ตอนที่ 462 อย่ามาแตะ

ตอนที่ 462 อย่ามาแตะ!

เวลานี้เอง เจ้าตำหนักยมราชมองเห็นภาพเช่นนี้ สีหน้ากลับหมองคล้ำ กลิ่นอายชั่วร้ายทั่วร่างกระจายออกมาพร้อมกัน ทำให้แม่เล้าที่เดิมอยากจะเข้าใกล้หยุดนิ่งอยู่กับที่ทันที และทำไม่ได้แม้แต่จะยิ้มหัวต่อ!

เขาจ้องเฟิ่งจิ่วข้างกายด้วยสีหน้าถมึงทึง เอ่ยถามขณะกัดฟันกรอดเบาๆ “จุดสำคัญที่เจ้าบอกคือสิ่งนี้หรือ?”

“ฮี่ๆ ไม่ใช่สิ่งนี้ เป็นด้านหลังพวกนั้นต่างหาก”

เธอคล้ายมองไม่เห็นความโกรธของเขา พยักเพยิดสื่อให้เขามองไปทางเหล่าหญิงงามชดช้อยที่กำลังลงมาจากชั้นสอง พลางบอกว่า “ข้าจ่ายเงินราคาสูงเพื่อให้แม่เล้าคัดเลือกพวกนางโลมมาโดยเฉพาะ ท่านลองดูว่ามีที่ถูกตาต้องใจหรือไม่”

เจ้าตำหนักจ้องนางพลางอดกลั้นความคิดชั่ววูบที่อยากจะบีบนางให้ตายไว้ จากนั้นสะบัดแขนเสื้อเดินออกไป

“คุณชาย...”

แม่นางพวกนั้นเร่งฝีเท้าเดินลงมา ตรงเข้าไปล้อมพวกเขาไว้ เหลิ่งหวาเห็นก็ตะโกนทันที มือชี้ไปที่ฮุยหลาง “เขาเป็นคุณชายใหญ่ เขามีเงิน”