Chapter 54

Nilapag ni Shanelle ang mga nakuha niyang panggatong saka pagod na naupo sa kweba kung saan nila nahanap na paglalagian. Nakaupo naman si Chihoon na pinapanood lang ang dalaga na ini stretch ang katawan.

"Mountain people really dont live an easy life," sambit ni Shanelle. "Aiyo, ang dami kong nakuhang firewood. Kapagod."

"Di ka ba gutom? You still have time to joke with me," nangingiting sambit ni Chihoon.

Nangunot ang noo na tinignan ni Shanelle ang lalake. "Do I look like Im here to joke?" She pouted. "Gutom na ako and I've really tried hard to gather. But there really aren't a lot of dry twigs," humihingal pang sambit niya.

"Forget it. Then eat first," ani Chihoon. "Did you bring any food?"

Napaawang ang labi ni Shanelle. "Does barbeque sauce count?"

Tumayo si Chihoon saka lumakad. "Antayin mo ako dito," aniya saka mabilis na umalis.

"Eh, Monster Chi! Wag mo akong iwan dito!" sigaw ni Shanelle na hinabol pa ang lalake pero di na niya ito Makita pa. She pouted saka inis na umupo nalang sa batuhan. Then she started to ponder. It's all my fault for making Monster Chi like this. I wanted to live in a place like this so we can be away from society. And I came here for a vacation. Wala ngang kahit sino na pwedeng makausap dito.

Kumuha si Chihoon ng mga cherries sa paligid. Pagbalik niya, natagpuan niya si Shanelle na yakap yakap ang mga tuhod at mukhang takot na takot dahil nakatago pa ang mukha niya sa mga tuhod.

"Wag kang matakot. It's a passing storm," ani Chihoon saka nilapag ang mga kinuhang prutas. "They come and go fast."

Bigla namang tumayo si Shanelle at niyakap ang lalake mula sa likod at nagsimulang umiyak. "Monster Chi. I'm sorry. I'm really sorry. I made you like this. I will be responsible for you. If you're a grandpa, I want to be one too. I dont want you to be here alone," iling iling na sambit pa niya.

Hinarap siya ng lalake saka niyakap ng mahigpit. I've heard your words. Don't leave me alone. It seems as if these words have been echoing in the depths of my soul for more than 100 years. Crying over a million times. I have finally gotten my answer. Hinalikan niya ang noo ng babae saka mas niyakap ito.

________

"Justin!" sigaw ni Riza pagkakita kay Justin na nakahiga sa floor. Dali-dali namang pumasok ang mga nurse na pinatawag niya kanina pati na din si Gab.

"He just fainted," ani Gab nang tinignan niya ang lalake.

Binuhat nila si Justin saka pinahiga sa stretcher at nilabas sa kwarto papunta sa ambulansya.

"Riza, pupunta muna akong office. Gusto mo bang sumama sakin sa ospital?" sambit ni Gab kay Riza.

"Mauna ka na muna. Kailangan ko munang tawagan ang secretary niya. Susunod ako sayo maya-maya," sagot ni Riza na kinuha ang bag niya para kunin ang phone.

"Sige," ani Gab at iniwan na si Riza.

Tinawagan nga ni Riza ang secretary ni Justin. Pero nang mapatingin siya sa floor kung saan natagpuang nakahiga si Justin may mga patak ng dugo dun. Binaba niya ang phone and then she bends down saka hinawakan yun. Inamoy niya ito. Dugo? He fainted as soon as he got inside. Whats with the stains of blood in the floor? Sinundan niya ang mga patak na ito at nakitang may patak ang table malapit sa isang malaking dingding.

May mga maliliit na statute na nakadisplay sa table ngunit ang unang statute lamang ang may bahid ng dugo kaya hinawakan niya ito. She accidentally pushed a button at biglang nagbukas ang malaking dingding.

Nakita niya ang isang kwarto sa harapan niya. Nagtaka siya. Secret room? She tilts her head saka unti-unting pumasok dun. Nakita niya sa loob ang isang maliit na vault. Napaawang ang labi niya saka lumakad papunta dun.

Binuksan niya ito dahil di naman naka lock at Nakita niya ang madaming mga naka cylinder na dugo. Kumuha siya ng isa saka nilagay sa bag. Troy might be of help for this. Umalis na nga siya sa room saka dali-daling lumabas ng bahay ni Justin.

Sa ambulansya naman, nagising si Justin dahil sa pag beep ng phone niya as a warning na may nakapasok sa secret room niya. Bumangon siya at di pinansin ang mga nurse na kasama sa loob. Napalaki ang mga mata niya ng makitang nakapasok si Riza sa secret room niya. Niluwagan niya ang necktie saka tumalim ang mata.

Pumunta si Riza sa research lab upang hanapin si Troy. Nang nasa labas siya, tinawagan niya ito ngunit di sumasagot ang lalake dahil may mga estudyante siyang tinuturuan. Nagpasya nalang siyang pumasok. Ngunit di pa siya nakakalayo, may mga lalake nang humawak sakanya at tinakpan ang mukha niya ng panyo saka sinakay sa sasakyan.

________

Dinala naman ni Chihoon si Shanelle sa isang cabin doon sa bundok. Oo, may cabin siya dun ngunit di niya lang sinabi sa babae. Hiniga niya ang nakatulog na babae sa kama saka tinabihan. Pinagsawa niya ang mata sa pagtitig sa mukha nitong natutulog.

Inayos niya ang mga strands ng buhok niya na tumatakip sa mukha niya. Napangiti siya ng bigla itong gumalaw pero di naman nagising. Kiniliti niya ang kamay nito baka sakaling magising pero di di parin ito nagigising.

Maingat siyang tumayo saka iniwan na muna ang babae dun upang matulog.

Pagkagising ni Shanelle, unang bumungad sakanya ang wooden house na napapaligiran ng tubig. Napangiti siya. "What a beautiful dream," aniya saka pumikit ulit.

Bigla din siyang nagmulat nang marealize na di iyon panaginip. Luminga-linga siya saka bumangon. Mabilis siyang lumakad at lumabas sa balkonahe ng bahay at namangha siya sa Nakita. The house was full of flowers at sa baba niya ay malawak na karagatan. Mukhang nasa gitna ng karagatan ang cabin na ito. Sa magkabilang side naman ay bundok at mga luntiang puno.

Its like a magical place. "Woah..." sambit nalang niya saka napangiti. Bigla ring napawi ang ngiti niya ng marealize na iba na ang damit niya. Isa itong malaking damit ng lalake. Napaisip siya. Anong nangyari kagabi? Bigla din siyang napangiti ng malapad saka napakagat labi. Did Monster Chi change it for me? Nakangiti siyang lumalakad patalikod nang bigla sa paglingon niya nabangga siya sa dibdib ni Chihoon. "Ouch," hinawakan niya ang ilong saka napatingin sa lalake.

"Gising ka na," sambit ng lalake na nakatingin lang dito.

"Uck, thankfully hindi peke ang ilong ko kundi the nose plant would have been busted!" inis na sigaw niya sa lalake.

Napangiti si Chihoon. "You're already like this and yet you're in the mood to hate people?" aniya saka hinawakan ang nakasimangot na mukha ng babae. "Let me see." Tinignan niya ang ilong nito. "Not bad. No blood."

Tinabig naman ni Shanelle ang mga kamay niya while pouting.

"Why are you so anxious?" tanong ni Chihoon.

"Sabihin mo sakin. Kahapon nandun tayo sa kweba. Ngayon nandito na tayo sa isang strange room. The scenery is so different, what do you think I'm anxious about! And...th...Th-this shirt," mahina niyang sambit na napatungo saka napapangiti.

"It was raining, and your clothes got wet, so I changed it for you," direktang sagot ng lalake.

Nilingon ni Shanelle ang lalake. "Just changed my clothes?"

Inosenteng tumango naman si Chihoon.

Ngumiti ng alanganin ang babae sa tumango.

"Nagugutom ka ba?"

"Hungry, my ass. Exactly what place did you bring me to?" matalim na tinignan ni Shanelle ang lalake.

"A cabin in the mountains. Only the helicopter can fly in here, sagot ni Chihoon. People who likes rock climbing also likes this place." Hinawakan ni Chihoon ang mga balikat ni Shanelle saka pinatingin sa mga bundok. "If I can't live in the human world anymore, then I can only live in these types of places. Being all alone, faraway from humans is so pitiful."

_________

The two of them ate breakfast together. Nilagyan ni Chihoon ng wine ang glass ni Shanelle saka nilagyan din ang baso niya. Pinagmamasdan naman ni Shanelle ang lalake.

"May problema ba?" ani Chihoon sa paninitig ng babae sakanya.

"Ofcourse there is a problem. How is this a deep old forest?" taas kilay na tanong ng babae. "This is obviously a cabin in those fairy tales."

Chihoon leaned his arms on the table. "May problema ba dun?"

"Of course there is a problem! I was deceived by you for so long! Bago ako sumama sayo dito, I even secretly learned how to drill wood and make fire!"

"So? What's the problem?"

Pinatalim ni Shanelle ang mata. "Of course there is a problem. Are you a repetition machine or what?" Inis niyang hiniwa ang steak niya. "So watching my stupid and dumb face, you must feel good about yourself! You obviously were just making me a fool of myself! Pagkatapos yung sobrag pag-aalala ko sa kinabukasan mo."

Nangingiti naman si Chihoon habang pinapanood ang babae. Shanelle, "I'm sorry. I shouldn't have fooled you. But, thanks for worrying about me."

"What are you playing at? Even if in the past I did those little things to make you angry, shouldn't you forgive me already?" sambit ni Shanelle na ngumiti ng alanganin.

Tumayo si Chihoon saka nagpunta sa harap ni Shanelle. He bends down para magpantay ang mga mukha nila. Shanelle. "I'm wrong. You're not an unlucky person. You are someone God gave to me." Nilapit niya ang mukha ng babae sakanya saka pinagpatong ang mga noo nila. "You've given me a wonderful memory. Being here like this is still a beautiful ending for us. I'm sorry that I'm not a normal human and still bothered you. Forgive me."

Unti-unting pumatak ang luha ni Shanelle ngunit di siya nagsalita. Tumayo na ang lalake saka umupo ulit ngunit di pa siya nakaka recover dun. Yung kagustuhan niyang makasama pa siya. Yung kagustuhan niyang habambuhay silang magsasama, hanggang dito nalang ba talaga?

"I will always remember you," sambit ulit ni Chihoon.

Napatingin si Shanelle sa ibang direksiyon habang patuloy lang sa pagtulo ang luha niya. In the future, will there be an unlucky person who will eat the food you made, argue with you, and like you so shamelessly? Napangiti ng mapakla ang babae. Long life is scary, but Im more scared to leave you alone. Living by yourself.