webnovel

he’s back

Me and my friends are laughing and joking around when someone from our church invites us to dinner at their restaurant. They made it exclusive for us, and as we walk, we try to find seats. Suddenly, I hear familiar music.

"Wait," I say.

Fran asks, "Why?"

"The music," and someone starts singing.

"Don't remind me

That some days I'm the windshield

And other days I'm just a lucky bug

These cold iron rails

Leave old mossy trails

Through the countryside

The crow and the beanfield

Are my best friends, but boy I need a hug

'Cause my heart stops without you

There's something about you

That makes me feel alive."

Bel asks, "Why? Anong meron sa music?"

The moment I hear the familiar voice, my heart starts beating fast. These words echoed in my memories: "Once you hear this song played, you'll know it. Okay?"

Confused, I don't exactly know what I'm feeling right now. When I hear the familiar voice start singing, tears suddenly run down my face. I slowly turn around and see the face I've been longing for. I keep staring as he walks towards me while still singing.

In a moment, he's in front of me, his hand caressing my face, wiping away my tears. He says, "Nice to see you again, my princess"

Napahagulhol na lang ako at niyakap sya, ang dami kung gustong sabihin pero hindi ko mabigkas. " ang tagal mo" yan lang na sambit ko habang umiiyak. Niyakap nya ako ng mahigpit at Sinabi " sorry natagalan ako, don't worry Nandito na ako hindi na ako mawawala sa tabi mo."

Paano pala pag balik mo kasal na ako?

James: it's okay. I'm still going to do what I have promised. But, I know hindi mangyayari yon. Hindi naman papayag sila mama na ma kasal ka sa iba.

"Sira" wala na akong ibang masabi ang saya lang ng puso ko ngayon. Niyakap ko na lang sya nag mahigpit pabalik. At Nagulantang ako ng bigla silang nag sıgawan ang sipalakpakan.

"Akala ko tayo lang Tao dito"

James: haha! Let's go find a sets

Hinawakan nya ang kamay ko at hinila para mag hanap ng uupuan namin at habang titinitingnan ko ang mga kaibigan ko, natatawa ma lang ako sa mga mukha Nila na para bang may malaking katanungan na " anong nangyayari" never ko kasi na kwento sa kanila about Kay James. At hindi na nga maka tıiis tong is haha.

Fran: uyy. Hannah? What's going on?

Tumawa lang ako at sinabing " Cheka ko later haha"

Nakaupo kaming lahat sa isang mesa nagkukwentuhan habang kumakain

Kent: so, doc james Congrats. Si Hannah pala yong sinasabi mo. Kaya pala ayaw mong mag girlfriend. at mag settle na sa U.S may babalıkan ka pala dito.

James: Yes! I want to keep my promise. And I want to settle here in Philippines. It's good to live in U.S it's actually more convenient for me there, but I don't feel home. I ba talaga ang pinas.

Madami pa silang pinag usapan nakikinig lang ako sa tabi at natapos na nga lahat at ayon nag paalam na ng kami.

James: doc , thank you for the help tonight I appreciated it. I'll return the favor one day. Just let me know whenever you need my help.

Kent: no problem basta ikaw.

James : So, paano mauna na kami.

Kent: Cge ingat kayo.

"Thank you po doc " Sabay Sabay na sabi ng mga kaibigan ko.

Naglalakad kami Papunta sa parking lot habang Hawak hawak nya parin ang kamay ko. Tahimik lang ako ang daming puma pasok sa isipan ko ngayon. minsan tumitingin sya sa akin at ngumingiti and I just smile back. We are lost in our own world ng biglang

Fran: Hoyy Hannah share ka naman, wala kaming ka alam alam ano nangyayari.

Nakalimutan ko Anjan pala silang apat naka sunod sa Amin haha

" sorry ate Fran I forgot . Okay, let me introduce you guys"

"They are my friends that I meet here. This princess, this is bell , she's Lina the youngest. And this is ate Fran she's our big sis, she's the oldest among as. Haha"

" and this is James my childhood nemesis "

James: nice to meet you all. Thank you for being with her.

"Nice to meet you po" they all said together

Sumakay na kami sa sasakyan pala uwi. Habang nag mamaneho sya. Yong isang kamay nya nakahawak sa akin. Tahimik lang kaming dalawa sumusulyap lang sya sa akin at ngumingiti. Pero ayaw nya talaga bitawan yong kamay ko.

James : we are here.

He park the car infront of our apartment, by the way. We are living together. At ayon bumaba nga ang mga maiingay sa likod.

Them: thank you po sa paghatid.

James: you're welcome.

Fran : bye Hannah. Hahaha

"Sira? Dito ako nakatira haha.

He unfasten his seatbelt. I thought he's gonna go out and open the door for me but. He suddenly come forward hold my face and kiss me.