114

บทที่ 114 ไม่คู่ควรให้ฉันทำแบบนี้ (4)

คิดได้อย่างนี้ จี้อี้จึงพูดเสริมอีกว่า "..ฉันขอบคุณมากจริงๆ ที่คุณช่วยฉันในครั้งนี้ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ว่างๆ ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวคุณเพื่อแสดงความขอบคุณ เพื่อนนักเรียนเฮ่อ..."

หลังจากที่พูดออกไป จี้อี้จึงสังเกตว่าตนเองเหมือนจะพูดอะไรผิดไป

เฮ่อจี้เฉินเคยพูด ว่าไม่อยากให้เธอมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีก และสี่ปีให้หลังทุกครั้งที่เจอกัน ก็พาลให้เกิดเรื่องไม่น่าพิสมัยอยู่เสมอ กระทั่งก่อนหน้านี้ที่เขาป่วย และเธอดูแลเขาในคืนนั้น เขายังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้วพูดว่า " ถ้าเธอไม่ได้นอนข้างๆ ฉันเมื่อคืน เธอคิดว่าฉันอยากจะแตะต้องตัวเธอนักหรือไง?" แล้วเขายังพูดอีกว่า " ถ้าฉันนอนกับเธอตอนยังสะลึมสะลืออยู่ คงจะขยะแขยงน่าดู!" กระทั่งตอนสุดท้าย เขายังไล่ให้เธอไสหัวไป..มันชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาไม่อยากจะข้องเกี่ยวกับเธอมากไปกว่านี้….

คิดถึงตรงนี้ จี้อี้จึงพูดเสริมขึ้นมาอย่างรวดเร็วอีกครั้งว่า "...แต่ คุณวางใจได้..ฉันจะไม่มาให้เห็น ฉันจะวานให้..."

จี้อี้พูดไปด้วย สมองก็หมุนเร็วจี๋ เธอนึกขี้นได้ว่าหลี่ต๋า มาจากโรงเรียนเดียวกับเขาและเธอ "...ฉันจะวานให้หลี่ต๋าเลี้ยงข้าว.."