Capítulo VEINTICINCO
"So, Chef Yuki saan tayo pupunta ngayon?" Tanong ni Vi kay Yuki matapos magagahan.
"Iuuwi muna kita sa bahay ng mga Valero saka kita dadalhin sa bukid" sagot nito saka sila muling umakyat sa kwarto kung saan natulog si Vi.
"Bukid?"
"Oo, dadalhin kita doon para naman maexperience mo ang magtanim,magarao at magharvest na din ng mga gulay." Sagot nito saka siya pinagbuksan ng pinto.
Kinuha naman ni Vi ang kanyang sapatos at cellphone saka naglakad uli palabas ng kwarto hanggang sa makarating sila sa garahe ng bahay nila Yuki.
"Saan punta niyo? Pwede bang sumama?" Tanong ni Iñigo na nagvavape sa swing na malapit sa garahe.
"Pupunta kami sa bukid, kung gusto mo sumunod ka na lang doon." Sagot naman ni Yuki saka siya pinagbuksan ng pinto ng kotse.
"Sige! Susunod ako" sigaw ni Iñigo saka nagpatuloy sa pagvavape.
Habang nasa daan ay sinasabayan lang nila Vi at Yuki ang kantang tumutugtog sa radio.
'Saying I love you
Is not the words I want to hear from you
It's not that I want you
Not to say, but if you only knew
How easy
It would be to show me how you feel
More than words
Is all you have to do to make it real
Then you wouldn't have to say
That you love me
'Cause I'd already know
What would you do
If my heart was torn in two
More than words to show you feel
That your love for me is real'
Habang kumakanta ay hindi mapigilang magkatinginan ni Yuki at Vi na mukhang damang dama ang bawat linya ng lyrics.
'What would you say
If I took those words away
Then you couldn't make things new
Just by saying "I love you"
La di da, da di da, di dai dai da
More than words
La di da, da di da
Now that I've tried to
Talk to you and make you understand
All you have to do is close your eyes
And just reach out your hands
And touch me
Hold me close don't ever let me go
More than words
Is all I ever needed you to show
Then you wouldn't have to say
That you love me
'Cause I'd already know
What would you do
If my heart was torn in two
More than words to show you feel
That your love for me is real
What would you say
If I took those words away
Then you couldn't make things new
Muling nagkatinginan sina Vi at Yuki sabay kinanta ang huling linya "Just by saying I love you~" na agad din naman nilang ikinatawa.
"Ang ganda naman pala ng boses mo Vi." sabi ni Yuki saka na may halong paghanga.
"Likewise Kuya Yuki" sagot naman ni Vi saka itinuon ang atensyon sa susunod na kanta sa radyo.
Nang magsimula ang kantang "Could I love you anymore" ay magisa lang ni Vi na kumakanta.
Full moon, bedroom, stars in your eyes
Last night, the first time that I realized
The glow between us felt so right
We sat on the edge of the bed and you said
"I never knew that I could feel this way"
Love today can be so difficult
But what we have I know is different
'Cause when I'm with you the world stops turning
Buong akala ni Vi ay hindi alam ni Yuki ang kanta pero ng sabayan siya nito sa sumunod na lyrics ay napangiti na lang siya.
Could I love you any more?
Could I love you any more?
Could I love you any more?
Kaya naman sa sumunod na verse ay hinayaan ni Vi na kantahan ito magisa ni Yuki.
Sunrise, time flies, feels like a dream
Being close, inhaling, hard to believe
Seven billion people in the world
Finding you is like a miracle
Only this wonder remains
Saka muli nila itong kinanta ng sabay hanggang sa matapos ang buong kanta.
Could I love you any more?
Could I love you any more?
Could I love you any more?
Mmm
"Grabe naman Kuya Yuki! Pwede na tayong maging songerist niyan sa ganda ng boses natin". Sabi ni Vi saka muling kinalikot ang radio para maghanap ng susunod na kakantahin.
"Thanks for the compliment" sagot ni Yuki saka nagmaneho na lang hanggang sa makahanap uli si Vi ng susunod na kakantahin.
"Kantahin mo 'to ng ikaw lang Kuya Yuki!" Sabi ni Vi saka kinuha ang cellphone sa bulsa.
"Bakit mo ako vivideohan?" Kunot nuong tanong ni Yuki.
"Pang blackmail ko sa'yo in the future" sagot ni Vi saka nagsimulang tumugtog ang kantang "How deep is your love by Bee Gees"
I know your eyes in the morning sun
I feel you touch me in the pouring rain
And the moment that you wander far from me
I wanna feel you in my arms again
And you come to me on a summer breeze
Keep me warm in your love, then you softly leave
And it's me you need to show
Tumingin si Yuki kay Vi sabay kumindat at kumanta ng mga sumunod na lyrics
How deep is your love?
How deep is your love?
How deep is your love?
I really mean to learn
'Cause we're living in a world of fools
Breaking us down when they all should let us be
We belong to you and me
I believe in you
You know the door to my very soul
You're the light in my deepest, darkest hour
You're my savior when I fall
And you may not think I care for you
When you know down inside that I really do
And it's me you need to show
How deep is your love?
How deep is your love?
How deep is your love?
I really mean to learn
'Cause we're living in a world of fools
Breaking us down when they all should let us be
We belong to you and me
Patuloy lang sa pagkanta si Yuki hanggang sa naisipang ihinto ni Vi ang pag video at saka videohan na lang muli ito maya maya upang may maupload siya sa kanyang instagram story.
"Ok lang ba kuya Yuki, na ilagay kita sa ig story ko?" Tanong muna ni Vi. Na agad din namang tumango saka itinuloy ang pagkanta.
Unang finocus ni Vi ang kanyang pagvivideo sa daanan saka ito tinutok kay Yuki na kumakanta.
And you come to me on a summer breeze
Keep me warm in your love, then you softly leave
And it's me you need to show
Tumingin muli si Yuki kay Vi saka ito kinindatan na ikinatawa nila pareho saka itinuloy ang pagkanta.
How deep is your love?
How deep is your love?
How deep is your love?
I really mean to learn
'Cause we're living in a world of fools
Breaking us down when they all should let us be
We belong to you and me (na-na-na-na-na)
How deep is your love?
How deep is your love?
I really mean to learn
'Cause we're living in a world of fools
Matapos ivideo na Vi ay sinave muna niya agad iyon saka muling nagrecord. Pero ngayon ay nag duet muli sila ni Yuki upang kantahin ang last verse ng kanta at talagang tumigil pa sa pagmamaneho si Yuki upang mas maganda ang kinalabasan ng kanilang duet.
Breaking us down when they all should let us be
We belong to you and me (na-na-na-na-na)
How deep is your love?
How deep is your love?
I really mean to learn
'Cause we're living in a world of fools
Breaking us down when they all should let us be
We belong to you and me
Parehong nakangiti ang dalawa nang matapos ang kanta saka sabay ding nagsabi "Thanks for watching" saka kumaway kaway sa cellphone ni Vi.
***
Habang abala ang ibang kaibigan ni Shawn sa pagkain ay abala rin siyang magpost ng kanilang group picture sa kanyang social media accounts.
"Grabe naman yan Shawn, ilang editing app ba ang ginagamit mo para lang gwumapo ka sa picture?" Natatawang tanong ni Lance saka kumakain ng tocino at tapa.
"Baka mamaya sa kakaedit mo walang maglike sa post mo." Pabirong sagot naman ni Khiel.
"Let him, sure ako na gagamitin niya 'yung inuoload niya para makahanap ng mas madaming babae." Sabi naman ni Theo saka uminom ng orange juice.
"Grabe! Kapag ba naghahanap ng babae ako agad?" tanong ni Shawn sa madramang boses.
"Bakit? Hindi ba?" Tanong ni Titus na mas lalong kinainis ni Shawn
"Bahala kayo, basta ako magpopost na lang sa instagram ko" sagot ni Shawn saka tinignan muna ang mga ig stories ng mga finofollow.
"'Cause we're living in a world of fools
Breaking us down when they all should let us be" ~
"What the — whoah uhmmm ohhh?" Walang maisip na tamang salita si Shawn ng makita ang ig story ni Vi.
"Ano ba 'yan?" Tanong ni Theo na siyang katabi nito.
Bilang tugon agad namang ipinakita ni Shawn sa lahat ang ig story ni Vi.
"'Cause we're living in a world of fools
Breaking us down when they all should let us be
We belong to you and me~~" nakita nilang kumakanta si Vi kasama ng isang lalaki na hindi nila kilala.
"Thanks for watching" muli nilang narinig na sabi ng dalawa. Hanggang sa magkatinginan silang magkakaibigan.
"Sino 'yan?" Tanong ni Lance kay Titus
"If I'm not mistaken si Yuki 'yan yung chef malapit sa bahay ng mga Valero." sagot ni Titus saka isinawalang bahala ang tinggin ng kaibigan.
"Taga Pangasinan? Bakit parang hindi ko pa s'ya nakita?" Tanong naman ni Khiel.
"Bagong lipat lang ata siya sa Pangasinan kasama ng kaibigan niya." Sagot naman ni Titus.
"And you entrusted him with your sister." Sarkastikong tanong ni Theo sa ikinakunot ng nuo ni Titus.
"Why won't I? He seems a good person unlike you" sagot naman ni Titus na tumigil sa pagkain.
"I've been good to your sister so what are you talking about?" Balik tanong ni Theo.
"Don't act as if you don't know anything." Sarkastikong sagot ni Titus saka muling sinabi "Kung naging mabait ka sa kapatid ko bakit mo siya pinakitaan ng motibo? Alam kong shallow minded si Vi pagdating sa relationships pero sana naman kung gagamitin mo lang siya para mag move on kay Raine 'wag mo ng ituloy kasi mas lalo mo lang wawasakin ang umaasang puso ng kapatid ko." Sabi ni Titus saka pekeng nginitian si Theo.
"Ok.. ok.. ituloy na lang nating ang pagkain sayang naman ang breakfast" pagiiba ng Shawn sa kanilang topic.
"Kaya nga ikain na lang natin 'yan" ika ni Lance saka muli silang kumain ng agahan.
***
Nang makarating sa mansyon ng mga Valero ay agad namang pumunta si Vi sa inuukupang kwarto at nagpaiwan naman si Yuki sa living room.
"Sir ano pong gusto niyong refreshments?" Tanong ng isang kasambahay kay Yuki
"Ok lang po Ma'am hihintayin ko lang naman si Vi" sagot nito saka pinalibot ang tinggin sa kabahayan.
"Kung may kailangan po kaya galawin niyo lang yung bell sa center table." Sabi ng kasambahay saka umalis papunta kung saan.
Habang pinapalibot ang tinggin sa bahay ng mga Valero ay hindi maiwasang mapatingin si Yuki sa mga picture frames na nakadisplay sa shelves at piano. At laking gulat niya ng makita ang isang pamilyar na babae.
"Faith?" Tanong niya sa sarili saka nilapitan ang ilang pictures. At nang masiguro na si Faith nga iyon ay agad niyang inilabas ang cellphone sa bulsa. Saka may tinawagan.
[What?] Someone on the other line answered grumply with a half-sleep voice.
"I think I know who Faith's first love is." Yuki said in a serious voice, and the person on the other line didn't respond in a couple of seconds.
[I don't need to know who.] The person said and ended the call.
"Tsk. Jealous as always." Ika ni Yuki saka naupo na lamang sa sofa pero muling nag beep ang cellphone niya.
{Don't tell anyone about it or else I'll tell dad where you are} basa niya sa message saka muli itong ibinalik sa bulsa na sakto namang kababa ni Vi na bagong ligo.
"Tara na?" Aya na Vi saka sila sabay na lumabas ng bahay ng mga Valero at muling sumakay sa sasakyan ni Yuki.
"So? Itong bukid na pupuntahan natin sa inyo ba 'yon?" Tanong ni Vi
"Hindi, sa kakilala ko lang pero pwede din naman tayong tumulong sa kanila" sagot ni Yuki saka tinuon ang buong atensyon sa daan hanggang sa makarating sa sinasabing bukid.
Napakaganda ng tanawin na nasa harap ni Vi. May mga naglalakihing pananim ng mga mais at tubo, mayroon ding mga tanim na puro okra at syempre nabighani siya ng may makitang kalabaw sa gitna ng isang bakanteng lupa.
"Bakit may nakatali sa likod ng kalabaw?" Puno ng kuryosidad na tanong nito
"Ang tawag diyan pagaararo" maikling sagot ni Yuki saka nilagyan ng sumbrero ang ulo ni Vi.
"Tara na puntahan na natin yung kalabaw." Sabi ni Yuki saka hinawakan ang kamay ni Vi. "Buti na lang at nag jogging pants ka dahil baka mangati ka mamaya." Sabi ni Yuki saka inalalayan maglakad sa gitna ng bukurin. Pero agad ding napahinto si Vi.
"Chef Yuki na trap yung paa ko! Lulubog na ata ako!" Sigaw ni Vi saka basta na lang iniwan ang na trap na tsinelas sa putikan.
"Hayyy ang arte mo naman" sabi ni Yuki saka kinuha tsinelas ni Vi. Pero agad ding hinagis ni Yuki ang tsinelas nito na exactong lumanding malapit sa may kalabaw.
"Ang sama mo!" singhal ni Vi.
"Bahala ka diyan Vi, kung hindi ka pa maglalakad baka talagang kainin ka na ng lupa." Pananakot ni Yuki saka tinakbuhan si Vi
"Yukiii!!" Sigaw naman ni Vi saka hinabol ito hanggang sa makalapit sa may kalabaw.
"Ohh kaya mo naman pala ng walang tsinelas eh!" Pangaasar ni Yuki saka muling hinagis ang tsinelas ni Vi pero sa pagkakataong ito sumabit sa puno ng mangga ang tsinelas niya kaya mas lalong nainis si Vi.
"Ooops napalakas ata" ika ni Yuki saka tumawa nang malakas.
"Hmph! ibalik mo yung tsinelas ko!" Sigaw muli ni Vi pero walang pumansin.
"Hali ka na wag ka ng maarte sumakay ka sa kalabaw ng maexperience mo naman." Sabi ni Yuki saka iginaya si Vi sa gilid ng kalabaw.
"Hindi ako makaakyat" sabi ni Vi sa nagpapaawang boses hanggang sa basta na lang siya binuhat ni Yuki at pinasakay sa kalabaw.
"Ohh ayan enjoy the ride!" Sabi ni Yuki saka siya iniwan magisa.
"Saan ka pupunta? yukii!"
"Huwag kang excited kukunin ko lang itong tali pangararo" sabi ni Yuki saka may kinuhang tali at basta na lang ginalaw dahilan para gumalaw ang kalabaw.
Nang gumalaw ang kalabaw ay muntik ng mawalan ng balance si Vi kaya naman napayakap siya bigla sa katawan nito at tinignan ng masama si Yuki.
"Humawak ka Vi, kung ayaw mong mahulog!" Pagbabanta ni Yuki na tuwang tuwa pa.
Pero limid sa kaalaman ng dalawa ay pinipicturan na pala sila ni Iñigo na halos kakarating lang.
"Mukhang madami akong pang blackmail kay Yuki ah" sabi ni Iñigo saka nagpatuloy sa pagpicture sa dalawa.
"Oh kanina pa ako dito ikaw naman ang magararo at ako ang uupo diyan!" Sigaw ni Yuki kay Vi na ngayon ay komportable ng nakaupo sa kalabaw.
"Heh! Ikaw na diya wala akong tsinelas ngayon eh" sigaw naman ni Vi saka pinaningkitan si Yuki.
"Aba aba, sitting pretty ka na diyan eh!" Sagot ni Yuki saka naisipang hindi galawin ang tali ng kalabaw kaya huminto ito sa gitna ng tirik ng araw.
"Ano ba?" Inis na tanong ni Vi saka nakitang pawis na pawis na si Yuki. Pero syempre gwapo pa din.
"Palit naman tayo, pagod na ako" sabi ni Yuki saka siya pinuntahan sa gilid ng kalabaw. "Ohh baba na" sabi nito saka aalalayan sana si Vi pero naisipang lokohin muli. Pero ngayon hindi lang si Vi ang nabiktima kundi pareho sila. Pareho silang bumagsak sa putikan.
"Kala mo maiisahan mo ako ah?" Sabi ni Vi saka nakahawak pa din sa leeg ni Yuki. "Alam kong ibabagsak mo ako, kaya idadamay kita." Dagdag nito saka tumatawa.
"Ang bango mo" wala sa sariling sagot ni Yuki
"Manyak" sagot naman ni Vi saka tumayo pero nakita niya ang tsinelas ni Yuki at agad itong kinuha at ibinato sa malayo.
"What the!?" Sigaw ni Iñigo na natamaan ng tsinelas ni Yuki
"Sorry" sigaw ni Vi saka nag peace sign. "Tie na tayo kaya tumayo ka na diya Chef Yuki!" Sabi ni Vi sa sarkastikong boses.
Nang makatayo sila ay agad naman silang tinawag ni Iñigo upang mag meryenda.
"Kain muna kayo diyan dahil baka mahimatay kayo sa isa't isa!" Sigaw nito saka inaya na din ang ilang trabahador na samahan silang kumain.
Nang makarating sa inayos na table ni Iñigo ay kumakain na ang ilang trabahador na nagkwekwentuhan habang kumakain.
"Pano ba 'yan Vi mukhang mas maeenjoy mo pa ata ang pag babakasyon mo sa Pangasinan dahil kay Yuki." Pangbibiro ni Iñigo.
"Oo naman!" Sagot ni Vi saka kumain ng pritong saba. "Salamat nga pala sa pagkain Kuya Iñigo" sabi ni Vi saka muling kumain at nakipagkwentuhan sa ilang trabahador.
Makalipas ang ilang minutong pagmemeryenda at pahinga ay bumalik muli sila sa taniman. Ngunit ngayon ay tumutulong naman sina Yuki at Vi sa pag harvest ng mga talong at okra. Nagenjoy ang dalawa kaya naman mabilis lang na dumaan ang oras hanggang sa mag aya nanaman ng tanghaliaan si Iñigo.
Habang kumakain ng Chicken Adobo at Pork dinuguan ay nagkwekwentuhan muli sina Vi at ilang trabahador hanggang sa mabusog silang lahat at bumalik sa pagtratrabaho.
Kung kanina ay nagararo at nagharvest sila ngayon naman ay magtatanim sila ng tubo o sugar cane. Nang mabungkal na ang pagtatanimang lupa ay agad na kumuha si Vi ng ilang pirasong tubo saka ito inilagay sa lupa ng isang paderetsong hilera.
"Vi paunahan tayo" aya ni Iñigo na tapos ng ayusin ang mga pinagkainan
"Huh?" Puno ng kuryosidad na tanong nito.
"Tig isang linya tayo ng tataniman kung sino ang unang matapos siya ang panalo. Kung sino ang matalo manlilibre ng ice cream!" Sigaw ni Iñigo
"Sige pero dalawa kami ni Yuki laban sa'yo" sagot ni Vi saka ito nginisian.
"Madaya!" Sagiaw ni Iñigo saka naglakad papalapit sa dalawa
"Edi mag aya ka din ng isang trabahador" sagot ni Yuki saka ito pekeng nginitian.
"Sige! Deal! Sigaw ni Iñigo saka tinawag ang isang trabahador.
"Doon ako sa kabilang dulo tas ikaw dito para pagdating sa gitna tapos na tayo." Suhestiyon ni Yuki na agad namang sinangayunan ni Vi.
"Sige game na!" Sigaw muli ni Iñigo na may kasama ng trabahador.
"Ready, Get Set , Gooo!!" Sigaw ng mga nanonood na trabahador na nagtatawanan sa ginagawa nilang apat.
Makalipas ang ilang minuto nanalo si Iñigo kaya naman napilitan silang sumunod sa napagkasunduan.
"Tutal naman pagod na tayong lahat ililibre ko na lang po kayo ng ice cream!" Sabi ni Vi na agad namang ikinatuwa ng mga trabahador.
"Salamat po ma'am" sabi ng mga trabahador saka pinagpatuloy ang pagtatanim ng tubo.
"Kuya Iñigo bumili ka na lang ng ice cream sa malapit na grocery. Babayaran kita mamaya pagkauwi ko sa bahay." Sabi ni Vi saka bumalik sa pagtatanim.
"Una muna ako Yuki" sabi ni Iñigo saka pumunta sa kanyang kotse at umalis para bumili ng ice cream.
"Ok ka lang?" Tanong ni Yuki kay Vi na nagkukulay kamatis na.
"Oo naman! Ang saya pala nito kaso nakakapagod lang kasi sobrang init." Sabi ni Vi saka nagpatuloy muli sa pagtatanim.
Nagpatuloy lang sila sa pagtatanim hanggang sa makarating uli si Iñigo na may dalang mga ice cream. At agad din namang silang kumain dahil baka matunaw ito agad.
"Ma'am kami na po kukuha ng tsinelas niyo" sabi ng isang trabahador kay Vi saka itinuro ang tsinelas na nakasabit pa din sa puno.
"Huwag na po, sigurado akong kukunin ni Yuki 'yan kasi siya ang naghagis" sabi ni Vi saka tinignan ng masama si Yuki na naubo at nabilaukan sa kinakain.
"Goodluck Yuki" pangaasar ni Iñigo sa kaibigan.
Pero bago pa muling kumain si Yuki ay inabot na niya ang isang panungkit ng mangga at saka pilit sinungkit ang tsinelas ni Vi hanggang sa mahulog ito at natamaan ng tsinelas si Iñigo.
"Woow. Just woow!" Sarkastikong sabi ni Iñigo saka minasahe ang ulo.
"Vi gusto mong subukang manungkit ng mangga? pasalubong sa mga kasambahay ng kaibigan mo" sabi ni Yuki saka ibinigay ang panungkit kay Vi.
"Sige pano ba 'to?" Tanong ni Vi saka inovserbahan ang ginagawa ni Yuki.
Makalipas ang ilang sandali ay sunod sunod na nanungkit si Vi ng mangga. Kung bibilangin mga nasa 15 pcs ang mga ito.
"Tara na?" Aya ni Yuki kay Vi ng mapansing kontento na sa nakuhang mangga.
"Sige at pagabi na din eh" sagot niya saka nagpaalam sa ilang trabahador at sumakay sa kotse ni Yuki na may newspaper ang upuan dahil parehas silang maputik at galing bukid.
"Saan mo naman gustong pumunta bukas?" Tanong ni Yuki habang minamaneho si Vi pauwi sa bahay ng mga Valero
"Hmmm, kahit saan pero baka masakit ang buong katawan ko bukas kaya wag muna sana tayong gumawa ng extreme activities." Natatawang sagot nito saka sumandal at naghikab.
"Pasensya ka na ah, ang baho ko na" biglang sabi ni Yuki.
"Hindi naman ah" sabi ni Vi saka lumapit at inamoy ito.
"Kahit hindi pa ako naligo buong araw?" Tanong muli ni Yuki na agad ikinailing ni Vi at hinampas siya sa braso.
"Woow ahh Fresh ka pa din kahit walang ligo" sabi ni Vi saka muling sumandal sa upuan ng kotse at nakaidlip makalipas ang ilang minuto.
"Magpahinga ka muna nang sa gayon ay makalimutan mo muna ang sakit." Sabi ni Yuki saka nagpatuloy sa pagmamaneho.
A/N: Thenkyuu for reading please continue supporting the next chapters :)) stay safe and healthy!!!
Hey again! Sorry for very super mega delay updatesss!! I just finished my senior year in high school kaya na late lahat. Please continue supporting my works. See you on next chapss :>>
Please support my twit acc 🥺👉👈 :
✨@citrinelily17✨
Disclaimer:
This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner.