ตอนที่ 339 เฉิงจิน: ฉันขายเสื้อ
ครั้นเมื่อผู้อาวุโสสวีตอนอยู่ที่อวิ๋นเฉิงเคยยกเรื่องผู้สืบทอดมาพูดแล้ว ทว่าครั้งนั้นเฉิงเจวี้ยนไม่ได้คิดอะไร
แค่รู้สึกว่าคนที่ปฏิเสธคนของผู้อาวุโสสวีคงบ้าเกินทน
ตลอดจนระยะหลังเมื่อเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น เมื่อมือของฉินหร่านได้รับบาดเจ็บ ท่าทีของผู้อาวุโสสวีก็ดูร้อนรนอย่างมาก ทำให้ในใจของเขาเกิดความสงสัย บวกกับหลังจากที่คะแนนสอบรวมของฉินหร่านออก เขาก็มั่นใจมาโดยตลอด
นิ้วมือของเฉิงเจวี้ยนเคาะอยู่บนโทรศัพท์ช้าๆ
เฉิงจินได้ติดต่อกับบุคคลระดับสูงทุกคนแล้ว เนื่องจากฉินหร่านใช้ห้องหนังสืออยู่ด้านบน เขาจึงไปกล้าเข้าไป ก่อนยกคอมเดินลงมาใช้ของห้องตัวเอง
ขณะที่วางคอมลงบนโต๊ะ บนหน้าจอคอมก็ปรากฏภาพของคนไม่กี่คนนั่งล้อมบนโต๊ะกลมใหญ่
ท่าทีจริงจังของพวกเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดดันว่า “คุณเฉิงจิน เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่องค์กรหรือครับ?”
เพราะน้อยครั้งมากที่เกิดการประชุมด่วน
“ย้ายสำนักงานใหญ่” เฉิงจินเปิดหน้าเอกสารกองหนึ่งบนโต๊ะ ขณะพลิกหน้าอยู่นั้น
ชายกลางคนผู้หนึ่งที่ใส่แว่นกรอบทองบนวิดีโอก็พูดขึ้น “ย้ายไปไหนครับ?”
Support your favorite authors and translators in webnovel.com