Capítulo três

Unti-unting kinakain ng kadiliman ang buong kwarto kung saan ako ikinulong ng magaling kong asawa. My father's celebration is not yet still finished and instead of letting me wander around, I've been locked up here for better, and for worse.

Why did even that man bother helping me kung siya rin pala mismo ang magbibigay sa akin pabalik kay Philip? That man must have been insane for doing this to me. He knew everything about me and the status of my relationship with my husband and my father's new family pero bakit niya pa rin ako nagawang maisuko sa asawa ko? What was his motive for playing a game with me?

Nakaupo ako ngayon sa pinakasulok ng isang kwarto kung saan ay napaliligiran ng mga sira at maalikabok na upuan. Halatang ginagamit ang mga ito sa mga okasyon ngunit inabanduna na lang dito dahil hindi na mapakikinabangan pa.

Inilagay ko naman sa tabi ang pares ng aking sandals na tinanggal ko pa kanina para lang makatakbo ng mabilis. Sa huli, napunta rin sa wala ang pagtakbo ko. Itinaas ko ang aking dalawang binti para yakapin at samahan ang sarili hanggang sa kusa akong napatingala. Napatingin ako sa maliit at nag-iisang bintana nang biglang mamatay ang ilaw kasabay ng malakas na pagkulog at pagkidlat na bahagya kong ikinagulat. I used to be afraid of the dark, heavy rain, thunders and lightning, pero wala ng mas nakakatakot pa na mapunta sa poder ng magaling kong asawa at mabuhay kasama ang isang pamilyang walang kwenta. Kaya imbis na yakapin ko ang sarili sa takot bunga ng malakas na pagbagsak ng ulan ay mas takot ako sa kung ano ang maaari nilang gawin ngayon. Halos mag-iisang oras na rin akong nandito at paniguradong sasabihin ni Philip kay dad ang ginawa kong pagtakas.

I wouldn't be surprised by then na pupuntahan nila ako dito para pagalitan at sigaw-sigawan. Pag-uwi naman namin ni Philip sa bahay niya, I will be punished again and so, why would I care? Sanay naman akong masaktan sa poder nilang lahat.

Hindi nagtagal, katulad ng inaasahan ko ay bumukas ang pintuan kaya napatingin ako roon. Sumalubong sa akin ang masamang ngiti nina Adriana at tita Mercedes na humakbang papalapit sa akin, "Oh dear Gale, here you are," saad ng magaling kong tita na bahagyang yumuko para tapatan ako, "If I were you, you shouldn't have enraged your husband. Ikaw din naman ang mahihirapan," saad nito sa tonong may pang-aasar kaya nginitian ko siya ng masama.

"And the hell you care, tita?" nawala naman ang ngiti nito at maayos na tumayo dahil sa inasal ko. Pinagtaasan niya pa ako ng kilay bago nagsalita, "Looking at your situation as Philip's wife, hindi ko pa rin talaga maisip kung bakit nakakayanan mong maging matapang sa harapan niya?" nagkibit-balikat ito habang nakatayo sa harapan ko.

"Why tita? Dahil ba hindi mo kayang maging matapang sa harap ni dad? Is it because you're not as braver as me?" pabalik kong tanong. Ngumisi ako na nagbigay inis sa mukha nito.

"As far as I know, you don't truly love each other, do you?" unti-unti akong tumayo para tapatan siya, "You're running after his wealth, fame and reputation to the public. Aside from that..." napatingin ako sa ibang direksyon na tila nag-iisip.

I glanced at her again with a look of disgrace, "S*x, isn't it?" ang malamig na palad naman niya ang dumapo sa aking pisngi nang sabihin ko 'yon. Hindi pa rin nawala ang masamang pagngisi ko at ibinalik lang ang tingin sa kanya.

Alam kong natamaan siya sa mga sinabi ko dahil 'yon ang totoo at hindi ako tanga para hindi ko malaman ang tungkol doon, "Bawiin mo ang sinabi mo!" mahina ngunit may galit nitong saad. Siya naman ang pinagtaasan ko ng kilay, "Why tita? Totoo naman hindi ba? I am just being honest," dagdag ko pa na tinignan si Adriana.

Oh, her angelic daughter with evil wings. Umuusok ang tainga at ilong nito dahil sa kung paano ko tratuhin ang nanay niya, "In fact, 'yon din naman ang habol ni dad sa'yo, hindi ba?" and with that, she slapped me again on the other side.

"Hindi mo magugustuhang sabihin ko sa daddy mo ang lahat ng sinabi mo tungkol sa aming dalawa!" sigaw nito na halatang nanginginig na sa galit. That's it. Magalit lang kayo. That's exactly what I really want to happen and I won't stop 'til you burst out.

"Of course, just like you, my dad will surely slap me too dahil totoo naman ang mga sinasabi ko. But you know what, tita Mercedes?" humakbang ako papalapit sa kanya nang mapansin ko na kulang na lang ay maiyak na siya.

"General Vincenzo never really loved you since birth at alam mo 'yon. Alam mo sa sarili mo kung gaano niya kamahal si mommy, right? That's why you gave him the things your sister couldn't give him kaya doon ka lang niya nagustuhan but his heart still belongs to my mom in her grave," that's right, she's the sister of my mother who became my father's mistress.

Biglang nabaling ang atensyon ko kay Adriana nang mahigpit niyang hinawakan ang buhok ko, "Bawiin mo lahat ng sinabi mo sa nanay ko!" galit niyang sigaw kaya hinawakan ko ang isang kamay niyang nakahawak sa buhok ko. Kulang na lang ay makalbo na ako sa ginagawa niya pero mas marahas pa rin si Philip kumpara sa kanya kaya maiinda ko 'yon, "Pwede ba bitawan mo ako!" sigaw ko na malakas siyang itinulak papalayo sa akin dahilan para mapasalampak siya sa sahig at samaan ako ng tingin.

"What's happening here?" napatingin kami sa pintuan nang marinig ang boses ni dad. Napatingin siya sa gawi namin habang kasama niya si Philip na nasa likuran nito, "Adriana, are you okay?" biglang nilapitan ni tita si Adriana at nag-iba ang itsura ng dalawa na tila isang inaapi kaya hindi ako makapaniwalang natawa.

They would put up this act again para palabasin akong masama. Sabagay, bakit pa nga ba ako magtataka? Ako naman lagi ang mali sa paningin nila.

"What did you do?" tanong ni dad kaya napatingin ako sa kanya habang tinutulungan naman ni tita na tumayo ang walang hiya niyang anak, "I have nothing to explain dad," walang ganang sagot ko at nagkibit-balikat.

"I saw what happened. Is this your present to me on my 60th birthday, Gale? Sakit sa ulo?" saad pa niya na tinapatan ako, "Why did you do that?"

Iniikot ko naman ang aking mga mata, "What's the use of explaining when no one's going to listen?" tanong ko pabalik habang seryoso ang tingin niya sa akin at ganon din ako sa kanya, "Come on dad. Sinabunutan niya ako kaya tinulak ko siya, of course what do you expect me to do?"

"Is that the right attitude of an apologetic person?!" sigaw nito na ikinatigil ko. Nakita ko naman na patagong ngumiti ang dalawa.

"Apologetic? I am not going to apologize because I did nothing wrong! You know what, I'm out of this," saad ko na nilagpasan siya, "Hindi pa tayo tapos na mag-usap kaya huwag na huwag mo akong tatalikuran!" sigaw niya na hindi ko pinansin. Bago pa man ako tuluyang makalabas sa kwartong 'yon ay sapilitan niya akong ipinaharap sa kanya at mabilis na dumapo ang kamay nito sa isang pisngi ko.

Ramdam ko pa ang pag-iinit nito nang hawakan ko 'yon bago ibinalik ang masamang tingin sa kanya, "I've been controlling my temper all this time, trying myself not to hurt you but you keep on pushing me to my limit, Gale! At nagtangka ka pa talagang takasan ang asawa mo?!" hindi makapaniwalang tanong niya kaya sinamaan ko ng tingin si Philip na patagong ngumiti sa akin.

"And I wouldn't stop trying to escape and get out of this fucking life!" sigaw ko pabalik sa kanya. Biglang nitong pinisil ang magkabilang-pisngi ko gamit ang isa niyang kamay, "At sa tingin mo ba hahayaan naming magawa mo ang mga gusto mo?!" marahas niya akong itinulak kaya sinamaan ko siya ng tingin nang mapasalampak ako sa sahig, "Hindi pa ba sapat sa'yo ang lahat ng meron ka?!"

"I don't have anything to call as my own, dahil kahit kailan wala kayong ibinigay kundi puro pasakit at parusa! Darating din ang araw na babagsak kayo! Kayong lahat!" kasabay noon ay ang pag-agos ng mga luha mula sa mga mata ko.

Natawa naman siya at napailing, "Hindi mo kami mapapabagsak hanggang sa kamatayan mo. Me and your husband did everything para lang mapunta kami sa kung nasaan kami ngayon."

"That's why you had to kill your rivals, right?!" sigaw ko na sandali niyang ikinatigil. Nakahawak pa rin ako sa aking pisngi dahil sa walang sawa nilang pagsasampal sa akin.

Alam kong hindi sila makapaniwala sa sinabi ko but of course I had to find out everything because of that b*llshit agreement I made.

"What? You think I didn't know what you did?! You killed your former general at kasabwat mo si Philip para lang mapunta sa'yo ang posisyon. Because of Philip's influence in politics, madali mo na lang nakuha ang posisyon na 'yon dad, right?! Kaya nga ibinigay niyo ako sa kanya dba?! Kapalit ng pagtulong niya sa inyo!" muli itong humakbang papalapit sa akin at bahagyang yumuko para tapatan ako.

"Right. We gave you to him kapalit ng pagtulong niya sa akin," he was even confident in telling in front of my face that they seemed to sold me like a trash!

"Too bad that you knew the truth behind our success, amoure," napatingin naman ako kay Philip, "At masyado ka ng maraming nalalaman. Which is why the Camorras want you dead, Gale," unti-unti niya akong nilapitan kaya nagtama ang mga mata namin. Umayos naman ng tayo si dad kaya ngayon ay nakatayo silang dalawa sa harapan ko.

"Thankfully, you're still alive because we have been protecting you from them. Me and your father talked about making you vanish. I love you but I also love my political ambitions, that's why we had to choose," at dahil doon ay nagsalubong ang kilay ko, "What do you mean?" mahigpit na hinawakan ni dad ang braso ko at sapilitan akong pinatayo. Muli nanaman akong nakaramdam ng takot na minsan ko ng naramdaman noon, at hindi ko na gugustuhing maramdaman ulit 'yon ngayon.

"You absolutely gave enough reason for us to make you vanish. You are a threat to this family at kailangan ka na naming patahimikin," I started to panic nang bigla akong kaladkarin ni dad palabas, "Dad, let me go!!!" paulit-ulit kong sigaw sa kanya habang nakasunod naman ang tatlo sa likuran ko na paniguradong tuwang-tuwa sa nangyayari.

"Saan mo ba ako dadalhin?! Let me go!!" sumasabay na rin ang aking pagsigaw sa malakas na pagkulog at pagkidlat. Pansin ko ring madilim sa dinaraanan namin at walang katao-tao. Ibig sabihin lang nito ay tapos na ang selebrasyon kaya malaya na nilang magagawa ang anumang naisin nila. Lumabas kami sa likuran kung saan walang tao habang patuloy pa rin si dad sa paghila sa akin. Dahil doon ay unti-unti na rin kaming nabasa dahil sa walang humpay na pag-ulan. Maputik sa daanan hanggang sa nakarating kami sa isang lugar na tila isang gubat dahil sa napapalibutan ito ng mga puno.

Napaupo ako sa maputik na daan nang itulak niya ako doon, "P-pleaseee dad, just let me go!" hindi ko na napigilan na mas maiyak kasabay ng ulan lalo na't nakita ko silang apat na nakatayo sa harapan ko. Alam ko kung ano ang balak nilang gawin sa akin sa mga oras na 'to.

"Ano pa bang gusto niyo sa akin! Bakit ba hindi niyo na lang ako pabayaan?!" sigaw ko sa kanila.

Lumapit si Philip sa harapan ko at lumuhod. Bigla niyang hinawakan ng mahigpit ang aking buhok kaya napatingala ako sa kanya, "Pabayaan?! Pagkatapos ano?! Sasabihin mo sa kanila ang totoo?! We're not going to do that! This is where we're gonna end everything, amoure! If you could just beg in front of me right now, I might change my mind of killing you. So..." itinutok nito ang tainga niya sa bibig ko, "Let me hear it, amoure," saad niya kasabay ng pagguhit ng masamang ngiti sa mga labi nito.

"End?!" hindi makapaniwalang tanong ko. I won't ever beg in front of him kahit na ikamatay ko pa, "Hinding-hindi ako magmamakaawa sa'yo kahit patayin mo pa 'ko! You wanna kill me, huh?!" tanong ko sa kanilang lahat, "Fine, just kill me para matapos na rin ang lahat ng 'to! I prefer to die alone than to live with all of you! B*llshit!" may diin kong sabi. If this is really the end for me, I'm glad. But if not, I'm still lucky then. Let's see what will happen next dahil sisiguraduhin kong ito na ang huling beses na magagawa nila ang nais nilang gawin sa akin.

"You don't know how to listen, do you? Well, I'm gonna teach you a lesson. This way, baka magtanda ka!" sigaw ni Philip na biglang inilublob ang aking mukha sa putikan kaya muling tumulo ang mga luha ko. Kulang na lang din ay malunok ko na ang samut-saring putik at bato na pumapasok sa bibig ko at nagkalat sa aking mukha, "S-stop!" sigaw ko ngunit tila wala silang naririnig. While he was doing that to me, the three of them were just watching for an entertainment and bystanders for an abuse. They didn't even bother to stop him. This is the kind of family you would never wish to have. They never really care that's why I grew up like this. Can you still blame me?

Muli niya hinila pataas ang buhok ko kaya napatingala ako, "Hindi ka pa rin magmamakaawa sa akin?" tanong ni Philip kaya sinamaan ko siya ng tingin at dinuraan kahit nahihirapan na ako. Pare-pareho na rin kaming basa dahil pabigat ng pabigat ang pagbagsak ng ulan.

Despite of my situation, as long as I am breathing, I will defend myself dahil wala na akong ibang kakampi pa kundi ang tanging sarili ko na lamang.

Malakas ko siyang itinulak at dahil sa putik na inaapakan namin ay napaupo naman siya doon kagaya ko. Mabilis akong tumayo para tumakbo papalayo sa kanila, maraming beses akong nadudulas pero ginawa ko ang lahat sa abot ng aking makakaya para lang matakasan sila. I cried, but I won't ever beg and give up. Hanggat kaya ko, lalaban ako. Mabuti na lang at sinasamahan ako ng langit sa pag-iyak, hindi kagaya nila na pinagtatawanan ako.

"GALE!! BUMALIK KA DITO!!" dinig kong sigaw ni Philip kaya mas binilisan ko pa ang pagtakbo. Nadaraanan ko na rin ang mga naglalakihang puno habang papalayo sa kanila. Bigla akong natigilan sa pagtakbo nang mapansin ko na kapag itinuloy ko pa ang pagtakbo ay wala na akong ibang madaraanan pa lalo na't bangin ang naghihintay sa akin sa pinakadulo. Sinubukan kong maghanap ng ibang madaraanan kaya tumingin ako sa likuran ko para bumalik.

Pagharap ko naman doon ay nakaramdam ako ng pagkahilo. May kung ano akong naramdaman na matigas na bagay na tumama sa aking ulo kaya napahawak ako dito at nakitang may dugo ang kamay ko. Huli na nang mapagtanto kong nakaabang na silang apat sa akin. Seems like my husband threw that stone to me dahil may hawak siyang isang bato at pinaiikot 'yon sa kamay niya habang masamang nakangiti sa akin, "Gale, please don't run away. This is also for your own sake," pakiusap ni dad habang seryoso ito. Papalapit silang dalawa ni Philip sa akin habang nasa likuran nila sina tita Mercedes at Adriana kaya napahakbang ako paatras habang napapatingin sa aking likuran.

"For my sake?" natawa na lang ako, "Or for your sake dad? You're planning to kill me, aren't you? Bakit? Dahil ba takot kayo sa kung ano ang pwede kong gawin kapag natakasan ko kayo— " natigilan ako sa pagsasalita nang mabilis na nakalapit si Philip sa akin at sapilitan niyang inilagay sa loob ng bibig ko ang putik na nasa kamay niya. Napahawak ako sa kamay niya at napaluhod, "Just shut up and fucking die!" galit na saad nito na tumigil naman sa ginagawa niya kaya agad kong iniluwa ang nasa bibig ko at kusang napaubo.

"I think we really need to do this, Vincenzo!" sigaw naman ni tita Mercedes dahil sa lakas ng ulan kaya napatingin si dad sa kanya bago ako unti-unting nilapitan. I wasn't able to move because I'm already tired of everything. Lumuhod si dad para tapatan ako kaya sinamaan ko siya ng tingin dahil tanging 'yon na lang magagawa ko, "Don't worry, my daughter," unti-unting pinunasan ng isa nitong kamay ang mga luha ko, "After this, you will be forgotten. The world will remember you but the people won't. I will make sure to not put your death in vain," saad niya kaya mapait akong napangiti at sapilitang tumango. Nanlalabo na rin ang aking paningin.

I knew exactly what does he meant by that.

"Are you going to tell them that I committed suicide, dad? To what extent can you go just to make your name better to the public using your sympathetic tones for all of your crimes?" I sarcastically retorted knowing that I am already in the verge of death. Just end this pain already.

"If you could just beg us and promise to do anything we say, I would still let you live, daughter."

"Beg to someone like you? Do you even deserve it? I will promise nothing to you, dad. Did you just call me your daughter? You didn't even treat me like one, remember?" walang ganang saad ko sa kanya. No one knows how hard my situation is. Wala akong kakampi. Everybody is my enemy and everybody hates me the way I hate this society. I should have died together with my mother.

"I could still remember how your mother desperately begged me not to leave her. But can't you just do the same?"

"She begged for the love that she didn't even deserve! You leaving me is actually fine! Magsama kayo ng kabit mo!" at mula sa sinabi ko ay nakatanggap nanaman ako ng isang malakas na sampal. Sa isang araw, hindi pwedeng hindi ako makakatanggap ng ganito. A physical, emotional, mental and verbal abuse from my own family. Oh I forgot that they are not even my family, how silly?

"You do really want to end everything here, right Gale? Baka nakakalimutan mong tita mo si Mercedes! She, is your stepmother!" his voice asking me to beg earlier suddenly turned serious and cold, "Tita?! Right!" nabaling ang tingin ko sa 'tita' ko raw, ridiculous, isn't it?

"She's my tita and also my stepmother who took my mother's husband away when she died!" sigaw ko pa.

"Do you really love each other?" I mockingly asked, "You love each other by s*x and not by heart, right?!" saad ko pa na naging dahilan para pisilin niya ang magkabilang-pisngi ko gamit ang isa nitong kamay, "Shut the fuck up, Serenity Gale!"

"Why dad? You were also the reason why my mother died, weren't you? You two were murderers! You killed my mother! Do you think hindi ko alam?! Na kayong dalawa ang dahilan kaya namatay ang nanay ko?!"

"This is enough! You're right! And I will also be the reason for your death but nobody even care about this! They don't have to know the truth!" sapilitan niya akong hinila patayo at dinala sa pinakadulo kung saan napatingin naman ako sa ilalim. Mahigpit na hinawakan ni dad ang buhok ko, "I heard there is a secret lake down here, my daughter," natutuwang bulong niya na ipinanlaki ng mata ko. N-No! This can't be!

"Your weakness lies down there," dagdag pa niya. Napailing na lang ako dahil alam kong wala na akong magagawa pa para makatakas. Napakahirap na rin dahil sobrang dulas na ng inaapakan ko at konting galaw ko ay maaari kong ikadulas para mahulog sa baba.

Naramdaman ko na tuluyan niya akong binitawan habang nakatingin pa rin ako sa ilalim. If there is really a secret lake down there, hindi ko man nakikita pero alam kong doon ako babagsak kung sakaling mahulog ako. Kahit madilim ay natatanaw ko pa rin ang maaari kong kabagsakan na napupuno ng mga dahon at kahoy. They must have covered the lake kaya hindi nakikita mula rito sa taas. Narinig ko na lang ang isang pamilyar na tunog na siyang ikinatigil ko. I heard it before, "So you're finally going to pull the trigger?" mapait akong ngumiti at dahan-dahang humarap sa kanila.

"I'm sorry, Serenity. Sacra Camorras' command," pahayag ni dad, "Right, kill me while you still can," saad ko hanggang sa marinig ko ang isang napakalakas na tunog na nagawang talunin ang malakas na pagbagsak ng ulan. It had a powerful effect on my body when it finally met the bullet. Nakita ko pa ang ngiti sa labi ng dalawang babae kasama ng magaling kong ama. Tuluyan akong nawalan ng balanse at nahulog. Naramdaman ko na lang ang aking sarili na bumagsak sa mga nagkalat na dahon at kahoy hanggang sa unti-unti ako nitong lamunin at hilain pababa. Nanigas ang katawan ko nang maramdaman ang malamig na tubig na siyang kumakain sa akin. I was slowly sinking while the water was slowly consuming my whole body. Reaching its depth, I was running out of breath habang tulala naman ang mga mata ko. It was like I was being drown by my own tears of lake.

I could still see how my blood combined with the water. Right, I should have been dead long time ago. It was like I had been a living dead all this time.

"I'm tired of being dead."

Unti-unti akong napapikit dahil nahuhugutan na rin ako ng hininga. Suddenly, I felt a strong grip on my hand. Tila unti-unti akong umaahon mula sa tubig but I couldn't open my eyes dahil sa sakit at panghihina ng katawan ko.

Earlier, I was sinking but now I could feel differently. I attempted to open my eyes but they were so deep that I want to be asleep while living. Deep inside my body, the water was drowning me hanggang sa nailabas ko ang tubig mula sa bibig ko but still my eyes were shut closed. I totally heard something bago ako tuluyang nilamon ng kadiliman, "Master, we got her."

Continua...

I'm also a dead being who lives. Never lose yourself in the process, I'm telling you. Just sayin if ever someone out there is willing to listen. If no one's going to listen, I'm sure, the world will.