ตอนที่ 171 ผู้อาวุโสสวี ‘ไม่ชวนฉันงั้นเหรอ!’
ลู่จ้าวอิ่งบ่นข้างหูฉินหร่านอยู่ค่อนวัน อีกฝ่ายแค่ล้วงหูแล้วตอบเขาแค่ว่า ‘อ่อ’
ความรู้สึกในใจเขาอธิบายได้ยาก
จำได้ว่าเมื่อหลายวันก่อนเขาอยากหาอาจารย์ที่ดีกว่าให้ฉินหร่าน พอตอนนี้มาคิดๆ ดูแล้ว ยังดีที่ตอนนั้นเขาไม่ตบหน้าตัวเองให้บวมเป็นคนอ้วน[footnoteRef:1] [1: ตบหน้าตัวเองให้บวมเป็นคนอ้วน หมายถึง ทำอะไรเกินตัวเพื่อรักษาหน้าตัวเอง ]
หน้าตาอย่างเขา ไปสมาคมไวโอลินในเมืองหลวงก็หาได้แค่อาจารย์ชั้นหนึ่งให้ฉินหร่าน แต่ระดับอย่างอาจารย์เว่ยนั้น...
ลู่จ้าวอิ่งคิด เกรงว่าต่อให้ผู้อาวุโสของตระกูลออกหน้าก็ใช่ว่าจะจ้างมาได้
หากจะหาคนที่จ้างอาจารย์เว่ยได้ ลู่จ้าวอิ่งคิดว่า จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฉิงเจวี้ยนที่จ้างได้แม้กระทั่งไต้ซือเจียง
ตอนที่รถตู้คันนั้นหยุดลง เขาไม่ค่อยสนใจมากนัก
แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ลงมาจากรถ ลู่จ้าวอิ่งที่กำลังพูดอยู่ก็ชะงักกลางคัน
เขาเบิกตากว้าง คล้ายว่าไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น
คงเพราะรีบมา ชายหนุ่มไม่ทันได้เปลี่ยนยูนิฟอร์มของทีม OST ด้วยซ้ำ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com