webnovel

Chapter 15

Behind Shelves |Date

  "I can't have you, I'm sorry. It was not you, it was me...AYSH!!" Napasabunot ako sa akin sarili matapos kong basahin ang isa sa linya sa aking sinusulat.

  Today I am here in front of my laptop, trying to squeez my brain and let out those words to write a chapter for my Novel, but it seems like what I write is lame. It was not unique, It was not that good.

  Napasalum-baba nalang ako sa huminga ng malalim. Mabilis kong kinuha ang hoodie ko at lumabas sa loob ng bahay kahit na tanghaling tapat.

  Napakainit sa labas pero ininda ko yon para lang makapunta sa pinakamalapit na store. I want to get some air and I want to chill my mind, I am so stress and I don't know why.

  Pumasok ako sa 7/11 store na malapit sa bahay namin, bumungad naman sa akin ang napakalamig na hangin. Wohooo

  I want to get some refreshing drink and a hotdog pero bakit ganon, ang hirap pala maging maliit.

  I tried to get the bottle that I want in the fridge thankfully I get it and pay for it with a hotdog in my other hand.

  I went outside the store and eat my food there. Tumingin tingin ako sa paligid habang nginunguya ang aking pagkain. Hindi ko naman inaasahan na makikita ko si Steven kasama ng dalawang kaibigan nito.

  They seemed so happy talkin about something. I don't know the name of his two friends but I know that they're in the same class.

  And by the way.....bakit napadpad sila rito??

  Hindi kona maitanggal ang paningin ko sa kanila at nagulat ako ng ituro ako ng kaibigan ni Steven kaya napatingin ito sa akin. Halos mabulunan ako sa kinakain kong hotdog nang magtama ang paningin namin ni Steven.

  It's been a while pero bakit ba para akong nahihiya na ewan. So I tried to put all the hotdof and bread on my mouth and drink. After that I am fixing myself and was about to stand when they successfully went in front of me with a big and wide smile.

  "O-oh...H-hi!" Nakakahiya pero nabigla ako kaya napabati ako at kumaway sa kanila. Iniwas naman agad ni Steven ang tingin nito sa akin na tila ba ayaw ako makita.

  "Hello, hmmm Selene, right? By the way, I am Mark." Mark offered his hand on me with a smile on his lip. Tatanggapin kona sana ang kamay nito pero tinabig ito ni Steven.

  "Tara na, dude." He said and dragged the two. Mark tried to talk to me and sticking his head on me while Steven is dragging him out of the way.

  "Ingat sa pag-uwi, Selene!" Tumango nalang ako at ngumiwi. Anyare? Bakit parang galit si Steven sa akin?

  Napailing nalang ako at tinitigan sila. Umuwi narin ako pagkatapos non. Bakit kaya ganon siya? Hindi kami close pero hindi rin okay sa akin na parang may umiiwas sa akin.

  Napahiga ako sa kama ko at napatitig sa kisame. Bakit ba wala na akong maisip na magandang isulat? Ang sakit naman non, unti-unti na naman akong nawawalan ng inspirasyon at ideya.

  Tinignan ko naman ang laptop ko at nakita ang blankong pahina. Ano na ang gagawin ko? Kailangan na ng Miraculus ang next 5 chapter next month, and I still can't get the best idea to write hays. Feel ko ang panget ng plot eh, ayoko na.

  Kringg...Kringg!!

  "Ay anak ka ng tokwa!" I was startled when my phone rung. Napahawak naman ako sa dibdib ko at huminga ng malalim bago ito sagutin.

  "Hello, sino ito?" A minute of silence and I was about o hung it up when someone talks and it surprise me.

  "Can go down for a bit?" Lumaki naman ang mata ko. Anong ibig sabihin niya?

  "What do you mean? Are you in front of my house? And how did you know my number, Steven!?" I am panicking and I felt my heart is beating so fast and it can break my ribs.

  "From David and yes I am in front of your house." And by that he hung it up and I quickly went out of my room and I saw my mom walking her way towards me with a wide smile.

  "May naghahanap sayo anak." She wiggled her eyebrows and teasing me. I gave her a tired look and went to the door just to see Steven.

  Woah!!

  Parang huminto ata ang mundo. Hindi ko siya makitang kumurap, kahit ang mga ibon ay huminto sa pagkislap ganon din ang pagsayaw ng mga halaman sa hangin.

  The only thing I knew that did not stop is my heart beat. Anong kalokohan ito?!

  Sinampal sampal ko ang pisngi ko at lumapit sa mukha ni Steven, tinapik tapik ko ito pero hindi gumagalaw. Ano ito? Nababaliw naba ako?

  Napakagat naman ako ng labi ng biglang bumalik ako sa wisyo. Sobrang lapit ko kay Steven at tila ba takang-taka ang mukha nito.

  "What are you doing?" He ask and I did not know that I am standing at the edge of the stair in front of our door. I was about to fall but then he grab my waist and catch me to stay in my position.

  I look on him, schocked as I grip on his arms. Ano bayan Selene bakit ang daming katangahan ang nangyayari?

  Tinulak ko naman si siya at inayos ang postura ko. Nakakahiya ano ba ito, Selene umayos kana.

  "Aray ha." Reklamo niya at tumawa ng bahagya bago idinaan ang daliri sa kanyang mahabang buhok, tumingin ito sa akin at tila ba parang naudlot ang aking hininga.

  Anyare ba kasi?

  "B-bakit kaba kasi andito??" Kanina lang nagkita kami at parang galit siya tapos ngayon pupunta siya dito anong hanesh ito?

  "I just want to ask if you're free tonight?" Ngumiwi naman ako at napakamot ng batok. Ano bang meron at niyayaya ako ng magkapatid? Para saan ba? May kompetisyon ba?

  "Saan naman yan ha? Busy ako, sorry." I was about to face my back on him but he grab my hand and stop me from walking away.

  "Marie is having a party tonight and I want someone to acompany me, in short I want you." Mabilis naman gumalaw ang ulo ko at nagtaka.

  "Luh? Close ba tayo, Steven? Saka bakit ako? Madami kang chix dba, wag ako busy ako." I said. Pero sizzzz bakit ako? Hindi ko mapaliwanag pero nagwawala ang loob ko nang magtama ang tingin naming dalawa.

  May bahid ng lungkot sa kanyang mata nang tanggihan ko ang kanyang alok. Bakit hindi si Marie ang yayain niya para samahan siya? Tutal makati naman yon.

  "I have something to tell you in the party so, come with me." I raised my eyebrow. Ang weird so bakit after party pa niya sasabihin yung sasabihin niya? bakit hindi ngayon?

  "Ayoko nga, ayaw pa naman ni ma—"

  "Napagpaalam na kita sa mama mo. She said yes and she trust me maybe a little rewards since I met her the other day on the store and I helped her, I didn't know that she 's your mother." Steven said with a smile, he's so confident that I can't say no.

  "Ano ka chix? As if papayag ako." I said and   cross my arms.

"Papayag ka at susunduin kita mamayang 7pm, wear formal clothes. Not too short, not too long. Bye." He said and run towards the car and drove it away. A smile formed into my lip and I can't help but to felt happy. It was mixed!!

  I am happy since I guess he is not mad at me and he ask me to be his date on the party. Tho he did not said it directly lol.

  "Sus, ngumingiti na naman ang aking anak." I heard mom said from behind and I whined.

  "Maaaaa hindii ah." We both laughed and I went upstairs to get prepare.