ตอนที่ 548 ความจนใจของผู้เฒ่าเฟิ่ง

ตอนที่ 548 ความจนใจของผู้เฒ่าเฟิ่ง

ซู่ซีเห็นแล้วถลึงตาคู่งาม รีบร้อนโน้มร่างลงประคองเขาขึ้น “ดูท่านสิ กลัวถึงเพียงนั้นเชียว?”

“อย่าๆๆ ข้าลุกเองได้” ผู้เฒ่าเฟิ่งโบกมือรัวๆ ตกใจจนขยับไปด้านหลัง สองตาไม่แม้แต่จะกล้ามองนาง

เห็นดังนั้นซู่ซีก็กัดฟันกรอด ทั้งเขินอายจนโกรธเคืองและเจ็บใจนิดหน่อย มองเขาทั้งเบ้าตาแดงเรื่อ ก่อนจะใช้แขนเสื้อปิดหน้าวิ่งหนีไปโดยเร็ว

“เฮ้อ!”

ผู้เฒ่าเฟิ่งถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ในใจมีความรู้สึกที่ไม่อาจเอ่ย เขายังไม่ลุกขึ้น นั่งอยู่บนพื้นเช่นนั้น สองขาขัดสมาธิ แล้วหยิบน้ำเต้าสุราตรงเอวมาดื่ม ผ่านไปนานถึงจะลุกขึ้นปัดๆ ชุดคลุมที่เปื้อนฝุ่น เดินเอามือไพล่หลังออกไป

ตรงมุมมืด องครักษ์ลับสองคนแอบตามไป ไม่ใช่ว่าพวกเขาอยากตาม แต่ผู้นำตระกูลสั่งไว้ว่าจะปล่อยเป้าหมายหนีไปไม่ได้

เดินออกประตูใหญ่บ้านตระกูลหลินมาแล้ว ผู้เฒ่าเฟิ่งสูดหายใจเข้าลึกๆ จัดระเบียบชุดคลุมเดินไปทางถนนใหญ่ เขาเป็นแค่ตาเฒ่าคนหนึ่ง สวมชุดคลุมสีเทาไม่สะดุดตา สิ่งเดียวที่พิเศษคือน้ำเต้าสุราตรงเอว เขาเดินคนเดียวบนถนนใหญ่เช่นนี้ไม่ดึงดูดสายตาคนอื่นแน่นอน