บทที่ 97.2 ชื่นชอบ (2)

บทที่ 97.2 ชื่นชอบ (2)

กู้เจียวนอนหลับอย่างเต็มอิ่ม

อาจเป็นเพราะยาห้ามเลือดและยาสมุนไพรที่เซียวลิ่วหลังเอามาให้ เมื่อตอนตื่นนอนนางก็ไม่รู้สึกเจ็บแผลแล้ว

แต่ว่า กลับมีรอยเลือดบนหมอนของนาง

“เอ๊ะ เลือดใครกัน”

เซียวลิ่วหลังตื่นแล้ว และกำลังง่วนกับการสุมไฟในห้องครัว

หลังจากกู้เจียวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ นางก็เดินไปที่ห้องครัว

ท้องฟ้าช่วงนี้สว่างเร็วกว่าช่วงหน้าหนาว ห้องครัวไม่มืดเหมือนแต่ก่อน ทำให้กู้เจียวเห็นใบหน้าของเซียวลิ่วหลังที่อยู่ในห้องครัวได้ชัดขึ้น

กู้เจียวหยุดยืนดูอยู่ครู่หนึ่ง ขยิบตาแล้วเอ่ยถาม “เจ้านอนไม่หลับรึ”

เซียวลิ่วหลังหันมาพร้อมกับใต้ตาดำคล้ำทั้งสองข้าง เอ่ยหน้านิ่ง “อ่านหนังสือดึกไปหน่อยน่ะ”

“อ้อ” กู้เจียวที่เข้านอนเร็วกว่า จึงไม่อาจรู้ว่าเซียวลิ่วหลังเข้านอนตอนกี่ยาม

กู้เจียวนึกอะไรขึ้นได้ จึงเอ่ยถาม “ว่าแต่ เจ้าเจ็บตรงไหนรึ ข้าเห็นรอยเลือดบนหมอน”

เซียวลิ่วหลังทำหน้าเคร่งขรึมพลางตอบ “นั่นไม่ใช่เลือดของข้า”

กู้เจียวทำหน้าสงสัย “เลือดข้างั้นรึ แต่แผลของข้าสมานดีตั้งนานแล้วนะ”