885

ตอนที่ 885 เฮ่อจี้เฉิน พวกเรามีลูกกันสักคนเถอะ（35）

ถึงแม้จะไกลกันมาก แต่เขาจำได้ ว่านี่ก็คือถุงพวกนั้น....

“ฉันรับรอง ขอเพียงแค่ฉันเห็นหานหาน แม้นายจะไม่ให้ฉันเข้าห้องผู้ป่วยก็ไม่เป็นไร นายให้ฉันดูหานหานผ่านหน้า....”

ประโยคของเฉิงเว่ยหว่านยังพูดไม่จบ จู่ๆ หานจือฟานก็ยกแขนขึ้นมาและสะบัดอย่างแรง ทำให้เฉิงเว่ยหว่านที่ไม่ได้เตรียมป้องกันแม้แต่น้อย ล้มลงไปบนพื้นอย่างดื้อๆ

ศีรษะของเฉิงเว่ยหว่านกระแทกเข้ากับขาตู้ที่อยู่ข้างๆ พอดี และก็มีเลือดไหลออกมาจากไรผม

หานจือฟานเม้มริมฝีปากเข้าหากันชั่วครู่ วินาทีต่อมาก็เบือนสายตาออกไป ราวกับไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เขาใช้เสียงที่เย็นชาทิ้งประโยค “อย่าแม้แต่จะคิด! ฉันจะไม่ให้เธอได้เจอกับลูกแน่นอน! ถึงแม้ลูกจะป่วยตาย ฉันก็จะไม่ให้เธอได้เจอแม้แต่นิดเดียว!” หลังจากนั้นก็หันหลัง ก้าวขายาวเดินออกไปจากประตูบ้านของเฉิงเว่ยหว่าน ก้าวเข้าไปในลิฟต์ และจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

ความเจ็บที่ศีรษะทำให้เฉิงเว่ยหว่านมึนหัวและฟุบอยู่บนพื้นสักพัก แล้วถึงจะได้สติกลับมาอย่างมึนงง