1 თავი პირველი:გაცნობა
ჩვენ ჩხოვრობთ მსოფლიოში სადაც თითქმის ყველა ადამიანს აქვს თავისი განსხვავებული ძალა, ზოგს შეუძლია ცეცხლი აკონტროლოს ზოგს ფრენა და ასე შემდეგ.ზოგიერთი ამ ძალას სიკეთისთვის იყენებს, ზოგი კი სიბოროტისთვის.
მაგრამ არის ხალხი ვისაც თავისი ძალა არ აქვს, ასეთი ხალხი აუთქასთები ხდებიან, ვერავინ მათ ვერ იტანს, მათ სულ ზიზღით ექცევიან და ყველაზე საშინელ შემთხვევაში კლავენ.
არიან კლანები სადაც ერთნაირი ხალხი ერთად ცხოვრობს თავიანთი წესებით. არის ორი სახის კლანი : სიკეთის ან სიბოროტის. ალბათ თვენ უკვე ხვდებით განსხვავებას.
მაგრამ ეს ისტორია სულ სხვა ამბავზეა თუ ჯობია ვთქვათ ადამიანზე.
კამინარი არ იყო დაბადებული თავისი ძალით, იგი იყო აუთქსთი, მისმა მშობლებმა რომ გაიგეს ეს ამბავი მაშინვე მიატოვეს უცნობი მიზეზით. კამინარი გაიზარდა თავშესაფარში სადაც ყველა მას ამცირებდა მისი მომვლელების ჩათვლით. მას ერთი მეგობარი ყავდა რომელიც არ ამცირებდა მას მისი სახელი იყო მეჯი. მეჯი იყო ენერგიული, ძლიერი და სასაცილო ბიჭი.
კამინარი იყო 11 წლის, იგი იყო ძალიან გახარებული რადგან მისი მე12ე დაბადების დღე ხდებოდა მალე. მისმა მშობლებმა კამინარის წერილი დაუტოვეს და მის მომვლელებს უთხრეს როცა 12 წლის გახდებაო მაშინ მიეცითო.
დღეს კამინარის ვარჯისის დროს სამმა ბიჭმა ჩხუბი დაუწყეს იმიტომ რომ შემთხვევით მათ ბურთს შეეხიო როცა კალათ ბურთს თამაშობდნენ. ორმა ბიჭმა დაიჭირა მკლავები და მესამე ბიჭმა ცემა დაუწყო. მესამე ბიჭს იჩიგო ერქვა და მაგრად ვერ იტანდა კამინარის. ეს ამბავი მეჯიმ რომ დაინახა კამინარის დასახმარებლად მივიდა. ის დიდ ქვას შეეხო და თითქოს მისი მატერიალის გახდაო, ის ისე ძლიერად ურტყამდა იჩიგოს და მის ორ მეგობარს თითქოს ქვა ყოფილიყო.არადა მაჯიმ მე ძალა არ მაქვსო.
საუზმეზე კამინარიმ და მაჯიმ ლაპარაკი დაიწყეს და რაღაცნაირად მშობლების თემაზე გადავიდნენ და კამინარიმ ჰკითხა შენ მშობლებს რა მოუვიდათო?
მაჯიმ უთხრა რომ ავტო კატასტროფაში მოყვნენ.
და როცა მაჯიმ კითხა კამინარის მან უპასუხა რომ არ ვიციო.
გავიდა ერთი თვე და დადგა კამინარის დაბადების დღე.
მას ძალიან უხაროდა რადგან მას თავის დაბადების დღეზე არავინ არ ჩაგრავდა რადგან მომვლელები მას იცავდნენ. მას უცნაური წერილი მისცა ერთერთმმა მომვლელმა, უთხრა ეს წერილი შენმა მშობლებმა დაგიტოვესო. მას ძალიან გაუხარდა რადგან ძლივს რაღცას გაიგებდა თავის მშობლებზე. როცა გახსნა შინ ეწერა შემდეგი:
" კამინარი არ ვიცი როგორ გითხრა მიზეზი რატომ მიგატოვეთ მაგრამ ვცდით. ჩვენ ვართ გაწევრიანებული
წყლის მაღალ კლასიან კლანში სადაც იმ ოჯახებს ვისაც ბავშვი უძალო გაუჩნდებათ, აწამებდნენ და შემდეგ ძალიან ტკინვეული სიკვდილით კლავდნენ.
სხვა გზა არ გვქონდა რადგან არ გვინდოდა კლანი ბავშვის გამო დაგვეტოვებინა და მითუმეტეს უძალო ბავშვის გამო.
ფურცლის უკანა მხარეს წერია კლანის მისამართი და თუ ოდესმე მოხვალ გთხოვ არ დაეკონტაქტო არავის რადგან არ გვინდა რომ შეგვარცხვინო. იმედი მაქვს ხვდები ჩვენ მიზეზს და გვაპატიებ. "
სიყვარულით <კაცუკი:ამანდა და სატო>
ეს წერილი რომ წაიკითხა კამინარიმ მისი გული დაიფშვნა მილიონ ნაწილაკად,
იგი ტიროდა. მას შურისძიება სწყუროდა.
კამინარი რომ გადიოდა ოთახიდან მან დაინახა მეჯი,
მეჯი თურმე უსმენდა კამინარსის როცა იგი კითხულობდა და მიხვდა რატომაც იყო ასეთი გამწარებული. "მე მივდიივარ ამ თავშესაფრიდან" უთხრა კამინარიმ მეჯის. "და მერე გარეთ რას აპირებ უნდა იმათხოვრო? ჯობია აქ დარჩე" უპასუხა მეჯიმ.
"შანსი არ არის აქ არ დავრჩები, რაც არ უნდა მომივიდეს გარეთ"
"მაშინ არ გეგონოს ასე მალე რომ გამექცევი, მეც მოგყვები"ბუზღუნით უთხრა მეჯიმ კამინარის.
"მე ეხლა უნდა წავიდე, შენ და გინახავენ ამიტომაც შენ ღამე წამოდი კარგი?" ჰკითხა კამინარიმ მეჯის, "კარგი, კინგს სტრიტის სკვერის შესასვლელთან დამხვდი" უპასუხა მეჯიმ.
კამინარი გადაძვრა ფანჯრიდან და ოფიციალურად წავიდა თავსესაფრიდან. უკვე საღამოვდებოდა ამიტომაც კამინარი გაეშურა კინგს სტრიტის სკვერთან.
მაგრამ რაც იქ დახვდა ნამდვილად მოულოდნელი იყო.
ერთი კაცი კლავდა მეორე კაცს! მკვლელს მორიელისნაირი კუდი ჰქონდა, და სულ შავი თვალები და წითური თმა, ხოლო მსხვერპლს ჰქონდა მწვანე თმა ჭორფლები და წითელი თვალები. გამახსენდა ის რაც მეჯიმ მასწავლა, თუ ადამიანს კეფას ძალიან ძლიერად
მოუჭერ მისი ნერვული ვენა გაითიშება დროებით და ადამიანი გაითიშება. კამინარი გაექანა მთელი სისწრაფით და კეფაში რაც ძალა და ღონე ქონდა მოუჭირა და გათიშა.
და მერე მიირბინა მსხვერპლთან და ჰკითხა "კარგად ხარ!?" მან კი ეს 5 სიტყვა უთხრა "მე შენ ჩემ ძალას მოგცემ…
გაგრძელება მეორე თავში.
