182

บทที่ 182 เครื่องอัดเสียงในมือของเธอ (2)

เธอไม่ไปมหาวิทยาลัย แล้วก็ไม่ได้กลับบ้าน หรือว่าเธอจะไปหาเพื่อน? 

หลายปีมานี้เขาจับตามองดูการเคลื่อนไหวของเธอมาตลอด เธอสลบไปสามปี หลังจากที่ฟื้นขึ้นมา คนส่วนใหญ่ที่ติดต่อก่อนหน้านี้ล้วนห่างหาย ตอนนี้คนที่ยังคงติดต่อด้วยมีไม่กี่คน...

คนแรกที่เฮ่อจี้เฉินคิดถึงคือหลี่ต๋า แต่เมื่อเขาโทรไปหาหลี่ต๋า ยังไม่ทันได้คิดว่าจะถามเขาว่าจี้อี้ไปหาเขาหรือเปล่า เสียงแรกที่ดังลอดผ่านมาในลำโพง คือเสียงของหญิงสาวทางด้านนั้นที่พูดกับหลี่ต๋าอย่างสุภาพว่า " ขอโทษค่ะ เครื่องบินใกล้จะขึ้นแล้ว รบกวนช่วยปิดโทรศัพท์ด้วยค่ะ"

หลี่ต๋าตอบแอร์โฮสเตสอย่างสุภาพก่อนว่า "เดี๋ยวปิดครับ" แล้วหลังจากนั้นเขาก็พูดกับเฮ่อจี้เฉิน " พี่เฉิน มีอะไรเหรอครับ? ผมกำลังจะรีบไปดูงานที่หางโจว ถ้าพี่ไม่มีเรื่องเร่งด่วน รอให้ผมลงจากเครื่องก่อนแล้วจะติดต่อพี่ไปแล้วกัน" 

“คนเดียวเหรอ?" เฮ่อจี้เฉินถามด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจ

"แน่นอนว่าคนเดียว ตอนนี้ตำแหน่งของผมก็ไม่สูง..."