihin niya iyon.

"Are you crazy Sum." ngumiti siya sa akin.

"Just kidding." wika pa nito. Pinabayaan ko na lang ang mga nakakagulat na biro ni Summer at tinikman ang pagkaing binili ni Matthew.

"What's wrong with you Sum, i thought you're a man hater?" takang napatingin sa kanila si Summer matapos nitong sabihin iyon.

"I am not?" kaagad na binatukan siya nang kambal-tuko niya.

"Kanina mo pa siya pinagtatanggol, gaga." dagdag pa nito sa kanya.

"Oh!" dumating si Matthew dala ang hamburger na pinabili ni Autumn. Ngunit walang keso de bola. Baliw naman kasi itong kapatid ko. Ewan ko ba kung ba't siya nagpabili nang keso de bola eh' August pa lang ngayon. Eh' sa December pa iyon makikita. Uupo na sana si Matthew sa tabi ko ngunit pinigilan siya ni Autumn.

"Where's my keso de bola?" tanong niya.

"Paparating na. Oh! Andiyan na nga oh." itinuro niya ang isang crew nang cafeteria na paparating at may dala ngang keso de bola. Halatang sa crew ang pagka haggard. Pusta ko sa labas pa nagpabili ang isang to.

"Bilis ah."

"Naman." tuluyan na ngang naka-upo si Matthew sa tabi ko. Nainis naman ako dahil hindi ako makakain nang maayos. Hindi kasi siya kumakain at nakatitig sa 'kin nang wagas.

"Im not a movie." wika ko sa kanya. Tumawa lamang siya.

"Sa wakas nagsalita ka na din." aniya.

"Im not deaf. Offcourse! I can speak."

"Taray ah." ngumi-ngiti parin siya sa akin. Samantalang kanina halos magdikit na yung dalawang kilay niya sa pagiging suplado.

"Hey! Mr. President. We don't have any tour or lecture anymore?" tanong ni Spring. Umiling si Matthew.

"Nothing anymore, naturo ko na sa inyo ang department at classroom's niyo at ang mga iba pang dapat ituro. Wala nang lecture." sinasabi niya iyon habang nakatingin sa akin.

"Then, bakit ka pa nandito?" wika ko sa kanya.

"Ang harsh mo naman. Offcourse, kumakain ako." kinuha niya ang burger na inorder niya at kinagatan ito ngunit nakatingin parin siya sa akin. Tsk! Problema ba nang lalaking to?

"Are you mocking me?" inis kung tanong sa kanya. Ngumiti siya sa akin. Walang halong insulto iyon pero naiinis pa rin ako.

"Im just adoring you, sleeping beauty." magsasalita pa sana ako nang tumunog ang intercom nang boung school.

"Requesting Mr. Matthew Shaun Collins please proceed to the SSC office now." Napangiti ako. Hindi lang dalawang beses siyang tinawag kundi limang beses. Mukhang kailangan niya talagang bumalik sa opisina nila.

"Oh! Tawag ka. Alis na."

"Shit!." mura niya. Tumayo siya sa kanyang kina-uupuan ngunit bago pa man siya malayo ay nagbilin pa siya nang mga malulupit na salita.

"See ya! Girls." napa cross nang kamay si Autumn. Tumingin siya sa gawi ko.

"See you again, sleeping princess." aniya na halos ikalaglag lamang nang panga ko. Kaagad na nawala sa harap ko si Matthew matapos sabihin iyon. Hindi pa nga ako nakakarecover nang mapatingin ako kay Summer.

"What are you doing Sum?" gulat na tanong ni Autumn. Nagtitili kasi siya na parang kinikilig. Napatigil siya sa ginagawa at napa-ayos nang upo.

"Hehe!" nag peace sign siya. Nagkaun-tugan ba tong dalawang tuko at nagkabaliktad yata ang mga utak? Ang man-hater na si Summer ay nagawang tumili sa mga banat sa akin nang SSC President nang Azaria Academy habang ang ever supportive sa mga lovelife namin noon na si Autumn ay nagiging man-hater na. Ano bang nangyayari sa mundo?

"He's not bad though, ate. His smart, he got a looks and also rich." ani Spring habang humihigop nang soda.

"I can see that his interested in you."

"Whatever Spring but I'm not into him." sagot ko tsaka na ko tumayo.

"Were are you going?" tanong ni Autumn nang tumayo ako.

"Sleeping." sagot ko sa kanila di naman sila umangal dahil hindi naman kami magkaklaseng apat. Mamayang hapon pa naman ang next subject ko kaya maghahanap muna ako nang matutulugan.

"If you need something just call us." bilin pa ni Summer. Kumaway lang ako sa kanila nang nakatalikod.

Habang naglalakad at naghahanap nang matutulugan ay panay ang tingin sa akin nang mga students. Tsk! Hindi talaga ako komportable sa mga titig nila. Pakiramdam ko ay may mangyayaring masama kapag nagpatuloy na ganito.

Napatingin ako sa cellphone ko nang Nagvibrate ito sa bulsa ko. Tiningnan ko si Tita Monica ang tumatawag.

"Yes, tita."

("You have class, this afternoon?")

"Yes, I have."

("Can't you attend the class.") kumunot ang noo ko. Bakit pinapaki-usapan niya akong hindi umattend nang class mamayang hapon.

"Why, tita is their something wrong?"

("You have to go home now, I have an important thing to discussed with the three of you.) aniya.

"What is it, tita?" nacurious ako. Ano ba iyon?

("Snow is alive.") pagkarinig ko nun ay kaagad kung tinungo ang parking lot. Habang papunta doon ay tumawag si Spring.

"Unnie! Nasa parking lot na kami. Kailangan nating umalis. Ngayon din." giit niya.

"Wait me there, I'll be there in a minute." habang papunta sa parking lot ay samot-saring pakiramdam ang nararamdaman ko. Natutuwa ako dahil may chance na buhay siya ngunit hindi ko parin maiwasang mangamba.

Tinakbo ko ang pagitan namin nina Summer nang makita ko silang nag-aantay sa labas nang kotse namin. Kaagad naman silang nagsipasukan sa loob nang kotse kasabay ko. Hinihingal pa ko nang paandarin ni Autumn ang makina. Sa ngayon iisa lamang ang nasa isip ko. Ang kumpirmahin kung buhay nga ba ang kinakapatid naming si Snow Arceneaux.

.....