Kabanata 22

Kabanata 22

Save

Nagkagulo ang mga security team sa may entrance ng Airport pati na rin ang mga pasahero. Di magkamayaw ang pagtakbo ng mga tao sa paligid dahil sa panic para makalayo sa mismong lugar. Ang iba ay nakiki-usyoso kaya nagkabanggan na ang karamihan. I can see Justine positioning his gun, pointing the man who's holding a grenade in his right hand and a hostage in his left.

"Oh my God! Help!" Sigawan sa paligid. Natataranta lahat dahil sa takot.

Adonis and I are behind the wall. I am the one who's sneaking para makalapit ako sa p'westo ng hostage taker at si Adonis ang nag-ka-cover sa akin. Talia and Alessia together with Cadet Sanchez are preparing for the medical team.

"Assholes! Put all your gun down or I'll blow this bitch's head!" Ang nangangalaiting boses ng hostage taker ay mas lalong nagpatakot sa lahat.

"Man! We can talk this over. Give us the woman and we'll talk," paki-usap ni Justine. But the man's sarcastic laugh roared. Tumawa ito ng nakaka-insulto.

I slowly walk palapit pa lalo sa p'westo ng hostage taker. I'm hiding at the wall and signaling those people who saw me to just shut up and ignore me dahil baka mahalata ako.

"I'm not as dumb as you, boy! Haha. Let me go or I'll blow this bitch together with all of you!?"

People shout as I go nearer and the man removed the pin of the grenade. I saw how Justine's Adams apple moved.

"I'll count to ten. I'm telling you boy, I'm impatient when I count," sabay halakhak nito.

The woman cried loud and keep on pleading to the hostage taker. Hindi ako basta-bastang makakalapit dahil baka makatunog ito at maging dahilan pa para mapahamak ang biktima at ang iba pa sa oras na itapon nito ang granada. This isn't a simple situation, forgodsake!

"One! Two!" Mas lumakas ang hagulhol ng biktima dahil sa pagbibilang ng hostage taker.

"P-Please, don't do this," pakiki-usap ng biktima.

"Shut up, bitch! You're too nosy!" The man hissed. I clenched my jaw and tightend my my grip on my swiss knife.

"Man," ulit ni Justine sa nakiki-usap na boses.

Itinaas ng hostage taker ang kamay nitong may hawak ng granada. Unti-unting ibinaba ni Justine at ng iba pang mga FBI at security guards ang kani-kanilang mga baril. The Man smiled languidly. Kasabay ng akmang pagtapon nito sa granada ay ang pagpalipad ko ng kutsilyo na tumatak sa mismong pulsuhan ng hostage taker.

The loud noise of panic are all over. Agad kong tinakbo ang p'westo ng hostage taker at hinablot ang biktima palayo rito at sabay na sinipa ito sa dibdib. My heart beats so fast as I saw how the grenade almost land but fortunately catched by Justine.

"Lieutenant!" rinig kong sigaw ng kung sino man sa likuran ko.

Another loud noise lingered on my ear. Na sinundan ng tatlong sunod-sunod na putok ng baril.  I turned my back only to see the hostage taker was holding a gun pointed at me. But to my horror that made my heart panic is, I wasn't shot, instead... Santi was.

Para akong nabingi bigla. Wala akong paki-alam sa mga taong nagkanda tumba-tumba at tanging nakatanga lang akong nakatitig kay Santi na ngumiti pa sa'kin bago dahan-dahang tumumba. Pero bago pa man ito tuluyang humandusay ay agad ko ng tinakbo ang pagitan namin at nasalo ko ito.

My hands are shaking and the only noise I heard was the sound of my heart that's beating so fast. I was like from a marathon and chased by the horses.

"Medic! Medic!" Natatarantang sigaw ng mga tao sa paligid. My eyes fixated on Santi whose bleeding at mas lalong nanikip ang dibdib ko.

"Move!" Doon pa lang ako bumalik sa huwisyo nang bigla akong tinabig ni Alessia at pinagtulungan na nila si Santi na ilagay sa emergency bed.

Hindi ako nakapag-react at nanatili lang ang tingin kay Santi na nakapikit na at sinasakay na sa Ambulance kasama si Alessia. There's a blood stains on my uniform and my hands. It was Santi's blood. Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko at hindi ko na maipaliwanag ang nararamdaman ko. Hanggang sa hindi ko na makita ang ambulansyang sinakyan nila kay Santi. I roamed my eyes and saw the hostage taker handcuffed by the FBI's.

Doon pa lang nagsink-in sa akin ang nangyari. Santi was shot because of me. Because he save me. Ako dapat iyong nabaril at hindi si Santi!

As the realization hits me, my tears stung in the corner of my eyes as my heart ripped in pain to it's core. He was shot.

----

GorgeousYooo 🍀