ตอนที่ 326 อาหารอ่อนๆ

ตอนที่ 326 อาหารอ่อนๆ!

“ถอยไปเฝ้านอกเรือน” เหลิ่งซวงขมวดคิ้วมองชายหนุ่มชุดฟ้าที่เดินเข้ามา

ได้ยินเช่นนี้ลัวอวี่แววตาสั่นไหวเล็กน้อย บอกว่า “นายท่านไม่ได้ให้ข้าไปเฝ้านอกเรือนนี่!” เขามองยังประตูห้องที่ปิดสนิท ก่อนจะฉีกยิ้มออกมา “วางใจเถอะ พวกเราเป็นคนกันเองทั้งนั้น”

เหลิ่งซวงขมวดคิ้วเห็นเขาเดินกรีดกรายมานั่งลงข้างโต๊ะในเรือน ดื่มชากินขนมอบบนโต๊ะด้วยตัวเอง นึกถึงคำพูดนายท่านก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ให้เขาออกไป แค่เฝ้าอยู่ในเรือนไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้ห้องแม้แต่น้อย

คนอื่นๆ เห็นท่าทางต่างแปลกใจเล็กน้อย หลังใช้สายตามองวนไปมาบนร่างเหลิ่งซวงก็จับจ้องไปยังประตูห้องที่ปิดแน่นหนา ครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย

ภายในห้อง ผู้เฒ่าเข้ามาด้านในด้วยกันกับเฟิ่งจิ่ว ตรงข้างเตียงนั้นมีเหลิ่งหวาเฝ้าอยู่ ส่วนเฟิ่งเซียวที่นอนอยู่บนเตียงก็ยังคงหมดสติ

“นายท่าน” เหลิ่งหวาเห็นนางจึงคารวะด้วยความเคารพแล้วถอยไปข้างๆ

เฟิ่งจิ่วนั่งลงข้างเตียง หลังจับชีพจรท่านพ่อสักพักก็หยิบเข็มเงินออกมาจากห้วงมิติมาแก้จุดชีพจรสองสามแห่งที่โนเธอปิดเอาไว้ เวลาประมาณครึ่งก้านธูปเฟิ่งเซียวที่เดิมเคยหมดสติจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น