บทที่ 1 ไปเรียนต่างประเทศ

' เหริน ' เป็นชายหนุ่มที่โตมาในครอบครัวที่ร่ำรวยอันดับต้นๆของประเทศ บ้านเขาทำธุรกิจแฟรนไชน์ไก่ทอด ไก่กร๊อบกรอบ ทั้งยังมีฟาร์มไก่เป็นแหล่งผลิตเนื้อไก่เองอีกด้วย ไก่ที่ผลิตเกินร้านไก่ทอดของเขาก็มีทั้งขายในประเทศและส่งออกในประเทศใกล้เคียง เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีคนในประเทศนี้คนไหนไม่เคยกินหรือไม่รู้จักไก่ของบ้านเขาเลย

และแน่นอนว่าสังคมที่เขาอยู่ เพื่อนๆที่คบกับเขาก็อยู่ในสังคมเดียวกันนี่แหละ แต่หมายถึงที่คบกันเปลือกๆน่ะนะ

เหรินเติบโตมาโดยมีเพื่อนน้อยมาก เขาไม่ค่อยสนิทกับใครนัก อันที่จริงตั้งแต่เด็กจนโตมาเขามีเพื่อนเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ เขาไม่ค่อยชอบเข้าสังคม หมกตัวใช้เวลาอยู่กับสิ่งที่ตัวเองสนใจ สิ่งที่แม่ของเขาพร่ำบอกว่าไร้สาระ

' หมอก ' ลูกชายของคุณป้าแม่บ้านที่ทำงานให้ที่บ้านของเหรินมาตั้งแต่เขายังไม่เกิด ทำให้หมอกกับเหรินมีวัยเด็กร่วมกัน ก็แหงล่ะ อยู่บ้านเดียวกันขนาดนั้นมายี่สิบกว่าปีถ้าไม่มีสนิทกันคงจะแปลกๆ

หมอกเรียนโรงเรียนเดียวกับเหรินมาตลอด ทุกอย่างที่เหรินมีหมอกก็มีทั้งหมด แม่ของเหรินจะเอ็นดูและซัพพอร์ต ( แบบที่เค้าคิดว่าดี ) หมอกเหมือนกับเป็นลูกบ้านนี้อีกคน

' อลิส ' ลูกสาวคนสวยของเพื่อนสนิทของพ่อแม่เหริน บ้านของเธอทำธุรกิจห้างสรรพสินค้า เป็นการค้าปลีก ทั้งคู่เคยเจอกันประปรายตามงานสังคมตั้งแต่เด็กแล้วแต่พึ่งจะได้มาเป็นเพื่อนกันจริงจังก็ตอนเรียน grade 9 พ่อแม่ก็หมายมั่นปั้นมือเอาไว้นั่นแหละว่าจะให้สองคนนี้แต่งงานกันเพื่อควบรวมกิจการทั้งสองบ้านเข้าด้วยกัน

แต่อลิสไม่ได้เหมือนกับเหรินหรอกนะที่จะเพื่อนน้อยๆแบบเขา นอกจากมีเหรินเป็นเพื่อนมีหมอกเป็นเพื่อนแล้วก็ยังมีแกงค์เพื่อนสาวของเธออีก

อลิสคุยกับคนง่ายมาก เธอเป็นคนน่ารัก ยิ้มเก่ง สดใสๆ อยู่กับใครก็สร้างบรรยากาศที่ดีได้เสมอๆ เรียกว่าเป็นคนพลังงานบวกนั่นแหละ

" เธอครับบบบ เรียนจบเธอจะไปเรียนต่อที่อเมริกาด้วยกันไหมมมม ถ้าเธอไม่ไปเค้าคิดถึงแย่ " หมอกถามอย่างออดอ้อน

" แหวะ อ้วกจะแตก อย่าให้กูมีแฟนบ้างละกัน พวกนรกนี่รักกันอยู่ได้ "

เห็นภาพหวานเป็นน้ำผึ้งผสมน้ำตาลแบบนั้นก็เกิดระคายคอ คลื่นเหียนเวียนไส้ ผะอืดผะอมจนแทบสำรอก

" แหะๆ ก็น่าจะต้องเป็นแบบนั้นแหละค่ะ เดี๋ยวเราต้องเริ่มติวภาษาอังกฤษแล้วเนี่ย เห็นคนบอกว่ามันค่อนข้างยาก " อลิสหัวเราะเขินๆ หมอกเนี่ยชอบหวานจนเลี่ยนอยู่เรื่อยไม่รู้จักอายเพื่อนบ้าง

" เห้ยงั้นมาติวบ้านเหรินได้นะ เหรินกับไอ่หมอกต้องติวอยู่แล้ว "

" อื้ม ไปสิๆ เดี๋ยวหาวันแล้วบอกเรานะ อืมมม...อยากขอพาเพื่อนไปด้วยได้ไหมอะ "

" ได้เลยๆ สบายมาก "

อลิสกับหมอกคบกันมาได้สักพักแล้ว หมอกตกหลุมรักอลิสตั้งแต่ได้เรียนห้องเดียวกันนั่นแหนะ แต่กว่าจะกล้าจีบก็ปาเข้าไปเกือบเรียนจบ อยู่ด้วยแล้วโลกเหมือนเต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้ใครจะไม่อยากอยู่

" เอ้อเหริน งานที่อาจารย์สั่งล่าสุดมันยังไงนะ กลุ่มเราอะ "

" อ๋องานอาจารย์ประติมาอะนะ เหรินทำเสร็จแล้วๆ เดี๋ยวส่งเลยไหมล่ะ "

เขากระตือรือร้นหยิบแล็ปท็อปขึ้นมาแล้วส่งงานให้เธอทันที

" โหยยย เธอใจดีอีกแล้วว คราวน้าไม่ต้องทำให้แล้วนะ เกรงใจ "

" ก็เห็นเพื่อนหวานแหววกันเบอร์นี้นะครับ ผมจะไปขัดขวางเวลาแห่งความรักก็เกินไป ฮ่าๆๆ "

" ไม่ต้องอ้างครับบบ มึงจะรีบไปคุยกับพี่ต้นอ้อเหอะ อ้างพวกผมเลย? "

ใช่ ถึงเขาจะไม่มีแฟนแต่ก็มีคนคุยมาตลอด เขาขี้เหงาจะตาย ก็มีเพื่อนอยู่แค่นี้แถมยิ่งตอนนี้ยังทิ้งเขาไปมีแฟนอีก ถ้าไม่มีบ้างคงได้เหงาตายสักวัน

อันที่จริงกับพี่ต้นอ้อเขาก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากขนาดนั้น พี่เขาออกแนวฮ็อต หนุ่มรุมจีบตรึม ตั้งใจจะคุยฆ่าเวลาช่วงนี้ไปก่อน เพื่อนก็ติดแฟนนี่เนอะ ก็ต้องหาที่พักพิงกันบ้าง

" โอเคดูตารางงานพวกเรากับตารางอาจารย์แล้วนะ วันอาทิตย์นี้อะว่างอยู่ แล้วก็เย็นวันพุธกับพฤหัสหน้า "

" แล้วเรามีงานอะไรต้องส่งกันอีกมั้ยนะ เราไม่มั่นใจอะ กลัวลืมทำ "

" ไม่มีแล้วค่ะเธอ ตัวเบาๆเลยตอนนี้ ถ้าไม่มีงานใหม่แทรกเข้ามาน่ะนะ "

" ตามนั้นเลย เดี๋ยวเราไปบ้านพวกเธอ เวลาเธอมาบอกเค้าด้วยนะคะ "

ตาย รักกันให้ตายไปเลย แต่จะดีกว่านี้ถ้าไปรักกันไกลๆหน่อย เหม็นความรัก

สายๆวันอาทิตย์ คนขับรถก็มาส่งเธอตามนัด

" ติวห้องประชุมใหญ่ละกัน เราหลายคนว่ะ "

" เธอมานั่งข้างเค้านะคะ จะได้ช่วยดู "

เหรินแทบจะบ้าตาย อาจารย์สอนไปสองคนนั้นก็นั่งอี๋อ๋อกันอยู่นั่น เพื่อนอลิสกับเหรินตอนนี้กลายเป็นอากาศธาตุสำหรับสองคนนี้ไปแล้ว

" เดี๋ยวพวกเรากลับก่อนนะแก เจอกันที่โรงเรียนๆ "

" โอเคค้าบบ เจอกันๆ "

หลังจากหมดการเรียนการสอนตามตารางที่กำหนดเอาไว้เพื่อนๆของอลิสก็กลับไปทันที อาจจะด้วยไม่ได้สนิทกับเหรินกับหมอกเท่าไรนักเลยเกิดอึดอัดขึ้นมาอะไรทำนองนี้

" เห้ออออ เหนื่อยจังงง "

ไอ้หมอกเอาใหญ่ละ หัวมันตอนนี้เอียงจนคอแทบหักแล้วมั้ง เอียงมาซบไหล่อลิสขนาดนั้น เรียกได้ว่าคลอเคลียกันเป็นแมวเลยทีเดียว

" ผมอยู่ตรงนี้ครับทุกคน ผมยังมีชีวิตตตต "

เหรินโอดครวญออกมา ไม่เห็นใจคนโสดกันบ้างเลยยยยย เพื่อนหนอเพื่อน

" ฮ่าๆๆ เหรินเวอร์มาก "

" เธอก็ดูแฟนเธอ มันจะอ้อนจะออเซาะไรงั้นเอ่ยครับบ "

" ไม่มีแฟนก็เหนื่อยหน่อยหล่ะนะ พอดีว่าผมมีแฟนแล้วแถมยังน่ารักนิสัยดีใจที่สุดในโลกอีกต่างหาก เห้อออ ผมนี่มันโชคดีจัง " ไอ่หมอกยิ้มเยาะเหรินแล้วมันก็หันไปอวยแฟนตัวเอง ดีรักกันเข้าไป

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองใหญ่ที่แม่ของเหรินซื้อเอาไว้ ตั้งใจให้ทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน

ภายในถูกตกแต่งโทนอบอุ่น ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่บ้านกับครอบครัว ที่แห่งนี้พวกเขาจะต้องอยู่ด้วยกันจนเรียนจบ

" อลิสเลือกห้องกันเลย เดี๋ยวเรากับไอ้หมอกค่อยเลือกๆ "

เหรินบอกให้อลิสเป็นคนเลือกห้องนอนก่อนเพราะอยากจะตามใจ ด้วยเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงหนึ่งเดียวในนี้ อาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวมากกว่าเขาทั้งสองคน

" โง่ไอ่ควาย กูก็นอนห้องเดียวกันจบๆไปไหมล่ะ "

" มึงสิโง่ ก็ถ้าแม่มาหาไง เลือกไว้เฉยๆยังได้เลยครับบ "

" อ่ยย อย่าตีกันๆ งั้นนน เราขอห้องนี้นะ "

อลิสปรามทั้งสองคนพลางก็เดินวนดูห้องนอนที่มีอยู่สามห้องก่อนจะเลือกห้องที่เล็กที่สุดเพราะถ้าห้องใหญ่เธอจะรู้สึกเหงา

" โอเค กูได้ห้องละ ขนของก่อน "

หมอกหันมาบอกเหริน ท่าทางดี๊ด๊าของมันเนี่ยทำเอาเหรินอยากจะฟาดกบาลซักยกเหมือนกัน

" ไม่ต้องเลยยย ห้องก็ว่าง เธอนอนห้องเธอเลยค่ะ "

" ว้ายยยย สมน้ำหน้า " ถถถถถถถ แฟนไล่ ว้ายๆๆๆๆ

" โห่เธอออ นอนด้วยกันไม่ได้เหรออออ เข้ามหาลัยแล้วนะครับ "

เขาพูดเสียงเล็กเสียงน้อยเผื่อคนเป็นแฟนจะเห็นใจให้เขานอนด้วย แต่มันก็ไม่เป็นผล

" เราอยากได้พื้นที่ส่วนตัวง่า "

" อืมๆ งั้นเราแบ่งห้องไง " เขาหันไปถามเหริน

" มึงเลือกเลยกูให้รางวัลปลอบใจ ฮ่าๆๆๆๆ สะใจ "

วันนี้ทุกคนตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตกับสิ่งที่ตัวเองสนใจ เรียกว่าใช้เวลาอยู่คนเดียวในสังคมว่างั้นเถอะ

" ตอนเย็นกลับมากินข้าวด้วยกันนะคะ "

" ได้ๆๆ " ทั้งสองคนขานรับอย่างแข็งขัน

อลิสพกกล้องหนึ่งตัวแล้วเดินไปตามถนนแถวๆที่พัก หาถ่ายรูปนั่นนี่ไปเรื่อย อลิสสนใจเรื่องถ่ายภาพมาก เธอทำประจำเวลาว่างจากการเรียน เพราะมันให้เกิดความรู้สึกผ่อนคลาย

นี่เป็นครั้งแรกในรอบเกือบปีที่ไม่ได้มีเวลาทำแบบนี้เพราะเอาแต่หมกตัวอ่านหนังสือสอบ ก็แน่หล่ะ สอบเข้ามหาวิทยาลัยที่คนบอกว่าดีมันง่ายเสียที่ไหน

ทางด้านหมอกก็นอนเล่นเกมอย่างเมามันอยู่ที่ห้อง หมอกไม่ชอบออกไปข้างนอกเท่าไหร่ เหมือนกับเหรินในตอนเด็กๆเลย แต่ตอนนี้เหรินมันไปร้านต้นไม้แหละ เห็นว่าจะซื้อต้นไม้มาจัดห้อง

มาอยู่ที่นี่ได้พักใหญ่ เหรินก็ตอบตกลงเป็นแฟนกับพี่ต้นอ้อ คุยกับเธอมานานพอสมควรแล้วเลยคิดว่าควรจะให้สถานะพี่เขาได้เสียที

หลังจากที่ตั้งใจจะคุยกันฆ่าเวลาก็ดันตกหลุมรักกันจริงๆเข้าจนได้ เย็นนี้เลยตั้งใจว่าจะพาแฟนมาเปิดตัวกับเพื่อนๆสักหน่อย เพื่อนสองคนนี้ก็เหมือนบ้าน พามารู้จักเพื่อนก็เหมือนพามารู้จักกับที่บ้าน

" พี่อ้ออันนี้เพื่อนเหรินนะครับ ไอ้หมอกกับไอ้อลิส "

" อ๋า สวัสดีค่ะ พี่ชื่อต้นอ้อนะ "

เธอยิ้มแล้วกล่าวทักทายพร้อมกับแนะนำตัวเองให้คนที่เป็นเพื่อนของแฟนได้รู้จัก

" ยังไงงงง หื้มมมม "

" เป็นแฟนกันแล้วครับ ไม่ต้องทำมาแซวเลยไอ้หมอก "

" อะๆๆๆ กินข้าวๆ ก็มันปีตินะเพื่อนมีแฟนเป็นตัวเป็นตน "

" พี่ต้นอ้อคะ ได้ข่าวเหรินมาเม้า พี่เรียนนิเทศใช่ไหมคะ " อลิสถามเสียงใส

" ใช่ๆ ไปแวะเที่ยวได้นะ พี่พาไป "

" แงงงง ดีจัง เดี๋ยวหาวันว่างๆ " เธอดีใจมากเพราะอยากจะหาไอเดียเกี่ยวกับการถ่ายภาพด้วย คณะนิเทศคงจะให้อะไรกับเธอได้มาก

แต่ก็นั่นแหละ เหรินอุตส่าห์พามาเปิดตัวกับเพื่อนแต่คบกันได้ไม่นานทั้งคู่ก็เลิกกัน ระยะทางมันมีผลกับความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนจริงๆ จำเป็นต้องแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง

ก็เรียกได้ว่าจบกันด้วยดีนะ ยังเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกันได้อยู่ พี่ต้นอ้อเรียนนิเทศส่วนพวกเขาสามคนกองกันอยู่บริหารธุรกิจ โอกาสเจอกันแทบไม่มี ยิ่งต่างคนต่างเรียนเธอก็ต้องโฟกัสเรื่องตัวเองเขาก็โฟกัสเรื่องของเขา

ช่วงใกล้สอบ มิดเทอมบ้างไฟนอลบ้าง พออยู่คนละรัฐก็ยากที่จะไปหากันเพราะพะวงอยู่กับการอ่านหนังสือ เลยเป็นอันว่าได้เลิกกัน

" เรื่อง online marketing เราไม่ค่อยถนัดเลยแฮะ "

" เค้าดูให้ๆ ไหน ติดตรงไหนคะ "

" ตรง search engine อะ คือมันต้องซื้อ ads อย่างเดียวรึว่ายังไงนะ "

เอาอีกแล้ว มันหัวจุ่มกันแบบนี้ตลอด ไอ้หมอกก็คือติวให้แฟนไปด้วยหอมหัวเค้าไปด้วย แทบบ้า เหรินยังนั่งอยู่ตรงนี้ไหมเอ่ย ไม่เห็นใจคนอกหักบ้าง เหรินตั้งใจว่าเดี๋ยวต่อไปจะมีแฟนในคณะ เค้าจะได้ไม่ขอเลิกเพราะไม่มีเวลาให้ แบบไอ่สองคนเนี้ย มีเวลาให้กันทั้งวันทั้งคืน

ระยะเวลาที่อยู่ที่นี่มาสามปีกว่าอลิสกับหมอกตัวติดกันแทบจะสิ่งร่าง อยู่ๆมาวันนี้ไอ้หมอกแม่งก็นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เห็นมันดูเครียดๆผิดปกติเหรินเลยเข้าไปพูดคุยด้วย

" เป็นไรหน้าตึงๆ "

" กู... "

" ว่ายังไง "

" กูมีคนอื่นว่ะ "

หมอกพูดเสียงอ่อน ก้มหน้ามองพื้นอย่างรู้สึกผิดกับเรื่องเลวร้ายที่ตัวเองทำลงไป

" เชี่ยอะไรเนี่ย มึงอยู่กับลิสตลอดเอาเวลาไหนไปมีได้วะ "

" มึงก็รู้คบกันมาตั้งนานกูกับเขายังไม่เคยมีอะไรกันเลย "

" ทุเรศแล้วหมอก มึงนอกใจอลิสเพราะเหตุผลส้นตีนแบบนี้อะนะ "

การไม่ได้มีเซ็กส์กับแฟนมันไม่ควรจะเป็นเหตุผลที่ใช้ประกอบการนอกใจสิ มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงล่ะ ถ้ารู้จักยับยั้งชั่งใจบ้างน่ะนะ

" กู...ไม่รู้ว่ะ ก็เออ มันแย่จริงๆนั่นแหละ "

" เรื่องนี้กูไม่แฮปปี้นะ ออกแนวอยากจะต่อยหน้ามึงเลยด้วย อลิสมันก็เพื่อนกู "

เหรินออกแนวโมโห เขาโกรธแทนอลิสที่โดนนอกใจ ทั้งยังกังวลว่ามันจะกระทบกับความสัมพันธ์ของทั้งสามคน เพื่อนสนิทแค่สองคนของเขาที่มีอยู่ในเวลานี้

" ขอโทษว่ะ กูไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน "

" ไปขอโทษอลิสมึงอะ "

" ไม่ต้องทำยังไงหรอกค่ะ "

" ลิส ! "

ไม่รู้อลิสมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร แต่สังเกตุจากนำตาที่อาบแก้มขาวนั่นก็น่าจะพอเดากันได้ว่าเธอได้ยินข้อความที่คุยกันทั้งหมด

อลิสรีบวิ่งไปห้องนอนของตัวเอง เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยเสียใจจากเรื่องที่ได้ยินมาเมื่อครู่อย่างมาก มากจนแทบจะยืนไม่ไหว

หมอกรีบตามมาทันที เขาถือวิสาสะใช้กุญแจสำรองไขเข้ามาในห้องเพื่อจะคุยกับเธอ

" เธอเค้าขอโทษนะ มันพลาดไปแล้วจริงๆอะ " เขาได้แต่พูดเสียงแผ่วเบา ตัวเขาก็เกลียดตัวเองแทบบ้าที่ทำอะไรแย่ๆแบบนั้นลงไป

" หมอกพอเถอะ เรารับไม่ได้ว่ะ เรารักเธอมากนะแต่เธอทำแบบนี้กับเรา พอเถอะเราไม่เอาแล้ว "

" เราขอโอกาสจากเธอได้มั้ย นะ เราขอเธอครั้งนี้ แล้วมันจะไม่มีครั้งต่อไปแล้วครับ "

เขาเอื้อมมือไปพยายามจะจับมือเธอไว้แต่แล้วเธอก็สะบัดทิ้ง

" อย่ามาจับตัวเรา "

" เธอเราขอโทษ "

" ออกไป เราอยากอยู่คนเดียว "

" กูทำไงดีวะ "

" ก็ขอโทษเค้าไปแหละ แต่เป็นกูก็ไม่ให้อภัยหรอกนะบอกเลย ทุเรศ " เหรินยังโมโหเพื่อนไม่หาย

เช้าวันใหม่ อลิสก็ออกมากินข้าวพร้อมกันเหมือนเดิม เธอไม่พูดไม่จา ไม่มองหน้าหมอกเลยสักนิด

" อลิสเค้าขอโทษนะ เค้าพลาดไปแล้วจริงๆ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย "

หมอกพยายามที่จะขอร้องให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่ดูเหมือนว่าผู้ถูกกระทำจะไม่ให้โอกาสนั้นกับเขาอีก

" เราพอแล้วหมอก ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่นะ เราขอร้องอย่ามาทำแบบนี้ หายไปจากเราสักพักได้ไหม ไม่อยากเห็นหน้าเธออะ "

" เหริน "

" ว่า " เหรินได้แต่นั่งนิ่ง ทำตัวไม่ถูก ในฐานะคนกลางเขาเองก็ไม่อยากจะเข้าข้างใคร แต่ก็ต้องยอมรับว่าหมอกมันทำตัวแย่ใส่อลิสจริงๆ

" กูคงออกไปอยู่กับเพื่อนที่คณะสักพักก่อนนะ ฝากดูอลิสด้วย "

" หึ เธอไม่ต้องมาเป็นห่วงเราหรอก เราดูแลตัวเองได้สบายๆเลย "

เธอพูดพร้อมกับลุกออกไปทันที น้ำตาไหลพรากไม่รู้กี่ครั้งแล้วนับจากเมื่อวาน

" อือๆ ขาดเหลือไรก็บอกแล้วกัน ค่าห้องค่ากินอะไรก็ กูกับมึงเราก็ช่วยเหลือกันมาตลอดอยู่แล้ว "

" ... "

" ไม่ต้องมาซึ้ง เรื่องสันดานเชี่ยนี่ก็ไปใคร่ครวญมาด้วยว่ามึงทำเชี่ยยังไงบ้าง จะได้ไม่ไปทำแบบนี้กับใครอีก "

" รู้แล้ว ขอบคุณมึงมาก "

ก๊อกๆๆ

" เป็นไงบ้าง "

" เธอนอนเหรอ ไม่ออกมากินข้าวเลยอะ "

" เปิดประตูให้เหรินเข้าไปได้หรือปล่าว "

เขามาเคาะประตูห้องของเธอเพราะเป็นห่วง อลิสไม่กินข้าวเลยตั้งแต่มื้อเช้าวันนั้น นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว เธอไปเรียนกลับมาก็หมกตัวอยู่ในห้องคนเดียว

ฟึ่บบ ประตูกระจกบานเลื่อนค่อยๆเลื่อนออก ทันทีที่เปิดให้เห็นด้านในเขาก็พบกับหยดน้ำสีใสที่ไหลอาบแก้มของเธอพร้อมกับเสียงร่ำไห้

" ฮือออออ อึก...ฮึกก เหรินน "

" โอ๋ๆๆ "

เธอเดินออกมาสวมกอดเขาเอาไว้แน่น เขาทำได้แค่ลูบหัวเธอเบาๆเพราะปลอบใจใครไม่เป็น

" ไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ "

" ฮึก...ฮือออออ ทำไมมันยากจังเลย "

" กินขนมหวานมั้ย ดีขึ้นแน่ เชื่อเหรินได้เลยเรื่องนี้ "

" ฮึกกก "

" ไปเร็ว ออกไปหาของกินกันดีกว่า "

อลิสเกาะแขนเขาแล้วเดินตามมาค้นขนมในตู้เย็นทานเพื่อเพิ่มน้ำตาล

" อันนี้เราชอบมาก เธอลองกินดู "

เขายื่นเค้กส้มชิ้นโปรดให้เธอชิม ทำเอาคนตรงหน้ายิ้มออก น้ำตาลนี่เยียวยาทุกอย่างจริงๆ เจ้าของรอยยิ้มสดใสๆแบบนี้ทำไมเพื่อนของเขาทำให้มีน้ำตาได้นะ

พอหมอกย้ายออกไป ตอนนี้ในห้องเหลือกันอยู่สองคน เขาก็เลยกลายเป็นคนติวให้อลิสไปแล้ว อลิสเป็นคนเข้าใจช้าเข้าใจยากแต่ถ้าเข้าใจแล้วก็คือไปสุด ก็เลยต้องอธิบายกันหลายรอบหน่อย

ไม่รู้ป่านนี้หมอกเป็นอย่างไรบ้าง เงียบหายไปเลย พักหลังๆอลิสก็ดีขึ้นแล้ว ไม่ค่อยจะร้องไห้แล้ว ก็คงจะดีขึ้นทั้งคู่แหละ เหรินจึงคิดว่าชวนหมอกกลับมาอยู่ด้วยกันดีกว่า อยู่แบบนี้เขารู้สึกเหงาชะมัด

" กินข้าวก่อนดิ รีบไปจัง "

" ไม่อยากอยู่ห้องน่ะสิ " อลิสสวมรองเท้าแล้วกำลังจะเดินออกไปจากห้อง

" เธอ "

" หื้ม "

" เรารู้นะว่ามันคงยาก แต่อย่าไปเกลียดมันเลยนะ มันแค่เป็นคนโง่อะ " เหรินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาชอบเผลอทำอะไรเข้าข้างหมอกแบบไม่รู้ตัวเท่าไร

" ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเกลียดแล้วค่ะ แต่เรากลับไปรักไม่ลงแล้วจริงๆ "

" คือ... "

" เธอก็รู้เราเสียน้ำตามาเยอะแค่ไหน เธอรู้เรื่องนี้ดีที่สุดนะ "

" เราเข้าใจ แต่ถ้าเธอไม่เกลียดมัน ...เราชวนมันกลับมาได้มั้ย เธอจะรู้สึกแย่หรือปล่าว "

" อืม ไม่หรอก "

" อลิสคะ "

" ... "

" คุยกับหมอกหน่อยได้ไหม "

" มีอะไรล่ะ "

" เราอยากขอโทษเธอ "

" เธอขอโทษเราแล้ว เราให้อภัยเธอตั้งนานแล้ว "

" ถ้าอย่างนั้น... "

" เราไม่กลับไปแล้วค่ะ เป็นเพื่อนกันเถอะ อย่ามาทำร้ายเราอีกเลยนะ "

" เราขอร้อง "

ทันทีที่เจอกันในรอบหลายเดือนหมอกก็มาทวงถามถึงสิทธิในความสัมพันธ์ที่เขาเป็นคนพังมันเองกับมือ แต่ก็ปรากฏว่าเหรินออกจากห้องนอนมาพอดี

" อ้าว มึงมาถึงนานหรือยังวะ "

" สักพักแล้ว "

" มาๆๆๆๆ หาข้าวกินกันพร้อมหน้าพร้อมตาหน่อย "

เหรินเดินไปจัดโต๊ะกับข้าวในห้องครัว เขาซื้ออาหารไทยเตรียมไว้ตั้งแต่โทรไปบอกเพื่อนให้กลับมาแล้ว

" เอ้อ เดี๋ยวเรียนจบจะกลับไทยเลยไหมวะ หรือจะทำงานที่นี่ "

เหรินเปิดบทสนทนาด้วยว่าเห็นทั้งคู่ยังค่อนข้างตึงๆใส่กันอยู่ อยากให้บรรยากาศมันไม่ตึงเครียด

" กูไม่แน่ใจว่ะ อาจจะสมัครงานทิ้งๆไว้ก่อนแล้วก็กลับไทยสักพัก "

" แล้วอลิสอะ "

" ช่วยที่บ้านแหละ จะไปไหนได้ " อลิสพูดเสียงเย็น ฟังแล้วชวนให้ขนลุก เป็นน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรนัก

" เลิกตึงใส่กันได้แล้ววว คนกลางมันอึดอัดโว้ย " เขาตัดสินใจพูดความรู้สึกออกมาเพราะมันสุดจะทนจริงๆ

" เราไม่ได้อะไรแล้ว ก็เป็นเพื่อนกันได้อะแหละ "

" แล้วมึงอะ ติดไร "

" เราจะเป็นเพื่อนกับอลิสให้ได้นะ แต่ขอเวลาเราหน่อย " หมอกหันหน้าไปคุยกับอลิส เธอก็หันไปมองหน้าเขาด้วย ไม่ได้มีท่าทีหลบหน้าแต่อย่างใด

" อือ " เธอพยักหน้าเป็นการตอบรับ

" เออ ก็แค่เนี้ย "